Ο Γιώργος Μπίλιος (B-Sun) είναι ο frontman του ελληνικού μουσικού σχήματος Amnesia Pills, τους οποίους στις 30 Νοέμβρη θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά στο Six D.o.g.s. Όσοι από εσάς βλέπετε τηλεόραση, θα έχετε ίσως ακούσει το κομμάτι τους που ντύνει τη διαφήμιση της ΑΚΜΗ με τίτλο “Don’t be sad today”. Όσοι πάλι δεν γνωρίζετε, ήρθε η στιγμή να μάθετε γι΄αυτούς. Γιατί οι Amnesia Pills είναι μία μπάντα που έχει όρεξη και κέφι για δημιουργία και τα τραγούδια που φτιάχνουν ηχούν όμορφα στο αυτί! Και γιατί ο πολυτάλαντος τραγουδιστής του συγκροτήματος, Γιώργος Μπίλιος, με τον οποίο συνομίλησα, διαθέτει μια εξαιρετική φωνή και σε κερδίζει από το πρώτο τραγούδι.
“Amnesia Pills” λέγεται η μπάντα σας. Αυτό έχουμε ανάγκη ή αμνησία έχουμε πάθει; Γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα;
“Το όνομα προέκυψε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στο στούντιο με τον πρώτο μας κιθαρίστα (Κώστα φιλούρες), όταν ψάχναμε για όνομα και μου εξιστορούσε την «περιπέτειά» με μια τύπισσα ξεκάθαρα κυκλοθυμική που τη μία του πουλούσε «έρωτα» και την άλλη εξαφανιζόταν για βδομάδες. Και καταλήξαμε στο ότι παίρνει χάπια αμνησίας, δεν εξηγείται αλλιώς. Πάντως σαν έννοια είναι διττή. Οι Έλληνες έχουμε κοντή μνήμη, ξεχνάμε εύκολα. Λες κι έχουμε πάρει τέτοια χάπια. Από την άλλη μπορεί και να τα χρειαζόμαστε για να μπορούμε να συνεχίζουμε, να αφήνουμε πίσω μας ο,τιδήποτε αρνητικό και να κοιτάμε μπροστά. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται συνταγή γιατρού…”
Σε ποιο είδος μουσικής εντάσσεστε, είναι αυστηρά τα πλαίσια ή μπορεί στο μέλλον να ακούσουμε και κάτι τελείως διαφορετικό;
“Δεν εγκλωβιζόμαστε σε κάποιο είδος. Ο καθένας μας κουβαλάει μέσα του διάφορα μουσικά ιδιώματα. Αυτά μπαίνουν στο blender της από κοινού έκφρασης και βγαίνει ένα χαρμάνι, θέλω να πιστεύω, δικό μας. Μια δική μας ταυτότητας, από πλευράς σύνθεσης, ήχου και ερμηνείας”.
Δώσε μας ένα χαρακτηρισμό για κάθε μέλος της ομάδας και πες μας πώς γνωριστήκατε.
“Η πρώτη γνωριμία έγινε με τον Σταύρο που είναι και ο συνθέτης της μπάντας, όταν έψαχνε τραγουδιστή πριν από χρόνια, όπου ένας κοινός μας γνωστός (thanx Gadless) μας έφερε σε επαφή. Ο κοινός μας τόπος σχετικά με τη μουσική ήταν έκδηλος από την αρχή. Στην πορεία ανακαλύψαμε ότι ήμασταν και στο ίδιο σχολείο (είναι σαφές ότι είναι μεγαλύτερος, ε;). Με τον Γιώργο τον Βασιλάτο (κιθάρα) γνωριζόμαστε επίσης πολλά χρόνια, έχουμε μοιραστεί σκηνές και εμπειρίες (ήταν κιθαρίστας της Ανοιχτής Θάλασσας), είναι φίλος πολλών ετών και βασικό στέλεχος της David Bowie tribute band. Τον Στέφανο (τύμπανα) τον γνώρισα ως ηχολήπτη όταν ερχόταν και μας έκανε ήχο σε άλλα σχήματα που συμμετείχα και ήταν η πρώτη επιλογή όταν βρισκόμασταν σε αναζήτηση ντράμμερ. Έκτοτε έχουμε γίνει επίσης φίλοι. Με την Κιάρα (μπάσο), που είναι και το πιο πρόσφατο μέλος, γνωρίστηκα το καλοκαίρι σε ένα Live party γενεθλίων ενός κοινού φίλου και εντυπωσιάστηκα για τον τρόπο με τον οποίο ένα 20χρονο κορίτσι μπορεί να εκφράζεται μέσα από ένα, μάλλον μη αναμενόμενο όργανο για γυναίκα, το μπάσο. Εκεί πήρα την απόφαση να την προτείνω στην μπάντα για αντικατάσταση του μπασίστα μας που για προσωπικούς λόγους έπρεπε να αποχωρήσει”.
