Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο ρ/σ «Στο Κόκκινο» και την εφημερίδα «Αυγή», ιδιοκτησίας ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν ίσως να προσπεραστούν ως μια «εσωκομματική υπόθεση», να αντιμετωπιστούν με αντανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού απέναντι σε «κομματόσκυλα και κυβερνητικούς υπαλλήλους» ή να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο μιας ενδοσυστημικής πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ πχ κυβέρνησης -αντιπολίτευσης, κυβέρνησης –μιντιαρχών κλπ.
Εντούτοις, καθώς οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονται με την τρομοκρατία των απολύσεων να έχει ήδη μετατραπεί από απειλή σε πράξη στο «Κόκκινο» – την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου έγιναν 3 απολύσεις-, γίνεται σαφές ότι οι εργαζόμενοι στα δύο Μέσα του κυβερνώντος κόμματος δίνουν έναν αγώνα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, με το διακύβευμά του μάλιστα να ξεπερνά τα δύο αυτά μαγαζιά και να αντανακλά ευθέως στις συλλογικές συμβάσεις στον κλάδο -γι’ αυτό και πρέπει να ενισχυθεί με την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων στον Τύπο.
Το πολιτικό ξεκαθάρισμα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ …
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως συλλογικός ιδιοκτήτης των δύο Μέσων, θα ευχόταν όπως αποδεικνύεται σήμερα να τα είχε στελεχώσει εξαρχής με κομματικά μέλη και μόνο, που θα δέχονταν ευκολότερα να υπηρετήσουν την εκάστοτε βούλησή του, σχετικά με τον τρόπο διοίκησής τους αλλά και τη δημοσιογραφική τους λειτουργία. Στην απόφαση δε της τελευταίας Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος (19-20 Ιανουαρίου 2018), οι εργαζόμενοι καλούνται συγκεκριμένα να συνειδητοποιήσουν την κοινή ευθύνη τους για την επιβίωση των δύο Μέσων, καθώς και να μην τα αντιμετωπίζουν ως κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ ως «εργοδοσία».
Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε, η Διοίκηση του «Κόκκινου» είχε ζητήσει από τις αρχές Νοεμβρίου την «πολιτική συναίνεση» των εργαζομένων στην οριζόντια περικοπή των μισθών τους κατά 20% (με «μαξιλάρι» όπως αναφέρθηκε τις καθαρές αποδοχές των 750 ευρώ) και την επ’ αόριστον παρακράτηση δύο οφειλόμενων δεδουλευμένων μισθών. Αντίστοιχη οριζόντια περικοπή κατά 15% ζητήθηκε από την εκεί Διοίκηση και από τους εργαζόμενους της «Αυγής», οι οποίοι είχαν και στο παρελθόν (το 2014), δεχτεί μειώσεις και απολέσει οφειλόμενους μισθούς. Τα συνολικά οικονομικά προβλήματα στα δύο μέσα έχουν συσσωρεύσει οφειλόμενους μισθούς μεγάλου χρονικού διαστήματος: τα χρωστούμενα στην Αυγή είναι μισθοί 10 μηνών και άνω, ενώ στο Κόκκινο 2 μηνών.
Σημειωτέον, η πρόθεση της Διοίκησης στο «Κόκκινο» δεν τέθηκε ως πρόταση σε διαβούλευση, παρά μόνο ανακοινώθηκε υπό μορφή τελεσιγράφου προς τους εργαζόμενους, με περιθώριο αποδοχής του ένα διάστημα 3 ημερών. Όποιος δεν συναινούσε, θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου, όπως ρητά ειπώθηκε. Κι όταν με δύο αποφάσεις γενικών συνελεύσεων οι εργαζόμενοι απέρριψαν ως εκβιαστικό το τελεσίγραφο και δεν ανταποκρίθηκαν στην «πρόσκληση» να υπογράψουν τις νέες τροποποιημένες ατομικές τους συμβάσεις, η Διοίκηση προχώρησε σε 3 απολύσεις προς παραδειγματισμό, σπάζοντας και το σχετικό ταμπού της κυβερνώσας σήμερα αριστεράς.
