Γέλασε μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά το χειλάκι όλων όσων υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς, στο άκουσμα των δηλώσεων του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ένιωσαν τη χαρά της δικαίωσης και τώρα καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια.
“Εμείς τα λέγαμε”, φωνάζουν όπου βλέπουν μικρόφωνο και κάμερα. Ενώ σαν άνθρωποι που δεν κρατούν κακία, αναγνωρίζουν την εντιμότητα του βουλευτή, που παραδέχτηκε (;) ότι το κόμμα της Αριστεράς δεν μπορεί να κολυμπήσει σε βαθιά νερά. Περισσότερο βέβαια χαίρονται για το ότι εμπλούτισαν την επιχειρηματολογία περί πόνου ψυχής για κάθε πακέτο μέτρων που επιβάλλεται. Από την άλλη, στοργή και προδέρμ στους έχοντες, γιατί διαφορετικά θα φύγουν από τη χώρα. ΦΑΓΕ, Coca Cola κτλ. αποτελούν φυσικά εξαιρέσεις…
Αν παρόλα αυτά επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και βγει ο ΣΥΡΙΖΑ τότε προκύπτει ένα ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο. Για πρώτη φορά θα έχουμε… “ανέτοιμη” κυβέρνηση. Τα προηγούμενα χρόνια, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, δεν άφηναν περιθώρια αμφισβήτησης. Ήξεραν τι χρειάζεται η χώρα, ήξεραν πως να τη σώσουν και ήταν έτοιμοι να υλοποιήσουν τα κατάλληλα πλάνα. Κάπου, κάτι, κάπως στράβωσε όμως και ξαφνικά βρεθήκαμε με 1,5 εκατομμύριο άνεργους και τη μισή νεολαία στο εξωτερικό.
Εξετάζοντας μόνο την τελευταία τριετία, τα παραδείγματα της αναντιστοιχίας μεταξύ αυτών που λέγονταν και εν τέλει έγιναν πραγματικότητα είναι πολλά.
Γιώργος Παπανδρέου: Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2009, δηλώνει ότι “λεφτά υπάρχουν”, εκφράζει τη σιγουριά του για τη διάσωση της χώρας και τα ρίχνει στους χειρισμούς της ΝΔ. Αποκλείει στον κακεντρεχή Κούλογλου το ενδεχόμενο του να ζητηθεί βοήθεια από το ΔΝΤ, χαρακτηρίζοντας καταστροφική μία τέτοια εξέλιξη και υπόσχεται ανάπτυξη.
Είτε από ανικανότητα, είτε από πρόθεση, μέσα σε διάστημα δύο χρόνων ο ΓΑΠ, κατάφερε να πετύχει τα ακριβώς αντίθετα των όσων στόχευε. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η… κλήρωση για τη σύνθεση νέας κυβέρνησης με επικεφαλής τον Λουκά Παπαδήμο. Οι δημοκρατικές διαδικασίες μπήκαν στη ναφθαλίνη. Ο ελληνικός λαός είδε να χάνεται και το δικαίωμα της εκπροσώπησης. Αν δεν γίνονταν βέβαια όλα αυτά, δεν θα έκοβε… εισιτήρια το Harvard.
Αντώνης Σαμαράς: Στις 28 Ιουνίου του 2011, δηλώνει… “Μας λένε κάποιοι ότι το ερώτημα σήμερα είναι Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία. Αυτό μας είχαν πει και πέρυσι το Μάιο. Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Όπως αποδείχτηκε το Μνημόνιο μας έφερε πιο κοντά στη χρεοκοπία και το Μεσοπρόθεσμο δεν θα την είχε αποτρέψει. Θα μας βυθίσει ακόμα περισσότερο στην παράλυση, που φέρνει τη χρεοκοπία πιο κοντά. Κάποιοι μας απείλησαν τελευταία και με διλήμματα του τύπου Mεσοπρόθεσμο ή τανκς. Kάποιοι άλλοι είχαν απειλήσει με Μεσοπρόθεσμο ή δραχμή.
