Α. Μπακιρτζής στο 3pointmagazine: Συντελείται έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας

Οι «περίεργες» και φαινομενικά αταίριαστες συνεργασίες του τον έχουν καταστήσει έναν από τους πιο απρόβλεπτους μουσικούς τα τελευταία 45 περίπου χρόνια, ενώ η ενασχόλησή του με το θέατρο, την ηθοποιία, τη σύνθεση και κυρίως την αρχαιολογία -που αποτελεί και το βασικό του επάγγελμα- τον καθιστούν μοναδικό.

Οι περισσότεροι βέβαια τον γνωρίζουν σαν την «κινητήριο δύναμη» των Χειμερινών Κολυμβητών. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Ο χειμαρρώδης Αργύρης Μπακιρτζής επιστρέφει στο αθηναϊκό κοινό με μία εντελώς διαφορετική -απ’ ό,τι μας έχει συνηθίσει- παράσταση για δύο μόνο εμφανίσεις στο Athenaum, Παρασκευή και Σάββατο (17-18/1) μαζί με τρία μέλη του String Theory Ensemble. Η πρόσκληση, αλλά και η πρόκληση για μία τέτοια παράσταση οδήγησε στο «μουσικό αλισβερίσι, στη μεταμόρφωση δικών μου τραγουδιών με εξαιρετικά πρωτότυπο και ενδιαφέροντα τρόπο».

Ο Αργύρης Μπακιρτζής μιλάει στο 3pointmagazine για τη νέα αυτή συνεργασία, για τη σχέση του με την αφήγηση, για την πολύμορφη κρίση στην Ελλάδα, για πρόσφατα νομοθετήματα που αποκλείουν μέλη συγκροτημάτων, ενώ μας αποκαλύπτει και το καινούριο του τραγούδι «Από τί αρρώστια αναρωτιέμαι θα πεθάνω», με ιδιαίτερες ευχές σε υπουργούς και τροϊκανούς!

– Πώς προέκυψε η συνεργασία με τα μέλη του String Theory Ensemble; Πώς μπορούν να συνδυαστούν τα διαφορετικά είδη μουσικής (κλασικό πιάνο από τη μία, λαούτο από την άλλη);

Από μικρός έλεγα στους φίλους μου «δε μετράει τί και με τί όργανο παίζει κανείς αλλά ποιός και πώς παίζει». Στην ομάδα String διέκρινα μυστικές διαδρομές και υπόγειες συναντήσεις μουσικών ποικίλων και συχνά αντιφατικών. Και θυμάμαι πάντα το στίχο του Φαμπρίτσιο ντε Αντρέ “dai diamanti non nasce niente / dal letame nasconi I fior” (απ’ τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτα / απ’ την κοπριά τα λουλούδια). Χάρηκα εξαιρετικά που μου πρότειναν συμμετοχή και φυσικά δέχθηκα, τη στιγμή μάλιστα που μου έκαναν τη μεγάλη τιμή να επεξεργαστούν εμπνευσμένα και να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμά τους τραγούδια μου.

– Τί το διαφορετικό παρουσιάζει η συγκεκριμένη συνεργασία, σε σχέση με συνεργασίες του παρελθόντος;

Σε άλλες συνεργασίες, πλην βέβαια της μόνιμης συμμετοχής μου στους Χειμερινούς Κολυμβητές, των οποίων αποτελώ ιδρυτικό μέλος, είπα τραγούδια δικά μου με μουσικούς που εκτιμώ και αγαπώ, όπως οι Μode Plagal, ο Δεληβοριάς και άλλοι, σε μια σειρά συναυλιών ή σε μια συναυλία. Με τους Μode Plagal τα τραγούδια είχαν παρουσιαστεί με πολύ ενδιαφέροντες τρόπους και ήμασταν στο τσαφ από μια ηχογράφηση που δυστυχώς δεν πραγματοποιήσαμε, παρόλο που τους εκτιμώ και τους αγαπώ πολύ, όλους τους.

Με τους String υπάρχει εξέλιξη στη συμμετοχή μου, μπαίνω στα χωράφια τους, τους καταστρέφω, γίνεται αλισβερίσι, ήμαστε παζάρι, δε λέω μόνο δικά μου τραγούδια, όμως και τα δικά μου είναι μεταμορφωμένα με εξαιρετικά πρωτότυπο και ενδιαφέροντα τρόπο. Το νιώθω επιπλέον και σαν κάτι πολύ φρέσκο με τις υπέροχες νέες μουσικούς μας, τη Μαρία Πλουμή και τη Σταυρούλα Παυλίκου. Με τον Πατεράκη είχαμε από παλιότερα συνεργασία, αφού είχε αντικαταστήσει επάξια χωρίς πρόβα τον Βόμβολο στο ακορντεόν σε δυο συναυλίες μας. Και με τη Σταυρούλα παίζουμε στις ΒΑΚΧΕΣ που ανεβάζει η Φριντζήλα.

