Του Στρατή Αγγελή
H συμμετοχή της Ισλανδίας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision στο Τελ Αβίβ αποτελεί έκπληξη για τρεις λόγους.
Πρώτον, επειδή οι Ισλανδοί θα πάρουν τελικά μέρος, παρότι η εκστρατεία για μποϊκοτάζ εξαιτίας του Παλαιστινιακού είχε συγκεντρώσει 30.000 υπογραφές (ένα υψηλό ποσοστό στη χώρα των 350.000 κατοίκων). Δεύτερον, γιατί οι καλλιτέχνες που θα εκπροσωπήσουν την Ισλανδία, οι Hatari (Χάταρι, που μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά ως εκείνος που είναι γεμάτος μίσος), είναι ένα συγκρότημα της βιομηχανικής πανκ με σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά που θέλει να γκρεμίσει τον καπιταλισμό. Και τρίτον γιατί οι Hatari, που ψηφίστηκαν από το ισλανδικό κοινό, υπόσχονται πως θα εκμεταλλευτούν το «πανηγύρι» για να καταγγείλουν την ισραηλινή κατοχή και τις επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων.
Το τραγούδι τους «Hatrid Mun Sigra» (Το μίσος θα επικρατήσει) μιλά για «πολύπλευρες ψευδαισθήσεις, μονομερείς τιμωρίες», για την κατάρρευση της Ευρώπης και έναν ιστό από ψέματα που θα γίνει στάχτη.
Πριν επιλεγούν για τη Eurovision, οι Hatari έλεγαν ότι είναι παράλογο να επιτρέπεται η συμμετοχή ενός κράτους που συστηματικά παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε πρόκειται για το Ισραήλ, είτε για τη Ρωσία, είτε για το… Κατάρ. Η Ισλανδία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη δική της συμμετοχή για να δείξει ότι δεν μπορείς να διασκεδάζεις και να χορεύεις την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι δίπλα σου ζουν χωρίς ελευθερίες και σε συνεχή αβεβαιότητα για το μέλλον και την ασφάλειά τους, τόνιζαν.
Προκάλεσαν μάλιστα τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου σε έναν «φιλικό» γκλίμα, τον παραδοσιακό αγώνα πάλης των Βίκινγκς, όπου ο παλαιστής προσπαθεί να ρίξει κάτω τον αντίπαλο αρπάζοντάς τον από τη ζώνη, βασιζόμενος περισσότερο στην τεχνική παρά στη δύναμη (και όπου ένας Δαυίδ θα μπορούσε θεωρητικά να κερδίσει έναν Γολιάθ). Αν κερδίσουμε εμείς, είπαν, θα μας αφήσουν να φτιάξουμε στο Ισραήλ μια σαδομαζοχιστική αποικία, την πρώτη στη Μεσόγειο. Αν χάσουμε, θα τους παραχωρήσουμε το αρχιπέλαγος Βεστμαναέιγιαρ. Και εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερος συμβολισμός, καθώς πρόκειται για ένα νησιωτικό σύμπλεγμα της νότιας Ισλανδίας με ενεργό ηφαίστειο, όπου η πιο πρόσφατη έκρηξη έγινε το 1973 καταστρέφοντας την πόλη του μεγαλύτερου νησιού. Το είχαν εποικίσει οι Βίκινγκς στα τέλη του 9ου αιώνα μεταφέροντας εκεί σκλάβους από την Ιρλανδία.
Οι Hatari λένε πως αδιαφορούν για τον κίνδυνο να αποκλειστούν εφόσον κριθεί ότι το τραγούδι τους έχει πολιτικό περιεχόμενο και παραβιάζει τους όρους του διαγωνισμού. «Ίσως μας διώξουν από τη Eurovision, αλλά αυτό θα αποδείκνυε τη γύμνια τους. Εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, γιατί όλο αυτό είναι ένα θέαμα, ένα ψέμα, ένα ξέπλυμα, ένας μηχανισμός προπαγάνδας και εξαπάτησης» είπαν τα μέλη του συγκροτήματος.
Είναι άραγε ένα πυροτέχνημα από εκείνα που γίνονται εντός και εκτός σκηνής στη Eurovision. Τι θα συμβεί αν π.χ. οι Hatari ανεμίσουν παλαιστινιακές σημαίες στη σκηνή ή βρουν κάποιον άλλο, πιο… ακραίο τρόπο για να μπουν στο μάτι των Ισραηλινών και να μεταφέρουν το μήνυμά τους σε εκατομμύρια τηλεθεατές;
Εάν οι Hatari καταφέρουν να φτάσουν στα ημιτελικά του Τελ Αβίβ στις 14 Μαΐου χωρίς να έχουν κριθεί μέχρι τότε ακατάλληλοι, θα πρόκειται για ένα ενδιαφέρον θέαμα, σχολίασε σκωπτικά η ισραηλινή συντηρητική εφημερίδα «Jerusalem Post», ενώ η κεντροαριστερή «Haaretz» έγραψε ότι αξιωματούχοι από το Ισραήλ ταξίδεψαν στο Ρέικιαβικ για να συζητήσουν με τους Ισλανδούς αρμόδιους πώς θα μπορούσαν να διαχειριστούν το πρόβλημα.
Το πρόβλημα δεν είναι απλό για το Ισραήλ. Δεν μπορεί να «κόψει» τους Ισλανδούς ούτε κατά την τελική πρόβα, όπως πρότειναν ορισμένοι, γιατί, εκτός των άλλων, υπάρχει… ισραηλινό προηγούμενο. Το 2000, καθώς το Ισραήλ απέσυρε τα στρατεύματά του από το Λίβανο και έμπαινε σε διάλογο με τη Συρία για το κατεχόμενο Γκολάν, η ισραηλινή συμμετοχή στη Eurovision της Στοκχόλμης ήταν το ποπ συγκρότημα PingPong με το τραγούδι «Sameyach» (Να είσαι χαρούμενη). Το τραγούδι δεν ήταν μόνο κακόγουστο (δεν ήταν άλλωστε το πρώτο ούτε το τελευταίο), αλλά είχε και πολιτικό περιεχόμενο.
Περιγράφει την ανία μιας κοπέλας σε ένα κιμπούτζ, που έπαιζε με ένα… αγγούρι, αλλά τώρα απέκτησε «έναν καινούργιο φίλο στη Δαμασκό» και θέλει να το κάνει συνέχεια μαζί του. Παρά τις έντονες αντιδράσεις εντός και εκτός Ισραήλ, το συγκρότημα τραγούδησε το «Sameyach» και έκλεισε την εμφάνιση ανεμίζοντας σημαίες του Ισραήλ και της Συρίας. Βέβαια, οι τηλεθεατές που δεν γνώριζαν εβραϊκά πιθανώς κατάλαβαν μόνο την αγγλική φράση «Be happy». Ακόμα κι έτσι, δεν χάρηκαν ιδιαίτερα. Το τραγούδι πάτωσε στην 22η θέση. Αλλά δεν αποκλείστηκε.
Πηγή: Η Αυγή
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.