Οι πόρτες των δωματίων άρχισαν να χτυπάνε
Το φως έσβηνε σε κάθε κλείσιμο των ματιών
Είμαι σίγουρη, ήμουν
κάτι γρύλιζε πίσω μου
Αδημονούσε νά ‘ρθει η κατάλληλη στιγμή
Τρίζαν τα έπιπλα και το κεφάλι πίεζε
Ή κατι πίεζε το κεφάλι σαν βαρίδι
Κάποιος που έριχνε νερό σε ένα γεμάτο ήδη ποτήρι
Η αγωνία ότι θα χυθεί, αυτή
η αγωνία και η ανάσα
Πιστεύω, πίστευα πως αν γυρίσω
θα έβλεπα ένα πρόσωπο λουσμένο στο φως
Το γιό του Θεού τον πιο αδικημένο
Να γλεντάει τη μουσική που ακούω
Να μου δίνει ρυθμό, ίσως και στίχους
Να με φιλάει στο μάγουλο γεμίζοντάς με
ανείπωτη αισιοδοξία
Ότι τα ουράνια πλάσματα, λέει, πλησιάζει να τα βρουν
Και το παιχνίδι στη σκακιέρα θα τελειώσει
Δίχως ηττημένο δίχως νικητή
Πλέον συνείδηση θα έχουν οι πεσσοί
Εξού σιωπή
Καρτερώ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.