– Γιατί δύο μόνο παραστάσεις;

Έχουμε δώσει, όλοι μαζί, ακόμη τρεις. Εγώ θα επιθυμούσα κι άλλες στην Αθήνα, αφού μέχρι τώρα η δράση μας δεν δημοσιοποιήθηκε, θεωρώ, αρκετά. Αφήστε που τελευταία στιγμή άλλαξε κι η ώρα και έχουμε έναρξη στις 20.00, σήμερα και αύριο (17-18/1).

– Ποια τα μελλοντικά σχέδια; Οι κατά τόπους συναυλίες σε όλη την Ελλάδα με ορισμένα από τα μέλη των Χειμερινών Κολυμβητών ή κάτι διαφορετικό;

Σχέδια υπάρχουν, προτάσεις για εμφανίσεις υπήρξαν, όμως ως Χειμερινοί δεν έχουμε αποδεχθεί ακόμη καμιά πρόταση λόγω νεότερων νομοθετημάτων που αποκλείουν και επιβαρύνουν οικονομικά ορισμένα μέλη, εφόσον εμφανιστούν δημόσια. Τι ακριβώς ισχύει για τις δημόσιες εμφανίσεις μουσικών είναι αρκετά θολό και γι’ αυτό έχουν συρρικνωθεί τόσο πολύ οι εμφανίσεις μικρών σχημάτων με μουσικούς που αμείβονται πενιχρά. Στους Χειμερινούς έχουμε δημιουργήσει μικρότερα εναλλακτικά σχήματα 3-4 μουσικών, λόγω κρίσης, μέσα στους κόλπους του συγκροτήματος, τους «Κασμάδες», τους «Καθετήρες» και το «συγκρότημα Χαράλαμπου Παπαδόπουλου ή Παπαχαραλαμπάκη ή Παπαχαραλάμπους».

– Υπάρχει κάποιο σχέδιο στο μέλλον όσον αφορά στην ηθοποιία, μετά τη συμμετοχή στις ταινίες του Τσιώλη;

Φοβερά σχέδια. Τελευταία μάλιστα ειδικεύομαι σε ρόλους βασιλέων του μακρινού παρελθόντος. Με τον Τσιώλη έχουμε πάντα σχέδια για θεατρικές περιπέτειες. Τελευταία μου κόλλησε να ανεβάσουμε το έργο του «Η δημοπρασία».

– Στις ζωντανές σας εμφανίσεις συνηθίζετε να αφηγείστε ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια. Είναι όλες αυθόρμητες; Ποια είναι η αγαπημένη η δική σας και η «αγαπημένη» του κοινού;

Ήταν κάποτε αυθόρμητες, τώρα δεν είναι. Μερικές βέβαια εξακολουθούν να προκύπτουν για πρώτη φορά και μερικές λέγονται και δεν ξαναλέγονται. Δεν τις λέω επειδή αρέσουν αλλά επειδή είναι επεξηγηματικές, για τους τυχόν νέους πελάτες μας. Αν απαντήσω χάνουν το νόημά τους.

– Ποια είναι για σας η σχέση της αφήγησης με τη μουσική; Το ένα συμπληρώνει το άλλο ή μπορεί και να το αντικαταστήσει; Στα τραγούδια σας χρησιμοποιείτε ένα είδος αφήγησης, μια μικρή ιστορία, ένα «παραμύθι». Είναι πιο εύκολο να γράψεις στίχους όταν έχεις μια ιστορία στο μυαλό;

Για μένα το ένα συμπληρώνει το άλλο. Τα τραγούδιά μου είναι βιωματικά -αλλιώς δεν μπορώ να γράψω- και ως εκ τούτου έχουν μια ιστορία να πουν και αυτή πολλές φορές λέω.

– Εδώ και πολλά χρόνια δουλεύετε ως αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος στη Βόρεια Ελλάδα. Πώς συνδυάζεται το επάγγελμα αυτό, με εκείνο του μουσικού; Πώς δηλαδή μία «πρωινή» δουλειά, συνδυάζεται με μία βραδινή; Τι κάνει δηλαδή τον επαγγελματία μουσικό;

Είμαι πλέον συνταξιούχος. Παρόλ’ αυτά αισθάνομαι ότι ο ελεύθερος χρόνος μου έχει περιοριστεί. Ευτυχώς δεν κάνω οικονομία στο χρόνο διαβάσματος, ιδίως τη νύχτα, και κοιμάμαι πολλές φορές μέχρι αργά, αφού δεν ξεκουράζομαι λόγω μιας υπερτροφίας των κογχών του ρώθωνος που όταν ξαπλώνω δυσκολεύει την καλή οξυγόνωση του εγκεφάλου. Προχθές, μετά από δύσκολο ίλιγγο που έπαθα λόγω αυτού του προβλήματος, ιγμορίτιδα, πολύποδες, κυψέλες στ’ αυτιά, αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο που αποτελεί σε μένα βασική αιτία του προβλήματος.

