Οι εξελίξεις το τελευταίο διάστημα έχουν αφυπνίσει τα πατριωτικά, αυθεντικά και μη, ένστικτα των Ελλήνων, που βλέπουν τους «καλούς –κατά τ’ άλλα- γείτονες» να εξάπτονται, δια του προέδρου τους μάλιστα και να προβαίνουν σε πλείστες όσες προκλήσεις, αναφορικά με τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας.
Η κράτηση επί σχεδόν ένα μήνα των στρατιωτικών που παραβίασαν τα σύνορα στον Έβρο, η προσπάθεια του Ταγίπ Ερντογάν να οικοδομήσει το προφίλ του «άκαμπτου», «σκληρού», «τιμωρού» ηγέτη και φυσικά, μέσα σε όλα, η υστερία της παρηκμασμένης και οπισθοδρομικής σε όλα τηλεόρασης στην Ελλάδα, συνθέτουν ένα τοπίο που θαρρεί κανείς πως διαμορφώνεται σε μια χώρα έτοιμη να ανασύρει τα χαρτιά της επιστράτευσης, να δέσει το «λουκάνικο» και να βρεθεί στα σύνορα, έτοιμη για πόλεμο!
Αν δεχθούμε πως οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο και χαρακτηρίζονται τεταμένες, περισσότερο από ποτέ άλλοτε εδώ και μια 20ετία, μετά τα Ίμια, τότε βολεύει να παρατηρήσει κάποιος ενδελεχώς τις αντιδράσεις, ώστε να καταλάβει και το κλίμα που επικρατεί στα ημέτερα, σε σχέση με τη γείτονα.
Τέτοιες αντιδράσεις προσφέρονται σε αφθονία στα social media, εκεί που ο κάθε κατακαημένος, αγνοώντας τα βασικά, από τις ειδήσεις ως την ορθογραφία του, μπορεί να φυτρώνει, ανεξαρτήτως αν τον έσπειραν και να πει την άποψή του. Αυτό το τελευταίο κακό δεν είναι. Εκτός αν βλέπει ένα μικρό παιδί ντυμένο στα χακί και με όπλο-ρέπλικα στον ώμο του και δεν αποδοκιμάζει, τουναντίον χειροκροτεί.
Αυτή η αποτρόπαιη εικόνα παρουσιάστηκε στη Λεωφόρο Δημοκρατίας στην Αλεξανδρούπολη, όπου ένα μικρό παιδί ντύθηκε από τους αναίσθητους που το έφεραν στον κόσμο στα στρατιωτικά και παρέλασε μπροστά από ένα κοινό που, αν πιστέψουμε τα σχετικά βίντεο, μάλλον χειροκροτά.
Θέλουν δηλαδή να πουν, όσοι ανίδεοι τριτοκοσμικοί παρακολούθησαν το θέαμα, πως όλοι πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα και άρα η εικόνα ενός πιτσιρίκου, που ενέγραψε πλέον στη μνήμη και στο θυμικό του τη συμμετοχή στην παρέλαση κατά τα πλέον πολεμοχαρή πρότυπα, στέλνει τα σωστό μήνυμα!
Είναι πιθανότατα οι ίδιοι που, όταν έβλεπαν τον Ερντογάν να ταράσσει τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά πάθη, αγκαλιάζοντας το -επίσης στρατιωτικά ντυμένο- κοριτσάκι, που σπάραζε στο κλάμα καθώς χαιρετούσε το εθνόσημο στον μπερέ του, οργίζονταν τάχα και απορούσαν με το θράσος του Τούρκου προέδρου.
Άλλος μπορεί να κοιτάει την τουρκική σημαία και να θέλει να την κάψει. Άλλος μπορεί να σκέφτεται πως ο πόλεμος είναι μια λύση, στις προκλήσεις του τελευταίου διαστήματος. Άλλος δεν αντέχει την ιδέα πως Έλληνες κρατούνται σε τουρκικές φυλακές. Όλοι αυτοί με μια λέξη χαρακτηρίζονται πολιτικά, ως φασίστες. Γενικά, ως ανόητοι και τις απαντήσεις τους μπορούν πάντα να τις παίρνουν σε επίπεδο πολιτικό.
Μακριά από τα παιδιά όμως. Από τα στρατιωτικά κι «ένοπλα» παιδιά, μακριά τα χέρια. Είναι παιδιά σαν εκείνα που εντοπίζονται θαμμένα στα συντρίμμια στο Χαλέπι και όταν τα βλέπουν οι ίδιοι υποκριτές, αναφωνούν σπαρακτικά, αλλά όταν ζητούν να πάνε σχολείο στο Ωραιόκαστρο, βγαίνουν στους δρόμους και τα χαρακτηρίζουν «λαθρομετανάστες».
Είναι ίδια με τον πιτσιρίκο της Αλεξανδρούπολης, που η τύχη τον έφερε να μεγαλώνει μακριά από τον πόλεμο, αλλά σε ένα περιβάλλον εξίσου αναίσθητο κι έναν κόσμο περισσότερο υποκριτικο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.