Πιστεύεις στην μακροβιότητα των ομάδων;
“Η πράξη δείχνει ότι οι ομάδες έχουν ημερομηνία λήξης. Όμως σε κόντρα των καιρών, πιστεύω στη δύναμη των πολλών. Είναι πιο ωραίο, ακόμα και μέσα από συγκρούσεις, να καταλήγεις σε κοινό αποτέλεσμα”.
Ελληνικό ή αγγλικό στίχο προτιμάς;
“Δεν έχω τέτοια διλήμματα. Άλλωστε κάνω λογοπαίγνια και στις 2 γλώσσες… (χαχαχα) Εκφράζομαι και με τα 2. Με συγκινούν εξίσου. Εξάλλου έχω την πολυτέλεια – εκτός από τους Amnesia – να λειτουργώ σε προσωπικό επίπεδο και μέσα από ελληνικό στίχο (σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει και ο 1ος μου προσωπικός δίσκος με τίτλο «Διακόπτης» από το ogdoo)”.
Μικρή αναδρομή στο παρελθόν σε σχέση με εσένα και τη μουσική στη ζωή σου: πώς ήταν ο Γιώργος και πώς θα λέγαμε ότι είσαι σήμερα (επαναλήψεις, διαφοροποιήσεις);
“Μεγάλη κουβέντα για μικρή αναδρομή. Για να μην σας κουράσω, θυμάμαι ότι ο αδερφός ενός φίλου μου είχε δώσει μια κασέτα πριν από χρόνια με κάποια τραγούδια ροκ συγκροτημάτων (Purple, Zeppelin, Wishbone Ash, Floyd, κλπ) και αποτέλεσε για μένα το έναυσμα. Κάθε Σάββατο πήγαινα στο 7 + 7 και έπαιρνα βινύλια. Γνωστά και άγνωστα. Τότε δεν είχαμε youtube για να ψάχνουμε και το κάναμε μόνοι μας. Η ροκ, ελληνική και ξένη, ήταν πάντα κυρίαρχη στις επιλογές μου. Μετά ήρθε το blues, η jazz, η ψυχεδέλεια, η κλασσική, όλα. Γενικά μ’ αρέσει να ψάχνομαι. Δεν έχω στεγανά στη μουσική. Σαφώς κινούμαι βάσει προτιμήσεων αλλά δεν περιχαρακώνομαι. Δεν έχω στεγανά στη μουσική. Σαφώς κινούμαι βάσει προτιμήσεων αλλά δεν περιχαρακώνομαι…”
Κάποια πρώτη σου “τραγουδιστική” εμπειρία που δεν ξεχνάς;
“Νομίζω την πρώτη μου συμμετοχή στη χορωδία του δημοτικού, τα πρώτα τραγούδια που λέγαμε με τον πατέρα μου – τραγουδιστής σε χορωδία κι εκείνος – και το πρώτο μου live σε musical του Weber”.
Και φυσικά πρέπει να μας πεις για το συναίσθημα που σας πλημμύρισε, όταν μάθατε ότι θα συμμετέχετε στο Rockwave 2017.
“Θυμάμαι, όταν μας το είχαν ανακοινώσει, ήταν μετά από μια κακή πρόβα, που όλοι φύγαμε με σκυμμένα κεφάλια. Η είδηση ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά. Ξαφνικά το κλίμα άλλαξε και βρέθηκε το έναυσμα για δημιουργία. Η εμπειρία δε εκεί είναι απερίγραπτη. Ζεις ένα όνειρο. Είσαι στον ίδιο χώρο με μεγάλες μπάντες του εξωτερικού, μπάντες από την Ελλάδα, γνωρίζεις κόσμο μουσικών και βέβαια το live είναι One of a kind. Βάλε μέσα στην εξίσωση ότι παίξαμε με 45Ο βαθμούς… ε, το πράγμα ήταν πολύ hot”.