Έχω γράψει τελευταία ένα τραγουδάκι που σχετίζεται και με την κρίση, με τίτλο «Από τί αρρώστια αναρωτιέμαι θα πεθάνω». Το μελοποίησα αμέσως, όμως εκδήλωσε την επιθυμία να το μελοποιήσει ο αγαπημένος μου φίλος και συνεργάτης Μιχάλης Σιγανίδης, οπωσδήποτε μεγάλη τιμή για μένα, που θα το μελοποιήσει νομίζω και καλύτερα, οπότε περιμένουμε την εκδοχή του. Πολλοί φίλοι το θεώρησαν πορτραίτο τους. Έχει πολλές στροφές. Σας αναφέρω δυο: «Είναι γνωστό πως όλοι κρύβουν τις αρρώστιες / είπα λοιπόν να κάνω αναστροφή / να εκθέσω μέρος από αρρώστιες που διαθέτω / να ξεκινήσουμε ξανά μια νέα αρχή» και «αυτά, να τα χρειαστούνε / και μάλιστα επειγόντως / οι τρομοκράτες τροϊκανοί, οι κερδοσκόποι / και ανεξαιρέτως όλοι οι υπουργοί». Εννοώ πάμπερς, pulvo, κρεβάτια με στρώματα ειδικά για εγκεφαλικά, αναπηρικά καροτσάκια κλπ.

– Παρακολουθείτε νέους μουσικούς/συνθέτες; Ξεχωρίζετε κάποιον ή κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής;

Συνεργάζομαι με πολλούς νέους, μου στέλνουν και τραγουδώ τραγούδια άγνωστων ακόμη μουσικών που βρίσκω πολύ ενδιαφέροντες και με συγκινούν, ακούω διάφορα νέα πράγματα. Σε συναυλίες πηγαίνω κυρίως των παιδιών μου, που έβγαλαν τελευταία με το συγκρότημα στο οποίο ανήκουν, τους Dreamers, ένα δίσκο με τραγούδια, κυρίως, του μεγάλου, 20 ετών. Να μη παινέψω λίγο και το σπίτι;

– Ένα σχόλιο για την κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη χώρα. Συμμετέχετε στα κοινά; Πώς αντιλαμβάνεστε το «πολιτικό ον» μέσα στην κοινωνία και ειδικά μέσα στην ελληνική κοινωνία του 2014;

Το ότι τραγουδώ, απαντώ στις ερωτήσεις σας, δεν είναι συμμετοχή; Θα σας πω κάτι που άκουσα σήμερα στο τρένο. Κάποιος έχει ένα μαγαζί απ’ τον πατέρα του, παίρνει ενοίκιο 100 ευρώ, δεν το αγοράζει κανείς, του το κοστολογούν σε αντικειμενική αξία 170.000 και καλείται να πληρώσει φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Τον κλέβουν εν ψυχρώ και φυσικά τον εκτελούν εν ψυχρώ, αν όχι αυτόν, χιλιάδες άλλους. Μερικά μόνο μέτρα είναι δίκαια, για να καλύψουν, νομίζω, το έγκλημα που συντελείται σε βάρος της πατρίδας μας.

Θέλω να σας συστήσω το βιβλίο του μακαρίτη Ζαν Κλωντ Ιζό «Η τριλογία της Μασσαλίας» για τη σχέση πολιτικής εξουσίας, οικονομικής ολιγαρχίας και υποκόσμου. Γράφει κάπου: «έχει χαραχθεί μια νοητή γραμμή, από πάνω ο νόμος, η τάξη, ο πλούτος, ο βορράς της Ευρώπης, από κάτω οι βάρβαροι, ο νότος».

– Είστε φύσει αισιόδοξος άνθρωπος ή απαισιόδοξος; Πού πιστεύετε ότι οδηγούμαστε;

Είμαι αισιόδοξος, όμως πλακώνεται συνέχεια η ψυχή  μου. Δε γίνεται όμως, ο τροχός γυρίζει. Εκτός αν τελειώνει η ιστορία μας. Όμως, πάντα, κάτι παίρνει τη σκυτάλη.