της Τζένης Τσιροπούλου
Χτες το βράδυ παρακολούθησα ένα μεγάλο μέρος του επεισοδίου του MasterChef και με περίμενε μία έκπληξη.
Όσο κι αν στη θεωρία αλλά και στην πράξη, ακόμα και σήμερα, οι δυνατότητες του ίντερνετ μάς αφήνουν συχνά με το στόμα ανοιχτό, το γεγονός είναι ότι η τηλεόραση παραμένει παραδοσιακά και σταθερά το πιο ισχυρό Μέσο. Μπορεί ένα μεγάλο ποσοστό στη χώρα μας να είναι φανατικοί χρήστες των gigabyte αλλά όλα τα έπιπλα στο σπίτι – και πιθανότατα σε αρκετά δωμάτια του σπιτιού – κακά τα ψέματα, είναι στραμμένα προς την τηλεόραση.
Η τηλεόραση φτάνει το ευρύ, γενικό κοινό και, θέλοντας και μη, περισσότερο μας επιβάλλει το τι θα δούμε, σπάζοντας αυτό που οι θεωρητικοί των media ονομάζουν echo chamber effect, τουτέστιν να ψάχνουμε πληροφορίες που ενδυναμώνουν τις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις μας, οι οποίες μετά επαναλαμβάνονται σε έναν κύκλο ανθρώπων που σκέφτεται με παραπλήσιο ή ομοιογενή τρόπο – βλέπε οι φίλοι μας στα social media. Επίσης, ας ξαναπούμε και κάτι ίσως ήδη κατανοητό: ως άνθρωποι συγκινούμαστε από ανθρώπινες ιστορίες και δη από αυτές που μας φτάνουν μέσω των soft news ή ακόμα και της μυθοπλασίας. Αν το καλοσκεφτούμε, ο περισσότερος κόσμος απομνημονεύει και συζητάει με την παρέα του την ιστορία μιας ταινίας που τον άγγιξε παρά δέκα ρεπορτάζ που μιλούσαν για το ίδιο θέμα. Αν σε μια σειρά στην τηλεόραση, υπάρχει ένας μαύρος Έλληνας ηθοποιός, μήπως καθιστά πιο εύκολο το να αποκρυσταλλωθεί η αντίληψη ότι, ναι, υπάρχουν μαύροι Έλληνες, υπάρχουν άνθρωποι δεύτερης γενιάς που μιλάνε άπταιστα ελληνικά γιατί γεννήθηκαν ή πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εδώ και ναι, έχουν σχέσεις με λευκές Ελληνίδες, κλπ, κλπ;
Ο Ζαχίρ, ο πόλεμος, η ποδιά και τα σπασμένα φτερά
Ο Ζαχίρ είναι 28 χρονών και ζει στην Ελλάδα εδώ και 13 χρόνια. Την ιστορία του δεν μπορώ να τη γράψω καλύτερα από ό,τι την αφηγείται ο ίδιος στο βίντεο παρακάτω:
«Don’t trust a skinny chef»
Ο Χαράλαμπος δέχτηκε επικίνδυνο για την υγεία του λεκτικό και σωματικό bullying μέσα στη σχολή μαγειρικής που φοιτούσε, λόγω του ότι είναι πολύ αδύνατος. Έφτασε να μείνει στο νοσοκομείο δύο φορές μέσα σε έξι μήνες με συμπτώματα πνευμοθώρακα εξαιτίας του ξύλου που έτρωγε. Ο ίδιος δεν μίλησε σε κανέναν. Το γνώριζε μόνο ένας καθηγητής του. Ο καθηγητής του δεν μίλησε σε κανέναν;
Για μένα προσωπικά, το ρεζουμέ είναι ότι τίποτα δεν περισσεύει αν πρόκειται για τη μάχη κατά της φασιστικής νοοτροπίας, τον αγώνα κατά της πατριαρχίας και κατά της οποιαδήποτε μορφής bullying και υποτίμησης του διαφορετικού σε σχέση με την κυρίαρχη κουλτούρα και τα κυρίαρχα στερεότυπα.
Κι αν η τηλεόραση είναι ένοχη για το ότι κάποιοι θεωρούν τον Χαράλαμπο κοκκαλιάρη κι αδύναμο ως άντρα ενώ κάποιοι Έλληνες θεωρούν εξ ορισμού τον Ζαχίρ εγκληματία μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκε στο Αφγανιστάν, γιατί να μην χρησιμοποιηθεί η ίδια της η δύναμη αντίστροφα; Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί ώστε να νιώσουν μικροί οι ρατσιστές και οι προκατειλημμένοι απέναντι στις σκέψεις και τις πράξεις τους; Ή, για να δανειστώ τα λόγια που έγραψε χτες το βράδυ μια φίλη στο Facebook, «Γιατί δεν θέλει κρεμάλες. Θέλει ορατότητα. Να δείξουμε σε απλές εικόνες την αλήθεια. Αυτό το ψαρονέφρι είχε πιο πολύ αποτέλεσμα από 5 Αντίφα φεστιβάλ».
Πηγή: thepressproject.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.