Η μπάντα αυτή είναι το σχήμα που βλέπεις ότι πλέον καλύπτει απόλυτα αυτό που ήθελες πάντα να κάνεις;
“Κοίτα, αυτό που πάντα ήθελα να κάνω ήταν τα live. Με τα παιδιά είμαστε σε φάση αυτή τη στιγμή να βγάλουμε τη μουσική μας προς τα έξω. Η μαγιά υπάρχει, οι συνθέσεις μ’ αρέσουν πολύ, οπότε είμαι καλυμμένος από αυτή την άποψη”.
Ποιους τραγουδιστές αγαπάς και κουβαλάς μέσα σου;
“Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον Robert Plant, τον οποίο υπεραγαπώ και έχει καθορίσει κατά πολύ τον τρόπο που πράττω, τραγουδώ αλλά και που ακούω μουσική. Επίσης, συναισθηματικά αισθάνομαι ταύτιση με τον David Bowie. Ο θάνατός του με συγκλόνισε. Η ζωή του και η μουσική του πορεία με καθόρισε. Επίσης μπορώ να αναφέρω τον Eric Burdon, τον Tom Jones, τον Tom Yorke και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ…”
Πώς είσαι όταν έχεις πολύ καιρό να τραγουδήσεις; Ποια αίσθηση είναι αυτή που νιώθεις, όταν τραγουδάς και που δεν αναπληρώνεται ίσως με κάτι άλλο;
“Σαν πουλί μέσα σε κλουβί. Μου λείπει, όπως το τσιγάρο στον πρωινό μου καφέ. Δε νομίζω ότι μπορώ να περιγράψω την αίσθηση του stage. Είναι μυστηριακό. Αυτός ήταν κι ο λόγος που σταμάτησα να παίζω πολύ. Είχα χάσει αυτή την αίσθηση. Είχα βαρεθεί. Τώρα που τα πράγματα που κάνω έχουν μια δημιουργική χροιά και δεν αναλώνομαι στην καθημερινότητα της επιβίωσης μέσα από τη μουσική, περνάω καλύτερα στο stage. Το αφήνω να με απογειώνει”.
Ασχολείσαι χρόνια με τη διαφήμιση. Τι σε τράβηξε σε αυτό τον τομέα;
“Η σχέση μου με τη διαφήμιση είναι θυελλώδης. Οι σπουδές μου στο marketing με οδήγησαν σε μεγάλες εταιρίες. Κάποια στιγμή κουράστηκα από τα εξαντλητικά ωράρια και την παντελή έλλειψη προσωπικού χρόνου και αποφάσισα να αποχωρήσω παρόλο που σαν δουλειά μου άρεσε πολύ. Ήθελα να αφοσιωθώ στη μουσική. Ευτυχώς επέστρεψα γιατί οι συνθήκες πλέον το επέτρεψαν. Βρήκα ξανά ενδιαφέρον, ανθρώπους που έχουν όραμα, πιστεύουν στη δημιουργικότητα και τις καθαρές σχέσεις (πολλά φιλιά σε όλη τη button!)“.
Αρθρογραφείς επίσης. Κάνεις και άλλα πράγματα παράλληλα;
“Πλέον δεν έχω πολύ χρόνο, αν και θα ήθελα. Τα παιδιά στο City Code πίστεψαν στην πένα μου, μου έδωσαν χώρο και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Έχω κάνει μια ταινία μικρού μήκους και τώρα ψάχνω χρηματοδότηση για την δεύτερη”.
