Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες νεοκλασικό στα Εξάρχεια, επί των οδών Πετσόβου και Ζωοδόχου Πηγής καταστρέφεται από φωτιά. Αν και η πυροσβεστική έφτασε γρήγορα, το κτίριο έχει υποστεί τεράστιες ζημιές από τις δύο φωτιές και πλέον είναι απίθανο κάποιος να το αγοράσει και να του επιστρέψει την παλιά του εικόνα.
Για περισσότερο από 30 χρόνια το κτίριο παρέμενε κλειστό και εγκαταλελειμμένο. Ωστόσο παρέμενε όρθιο και πλήρες. Πλέον ολόκληρη η σκεπή του που στηριζόταν σε ξύλινους δοκούς έχει υποχωρήσει και πολλά σημεία του είναι επίσης ολοκληρωτικά κατεστραμμένα. Το κτήριο πέρα από κατεστραμμένο είναι επίσης και επικίνδυνο πλέον και για τους διερχόμενους, καθώς οι σκαλωσιές παραμένουν εδώ και πολύ καιρό ίδιες με κάποια “πόδια” να βρίσκονται σχεδόν στον αέρα.
Πέρα από την καταστροφή και την επικινδυνότητα του κτηρίου, το ζήτημα που επανέρχεται σε κάθε παρόμοια “καθημερινή” καταστροφή είναι το πότε θα μπορέσει να εκτιμηθεί πραγματικά και να διασωθεί ο αρχιτεκτονικός πλούτος της Αθήνας. Το αυτονόητο θα ήταν ήδη να υπάρχει συστηματική διάσωση των κτιρίων, που άλλα θα γίνονταν μουσεία, άλλα θα γίνονταν εκπαιδευτικά κέντρα, άλλα θα φιλοξενούσαν φτωχές οικογένειες που βρίσκονται στο νοίκι, αλλά θα στέγαζαν αστέγους που θα κοιμόντουσαν μέσα στα εγκαταλελειμμένα κτίρια και όχι στα πλατύσκαλά τους όπως τώρα.
Το αυτονόητο θα ήταν επίσης να είχαμε μια άλλη πόλη λιγότερο κτισμένη, καλύτερα δομημένη, περισσότερο πράσινη, με όλα της τα παλιά κτίρια και τις αυλές τους. Δεν την έχουμε.
Οπότε, το μόνο αυτονόητο που μας μένει, είναι έστω τώρα την ύστατη στιγμή να δούμε πώς θα ξεκινήσει η διάσωση των κτιρίων που απέμειναν. Νεοκλασικών που είτε δεν ανήκουν σε κανέναν, είτε ανήκουν σε 50 διαφορετικούς κληρονόμους που όμως τα αφήνουν και μαραζώνουν άλλοτε τα καίνε κιόλας για να αποχαρακτηριστούν (!) και να μπορούν να τα κάνουν πολυκατοικίες, είτε ανήκουν στο δημόσιο που αδυνατεί ή δεν θέλει να τα συντηρεί. Κόντρα στο ρεύμα των προηγούμενων ετών έχει ξεκινήσει πάντως μια πρωτοβουλία του υπ. εργασίας σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο που αφορά τη διάσωση κάποιων κτιρίων στο παλιό εμπορικό αθηναϊκό τρίγωνο. Το ζήτημα είναι ότι δεν έχουν ακουστεί νεότερα εδώ και κάποιο -αρκετό- καιρό.
Σύμφωνα με έρευνα του Guardian από το 1950 κι έπειτα, το 80% των νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας του 19ου και του πρώιμου 20ου αιώνα έχουν καταστραφεί.
Ακόμη και τώρα όμως, που μετράμε χιλιάδες καταστροφές κτιρίων, αν σωθούν τα νεοκλασικά που αντέχουν πεισματικά στη φθορά του χρόνου, η πόλη θα αποκτήσει με δυναμικό τρόπο άλλη όψη. Τα Εξάρχεια, το Μεταξουργείο, ο Κεραμεικός και πόσες ακόμη περιοχές θα αναζωογονηθούν, θα ομορφύνουν, θα τονωθούν κι οικονομικά-τουριστικά.
Πιθανόν κάποιες συλλογικές πρωτοβουλίες κατοίκων να ωθούσαν αποτελεσματικά προς τα εκεί τα πράγματα. Θα μπορούσαν να υπάρξουν πέρα από δράσεις διεκδίκησης που θα ζητούν από το κράτος να κάνει κάτι, συγκεκριμένες προτάσεις για την αξιοποίηση των κτιρίων που θα συνδέουν το τότε της δημιουργίας τους με το σήμερα.
Συνεπώς πέρα από την έλλειψη πρόθεσης που καταλογίζεται στο κράτος, πρέπει να βρεθεί η πρόθεση και στον ίδιο τον κόσμο που ζει δίπλα στα παλιά κτήρια που ρημάζουν. Άλλωστε, περνώντας δίπλα τους καθημερινά είναι αυτός ο κόσμος που μπορεί να τα “ακούσει”, να κοιτάξει μέσα από τα σπασμένα τους παράθυρα το ζωηρό παρελθόν και να αναζητήσει ένα όμορφο εξίσου μέλλον.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.