«Οι απολύσεις έγιναν για να πεισθούν όλοι» ομολόγησε ο Δημ.Στούμπος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Δ/νων Σύμβουλος της «Αυγής» και μέλος του ΔΣ του «Κόκκινου», αυτοπροσκαλούμενος στον αέρα του σταθμού. Από τους απολυμένους, οι δύο ήταν μεταξύ των εργαζόμενων που είχαν στείλει εξώδικο διαμαρτυρίας στη Διοίκηση και την ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ενώ είχαν προσφύγει και στο ΣΕΠΕ καταγγέλλοντας τη μονομερή μεταβολή της σύμβασης και την παρακράτηση δεδουλευμένων, ενώ η τρίτη ουδέποτε κλήθηκε καν να υπογράψει τη μείωση στο μισθό της. Κανένας δε από τους απολυμένους δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ…
Η άτεγκτη στάση της Διοίκησης του «Κόκκινου», που έχει αρνηθεί επανειλημμένως να ανακαλέσει τις απολύσεις και να προχωρήσει σε διάλογο επί ενός σχεδίου βιωσιμότητας του σταθμού όπως ζητούν οι εργαζόμενοι, αποδεικνύει πως, πέραν της απόφασης για «εξορθολογισμό του μισθολογικού κόστους», υπάρχει σαφής πολιτική πρόθεση από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ για μια άσκηση πειθάρχησης στην αυταρχική βούληση του κόμματος. Όποιος συναινεί μένει, αλλιώς θέτει εαυτόν εκτός Μέσων…
Οι εργαζόμενοι παρ’ όλ’ αυτά υπενθυμίζουν ότι ουδέποτε τους ζητήθηκε επίδειξη κομματικής ταυτότητας κατά την πρόσληψή τους για να δεσμεύονται τώρα στην κομματική πειθαρχία, ενώ το μισθό τους λαμβάνουν από δύο επιχειρήσεις ενταγμένες στον ανταγωνισμό της αγοράς, στο «Κόκκινο» μάλιστα έχουν απέναντί τους μία Ανώνυμη Εταιρεία (Left Media ΑΕ).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ιδιοκτήτης των εταιρειών και κομματικός εργοδότης, ακολουθεί κατά γράμμα τις τακτικές των αφεντικών (μη καταβολή δεδουλευμένων, «μαύρη» εργασία και τώρα απολύσεις και μειώσεις) που έχουν οδηγήσει την τελευταία δεκαετία στη σφαγή του κλάδου, τις επικαλείται μάλιστα προκειμένου να εκβιάσει πιο αποτελεσματικά τους εργαζόμενους, ενώ με το να τις εφαρμόζει σήμερα ως κυβερνώσα αριστερά, τις νομιμοποιεί εκ των υστέρων για όλους. Και τελικά, κατά τη συνήθη πρακτική, αναγνωρίζει «οικονομικά εγκλήματα» που έχει διαπράξει στο παρελθόν, καλεί όμως τους εργαζόμενους να πληρώσουν τα σπασμένα, αλλιώς απειλεί με «λουκέτο».
Οι εργαζόμενοι τόσο στο «Κόκκινο» όσο και στην «Αυγή» έχουν επανειλημμένως δηλώσει μέσω των αποφάσεων των γενικών τους συνελεύσεων ότι θέλουν βέβαια τα Μέσα να παραμείνουν ανοιχτά, αλλά μπροστά στην οικονομική τους κατάρρευση δεν θα δεχτούν την μετατόπιση των ευθυνών της εργοδοσίας στις πλάτες τους, αντίθετα θα διεκδικήσουν με κάθε τρόπο αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας.
…και στο βάθος οι συλλογικές συμβάσεις των 750 ευρώ
Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων στο «Κόκκινο», που μέχρι στιγμής βρίσκεται στο επίκεντρο του εκβιασμού για αποδοχή μισθολογικής περικοπής 20%, αμείβονται ανεξαρτήτως χρόνων προϋπηρεσίας με όσα προβλέπει δηλαδή για τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα η τελευταία συλλογική σύμβαση της ΕΣΗΕΑ για τα ραδιόφωνα. Η αποδοχή της μείωσης των μισθών τους κατά 20% θα τους έφερνε στα 750 ευρώ καθαρά, όσο είναι και το «μαξιλάρι» που έχει θέσει η Διοίκηση, κάτω από το οποίο δεν θα προχωρήσει σε περικοπές.