Η πολυπραγμοσύνη είναι ευχή και κατάρα; Συνδέεται με την ανάγκη σου ίσως να μην σε προλαβαίνει η ρουτίνα;
“Είναι και τα δύο. Ευχή γιατί μπορείς να εκφράζεσαι μέσα από διαφορετικά κανάλια και κατάρα γιατί στο τέλος της ημέρας χάνεις το focus. Η ρουτίνα είναι ένα πράγμα που σιχαίνομαι και προσπαθώ να της ξεφεύγω…”
Πιστεύεις ότι η καριέρα ενός καλλιτέχνη σήμερα είναι σε άμεση σύνδεση με το αποτελεσματικό μάρκετινγκ;
“Δυστυχώς ναι. Και στο λέω μέσα από τις δύο ιδιότητές μου. Και του διαφημιστή αλλά και του τραγουδιστή. Η μουσική σου πρέπει να φτάσει σε ευήκοα ώτα. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να σε βοηθήσει η διαφήμιση. Κατακλυζόμαστε από πληροφορίες. Αυτές που θα μας μείνουν είναι αυτές που έχουν αξία από μόνες τους ή που κάποιοι τους έδωσαν αξία και τις αναπαρήγαγαν κατ’ εξακολούθηση”.
Ονειρεύεσαι πολύ ή προτιμάς να υλοποιείς τα όνειρά σου;
“Έχω ανάγκη να υλοποιώ τα όνειρά μου. Για να μπορώ να κάνω κι άλλα…”
Πώς νιώθεις που πλησιάζει το live στο Six D.o.g.s και θα λάβει χώρα στις 30 Νοεμβρίου;
“Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα ξαναπαίξουμε Live. Έχουμε νέα τραγούδια, ωραίες διασκευές, νομίζω θα περάσετε πολύ ωραία όσοι έρθετε. Επίσης θα είναι μαζί μας η Αλcmene που θα παρουσιάσει το νέο της ακυκλοφόρητο υλικό. Να τα λέμε κι αυτά. Η Αλκμήνη είναι εξαιρετική περίπτωση θα δείτε…”
Στο μεταξύ ετοιμάζετε νέο μουσικό υλικό;
“Δουλεύουμε πάνω στο επόμενο single, δοκιμάζουμε νέα τραγούδια, εμπλουτίζουμε το playlist και ετοιμάζουμε νέα Live. Δεν είναι και λίγα, ε;”
Οι Amnesia Pills ξεκινούν τις live εμφανίσεις τους για τη φετινή σεζόν από το six d.o.g.s. Λίγους μήνες μετά τη συμμετοχή τους στο Rockwave, με ανανεωμένη διάθεση και νέα τραγούδια στις αποσκευές τους, συναντούν την πολλά υποσχόμενη Αλcmene σε ένα δυναμικό live με ξέφρενους ρυθμούς, την τελευταία Πέμπτη του Νοέμβρη. Μην τους χάσετε, θα χάσετε!
INFO:
Amnesia Pills + Aλcmene
Live στο six d.o.g.s
Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017
Πόρτες: 21:00
Εισιτήρια: 5 ευρώ
Οι Amnesia Pills είναι ένα αγγλόφωνο συγκρότημα της αθηναϊκής μουσικής σκηνής. Ο ήχος τους, μελωδικός αλλά και δυναμικός, πιο κοντά στην αγγλική σκηνή, κινείται μεταξύ alternative pop και indie, θυμίζοντας έντονα 80s, μεταφερμένα όμως στο σήμερα. Αναμειγνύουν επιρροές όπως οι Editors, Muse, Depeche Mode, Kasabian, The National, Radiohead, U2, Arcade Fire, David Bowie, Coldplay, The Smiths, Kings of Leon, The Killers, New Order, Snow Patrol, Placebo, The Cure, James, Joy Division κ.α. Έχουν κυκλοφορήσει δύο singles με τη Feelgood Records, τα “Dance me” και “Don’t be sad today”, το οποίο μάλιστα επιλέχθηκε από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ ως μουσική επένδυση στην τηλεοπτική του καμπάνια για το 2017. Το καλοκαίρι του 2017 οι Amnesia Pills «άνοιξαν» το Rockwave δίπλα σε μεγάλα ονόματα της διεθνούς και εγχώριας μουσικής σκηνής.
Οι Amnesia Pills είναι οι:
B-Sun (Γιώργος Μπίλιος) – φωνή,
Jo (Γιώργος Βασιλάτος) – κιθάρες,
Σταύρος Πηλαδάκης – πλήκτρα,
Στέφανος Ζακόπουλος – τύμπανα και
Κιάρα Σαφαρή – μπάσο
6-8 Avramiotou str. – Athens, Greece Ph: (+30).210.3210.510
www.sixdogs.gr
http://
https://www.youtube.com/
https://www.facebook.com/
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.