Πρόκειται για προπαγανδιστική εκστρατεία φόβου, η οποία δεν πείθει κανέναν απλώς δημιουργεί πανικό στην αγορά και αποσταθεροποιεί την οικονομία. Κάθε φορά που ακούγονται τέτοιες ανοησίες, το μόνο δυστυχώς που γίνεται είναι να υπάρχει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες”. Mέσα σε λίγους μήνες προχωρά σε στροφή 180 μοιρών. Χρησιμοποιεί τις ίδιες “ανοησίες” και τα ίδια επικίνδυνα “διλήμματα” για τα οποία κατηγορούσε τότε το ΠΑΣΟΚ. Δεν διστάζει να επιστρατεύσει διαφημιστικά σποτ, δείχνοντας πιτσιρίκια που ανησυχούν για το αν η Ελλάδα θα μείνει ή όχι στο ευρώ.
Μιλά για αναδιαπραγμάτευση και στοπ στην κατρακύλα, όμως δεν καταφέρνει τίποτα περισσότερο, από τη ριζική σε όλους τους τομείς, εξαθλίωση. To μέλλον των νέων γενιών στα σκουπίδια. Εκεί όπου πλέον χιλιάδες άνθρωποι βρίσκουν πλέον το “ψωμί” τους. Ούτε σε αυτή την περίπτωση η… ετοιμότητα απέφερε αποτελέσματα.
Ευάγγελος Βενιζέλος: Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που έβαλε σε λειτουργία τους “μηχανισμούς υποστήριξης”, πριν προλάβει η χώρα να πέσει σε… κώμα. Τις συνέπειες εξακολουθούμε να τις βιώνουμε στο πετσί μας. Επιπτώσεις, που φυσικά ήταν γνωστές από παλαιότερα παραδείγματα άλλων χωρών (Αργεντινή κτλ). Ο Βενιζέλος, αν και ευφυής δεν κατάφερε ούτε να αντιστρέψει τις αρνητικές εντυπώσεις, αλλά ούτε και να πείσει ότι μπορεί το κόμμα του να οδηγήσει τη χώρα έξω από τον λαβύρινθο της κρίσης. Παρά το γεγονός ότι τόνιζε ξανά και ξανά πως το ΠΑΣΟΚ έχει το know how, τελικά μπήκε από το… παράθυρο στην κυβέρνηση, έχοντας πολύ χαμηλά ποσοστά στις εκλογές. Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που πρότεινε, όπως περίμεναν οι περισσότεροι, μεταφράζεται σε νέες επώδυνες περικοπές για τον κόσμο. Η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά χάνονται και τα ελάχιστα κεκτημένα.
Φώτης Κουβέλης: Μιλούσε για κόκκινες γραμμές κι υποστήριζε ότι σκοπός της Δημοκρατικής Αριστεράς άπαξ και συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ήταν να βάλει… χαλινάρι στις καταστροφικές τους διαθέσεις. Η αριστερά του ελέγχου, μετετράπη όμως σε αριστερό άλλοθι. Η Δημ. Αρ. δεν πάτησε πόδι πουθενά. Ακόμα και όταν η καταστολή της ΕΛ.ΑΣ οργίασε, ακόμα κι όταν ανακλήθηκαν χουντικά ξεχασμένα διατάγματα, ακόμα κι όταν το ψαλίδι έβαζε ταφόπλακα και στις τελευταίες παροχές. Ο Φώτης δήλωνε έτοιμος, κατηγορούσε για ανευθυνότητα τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πλέον έχει οδηγήσει ακόμα και τους τελευταίους πιστούς να απορούν για το αν οι επιλογές του αποτελούν προϊόν εκβιασμού και ισχυρών πιέσεων ή… ξεπουλήματος.
Το πραγματικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν θα έπρεπε να παγώσει παρά το επικοινωνιακό πατατράκ, η Κουμουνδούρου. Αντιθέτως, έχοντας περάσει μια σκληρή πολιορκία στις δύο προηγούμενες εκλογικές περιόδους, γνωρίζει τι έχει να αντιμετωπίσει. Κοράκια έτοιμα να κατασπαράξουν αυτόν που παρεκκλίνει έστω και λίγο από το προφίλ του ανίκητου, του σωτήρα, του Μεσσία που θα λύσει όλα τα προβλήματα. Σύμφωνοι πολιτικός όπως ο Λαφαζάνης, βάσει εμπειρίας και μόνο θα έπρεπε να αποφύγει τις κακοτοπιές. Επέλεξε να μην το κάνει. Από εκεί κι έπειτα όμως, δεν υπάρχει λόγος να στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ειδικά αυτή την περίοδο μάλλον είναι καλύτερο να μένουν χαμηλά οι τόνοι, χωρίς αυτό να συνεπάγεται πως υιοθετείται ένα προφίλ loser.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.