Και εδώ διαπιστώνεται η ευκολία της Διοίκησης, αλλά και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που έχει λάβει την σχετική πολιτική απόφαση, να προσδιορίσει τα 750 ευρώ ως έναν αξιοπρεπή μισθό, με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει. Έτσι, από την καταγγελία της κατάντιας για τη νέα «γενιά των 750 ευρώ», ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνει σήμερα να την υιοθετεί ως μια «ορθολογική» επιλογή για τους εργαζόμενους στα Μέσα του, ανεξαρτήτως δε χρόνων εργασίας.
Μάλιστα, το κυβερνών κόμμα, ενώ επικαλούμενο την κρίση και τη συνολική οικονομική κατάρρευση του Τύπου, θα μπορούσε ίσως να επιχειρήσει να δικαιολογήσει τη συνθήκη αυτή ως αναγκαστική ή προσωρινή για τα Μέσα που ελέγχει, αντίθετα αποκαλύπτεται ότι την προωθεί ως συνολική επιλογή για τις συλλογικές συμβάσεις στον κλάδο, οδηγώντας έτσι στην παγίωση των δεδομένων της κρίσης. Για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης των εργαζομένων του «Κόκκινου» ο αναφερθείς και νωρίτερα Δημήτρης Στούμπος κάλεσε τα παρόντα μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ να κρατήσουν υπόψιν τους το ποσό των 750 ευρώ καθαρά, ενόψει των επικείμενων διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Έτσι έγινε γνωστό αφενός ότι μετά από χρόνια έχουν ξεκινήσει διεργασίες για τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων, με την τελευταία να έχει υπογραφεί το 2008, αφετέρου ότι η συνδικαλιστική γραμμή του κυβερνώντος κόμματος προβλέπει κατώτατο μισθό 750 ευρώ. Το πόσο ωραία ιδέα είναι αυτό το επανέλαβε ο Δημ. Στούμπος και από τον ραδιοφωνικό αέρα του «Κόκκινου», στην προαναφερθείσα του παρέμβαση…
Καθίσταται έτσι σαφές γιατί είναι απαραίτητο για τον ΣΥΡΙΖΑ να αποσπάσει την «πολιτική συναίνεση» των εργαζομένων στα Μέσα του για περικοπές μισθών σε όσους αμείβονται με πάνω από 750 ευρώ, αφού πρέπει να τις περάσει στα μαγαζιά του για να τις υπερασπιστεί στη συνέχεια και κοινωνικά, για όλο τον κλάδο.
Προβλέπεται λοιπόν σύντομα να έχουμε πανηγυρισμούς από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές για την υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων στον Τύπο μετά από πολύ καιρό, όμως οι μόνοι που θα πανηγυρίζουν μαζί τους θα είναι δυστυχώς τα αφεντικά των ΜΜΕ, που θα καταφέρουν να κατοχυρώσουν και θεσμικά την κατάρρευση των μισθών των εργαζομένων.
Ποια η αντίδραση των εργαζομένων στον κλάδο;
Οι εργαζόμενοι στα δύο Μέσα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντιδράσει απέναντι στις επιταγές της κομματικής εργοδοσίας με τρόπο πρωτοφανή τα τελευταία χρόνια για τον κλάδο, όπου οι μειώσεις, οι απολύσεις και τα «λουκέτα» λαμβάνουν χώρα μέσα σε άκρα σιωπή. Οι εργαζόμενοι στο «Κόκκινο» έχουν προχωρήσει από το καλοκαίρι σε κινητοποιήσεις ζητώντας την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους -αλλά και την ασφάλιση «μαύρων» συναδέλφων τους- ενώ απέρριψαν την εκβιαστική οριζόντια περικοπή των μισθών τους, χωρίς να έχει κατατεθεί από τη Διοίκηση ένα πλάνο βιωσιμότητας και ανάπτυξης του σταθμού.
