Επεισόδιο Τρίτο
Η Έλλη ξύπνησε από την ψύχρα του air condition, που φυσούσε κατευθείαν πάνω της, από τον άλλο τοίχο του δωματίου.
Αλλά τι δωμάτιο ήταν αυτό; Της πήρε λίγη ώρα να καταλάβει πως βρισκόταν στο νοσοκομείο και πως η μάνα της στεκόταν στο παράθυρο, με το τσιγάρο -κλασσικά- στο στόμα της, αλλά χωρίς, προφανώς, να καπνίζει. «Δεν είμαι και καμιά ηλίθια» θα έλεγε στην κόρη της, αν η τελευταία τολμούσε να της κάνει παρατήρηση.
Μα η Έλλη δεν μίλησε – όχι γι’ αυτό. Θέλησε απλώς να μάθει πώς είχε βρεθεί εκεί, ξαπλωμένη σε δωμάτιο νοσοκομείου.
Βλέποντας πως η Έλλη είχε ξυπνήσει, η μάνα της ήρθε από πάνω της και άρχισε το ξεχέσιμο.
-Τι σκεφτόσουνα, μπορείς να μου πεις;
Αυτή ήταν η πιο κόσμια από τις φράσεις που βγήκαν από το στόμα της. Όταν η Ρίτα ένιωθε την ανάγκη να βρίσει, η Ρίτα έβριζε – ακόμα κι αν είχε απέναντί της τον άνθρωπο που θαύμαζε περισσότερο στη ζωή της: τη μοναχοκόρη της.
Άλλος απ’ τις δυο τους στην οικογένεια δεν υπήρχε. Όσο είχε υπάρξει πατέρας, ήταν ωσεί παρών. Γύρω στα δεκαεφτά της η Έλλη είχε μάθει πως ο Πάνος, ο πατέρας της, είχε «κατά λάθος» αποκτήσει και δεύτερο παιδί –από άλλη γυναίκα, και πως είχε επιλέξει να ζήσει μακριά από την ίδια και τη Ρίτα και κοντά στο δεύτερο εκείνο παιδί και τη μητέρα του. Τρία χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη ζωή της Έλλης, ο Πάνος άφηνε την τελευταία του πνοή από ανακοπή. Η Ρίτα είχε συνδέσει το θάνατό του με τις τύψεις που η ίδια αρεσκόταν να πιστεύει πως ένιωθε ο πρώην άντρας της για τον τρόπου που είχε φερθεί στην πρώτη του σύζυγο και την κόρη τους. Έπειτα, σχολιάζοντας από μόνη της την ίδια της τη θεωρία είχε πει: «Τώρα το θυμήθηκε κι αυτός να νοιαστεί, βέβαια».
-Δεν θυμάσαι τίποτα; ρώτησε την Έλλη.
-Θυμάμαι ότι…
-Ότι…;
-Ότι πήρα κάτι χάπια. Ότι δεν ήθελα να ξυπνήσω.
-Έλα, όμως, που ξύπνησες. Ευτυχώς που βρέθηκε εκείνος ο φίλος σου…
-Ο φίλος μου; Μαμά, τι λες;
-Ο φίλος σου που σε βρήκε και κάλεσε το 166.
-Είναι που δεν έχεις συνέλθει εντελώς ακόμα.
Ήθελε να ξαναπιάσει το βρισίδι, αλλά τη διέκοψε η είσοδος στο δωμάτιο μιας κάπως ασυνήθιστης φιγούρας. Ο υπαστυνόμος Βασιλειάδης ήταν ψηλός, αδύνατος, με μαλλιά σχετικά μακριά και τίγκα στο ζελέ. Περπατούσε με τέτοιο τρόπο που σε κάθε του βήμα νόμιζες πως θα κατέρρεε, αλλά και με μια… αστεία χάρη. Η μπεζ καμπαρντίνα του, βέβαια, έστω και εξαιρετικά καλοσιδερωμένη, έμοιαζε κάπως σαν δεύτερο δέρμα του.
Μπήκε στο δωμάτιο και πλησίασε το κρεβάτι της Έλλης. Έδειξε την ταυτότητά του.
-Έχω έρθει να μιλήσω με την κυρία Κοσμά.
-Εγώ είμαι η κυρία Κοσμά, έκανε η Ρίτα, αλλά μετά κατάλαβε πως ο αστυνομικός εννοούσε την Έλλη. Το επιβεβαίωσε κι ο ίδιος.
-Το ξέρω πως είναι δύσκολη στιγμή για εσάς, αλλά θα πρέπει να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις.
Η Έλλη έδειξε έτοιμη να ακούσει.
-Τη νύχτα που… τη νύχτα που είχατε την περιπέτειά σας, δεν ήσασταν μόνη σας στο διαμέρισμα, σωστά;
-Εγώ θυμάμαι να ήμουν μόνη μου.
Ο Βασιλειάδης άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και χαμογέλασε. Έδειχνε γενικά καλώς και ευγενικός άνθρωπος, αλλά εκείνη τη στιγμή το βλέμμα του είχε την ελαφρά αυταρέσκεια κάποιου που θεωρεί πως διακρίνεται από υψηλή ευφυΐα και καλλιέπεια.
-Μα πώς, κάποιος κάλεσε το 166.
-Ίσως ήταν ο φύλακας άγγελός μου, τον ειρωνεύτηκε, όχι ιδιαίτερα διακριτικά.
-Αστειεύεστε, φυσικά. Αυτό που δεν ξέρετε είναι πως λίγο πριν ή λίγο αφότου… κάνετε τέλος πάντων αυτό που κάνατε, κάποιος διέρρηξε το σπίτι σας.
-Αν είναι… έκανε η Ρίτα, χωρίς να ολοκληρώσει τη φράση της.
-Οπότε, συνέχισε ο Βασιλειάδης, το πιο πιθανό είναι αυτός, τέλος πάντων, που μπήκε στο σπίτι σας να ήταν κι αυτός που κάλεσε το ασθενοφόρο.
-Δηλαδή χρωστάω τη ζωή του παιδιού μου σ’ ένα διαρρήκτη;
-Έτσι φαίνεται, είπε ο Βασιλειάδης, με τον ίδιο αυτάρεσκο τρόπο.
-Αυτό είναι ανήκουστο. Και τι θα κάνουμε τώρα;
-Θα σας συνιστούσα να ξεκινήσετε μια μήνυση κατ’ αγνώστου.
-Μόνο μήνυση; Ισόβια θα του ρίξουμε.
Ο Βασιλειάδης βρήκε την ατάκα πολύ διασκεδαστική. Η Έλλη όχι.
-Γιατί, δεν χαίρεσαι που με έσωσε; είπε στη Ρίτα.
Η Ρίτα δεν ήξερε τι να απαντήσει.
Διάβασε το Δεύτερο Επεισόδιο εδώ:
*Το σκίτσο είναι δημιουργία του Γιώργου Δρόσου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.