Στην ίδια κατεύθυνση κινητοποιούνται και οι εργαζόμενοι της «Αυγής», οι οποίοι προ μερικών μηνών είχαν αποφασίσει απεργία με αίτημα την καταβολή των οφειλόμενων μισθών, την οποία μπλόκαρε η ΕΣΗΕΑ. Επίσης, οι εργαζόμενοι της εφημερίδας έχουν προτείνει οι ίδιοι ένα σχέδιο με προτάσεις, κάτι που δεν έχει εκπονήσει εδώ και χρόνια η Διοίκηση ως θα όφειλε.
Να σημειωθεί ότι όπως συμβαίνει πάντα στα ΜΜΕ, η επίδειξη αυταρχισμού του εργοδότη επί των εργασιακών συνθηκών συνδέεται και με τον έλεγχο της δημοσιογραφικής λειτουργίας εν προκειμένω των δύο Μέσων, κάτι που έχει επισημανθεί από τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Μόνο θετικά μπορούμε να δούμε ως συνέλευση, τις τοποθετήσεις των εργασιακών εκπροσώπων και των 2 μέσων για την τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και τα ερωτήματα για το κατά πόσο το κόμμα θέλει την ελεύθερη άσκηση δημοσιογραφίας στα Μέσα του με κριτική προς την κυβέρνηση ή αν θέλει απλώς «ντουντούκες».
Μπροστά στις απολύσεις στο «Κόκκινο», που ήρθαν ως απάντηση της εργοδοσίας στις κινητοποιήσεις, οι εργαζόμενοι στο σταθμό προχώρησαν σε απεργία ζητώντας την ανάκλησή τους. Μάλιστα, την ίδια μέρα με το «Κόκκινο» και αναβαθμίζοντας έτσι τον αγώνα, προχώρησαν σε απεργία αλληλεγγύης και οι εργαζόμενοι στην «Αυγή», κάτι που έχουμε να δούμε χρόνια ολόκληρα όχι μόνο στον κλάδο των ΜΜΕ, αλλά και συνολικότερα στο εργατικό κίνημα.
Οι εργαζόμενοι των δύο Μέσων προχώρησαν από κοινού και σε παρέμβαση στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εν ώρα στάσης εργασίας πήραν τα μικρόφωνα του «Κόκκινου» για να μιλήσουν για τις διεκδικήσεις τους, θυμίζοντας στον κομματικό εργοδότη πως όσο και αν το θέλει τώρα ως κυβέρνηση, οι κινηματικές συνδικαλιστικές πρακτικές και ο δρόμος δεν έχουν ξεχαστεί.
Όντως δεν έχουν ξεχαστεί; Αυτό παραμένει το κρίσιμο ερώτημα προς όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο, που μετά τον χρόνιο αποδεκατισμό των δικαιωμάτων τους και τη διάλυση των εργασιακών τους συνθηκών μοιάζουν να έχουν απολέσει κάθε δύναμη αντίστασης. Κι όμως, οι συλλογικές απαντήσεις των εργαζομένων σε «Κόκκινο» και «Αυγή» δείχνουν πως ακόμα και ένα αρτηριοσκληρωτικό συντεχνιακό σωματείο σαν την ΕΣΗΕΑ μπορεί να δεσμευτεί σε κατεύθυνση κινητοποιήσεων απέναντι στα αφεντικά. Όσο όμως οι εργαζόμενοι των δύο Μέσων του ΣΥΡΙΖΑ μένουν μόνοι τους, είναι προφανές ότι είναι στριμωγμένοι στα σχοινιά.
Αυτό που χρειάζεται είναι το άνοιγμα του αγώνα σε όλον τον κλάδο, η σύμπλευση και συμπόρευση με όσους ακόμα αγωνίζονται, εντός και εκτός του δημοσιογραφικού κλάδου. Και τη στιγμή που μέσα από αυτόν τον αγώνα διακυβεύεται εμμέσως το μέλλον των συλλογικών συμβάσεων για όλο τον κλάδο, όσο οι υπόλοιποι εργαζόμενοι μένουμε άπραγοι, είναι προφανές ότι δεν προμηνύεται τίποτα καλό για κανέναν. Αντίθετα, κάθε νίκη είναι σημαντική.
Από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.