Του Παντελή Μπουκάλα (Καθημερινή)
Και χθες ακόμα, μόλις δύο μέρες πριν ψηφίσουμε, η διαβόητη ψαλίδα έδειχνε τη γνωστή αστάθειά της: σε άλλα πρωτοσέλιδα και ραδιόφωνα έκλεινε, σε άλλα άνοιγε. Δεν παραξενεύεται πάντως ο αναγνώστης-ακροατής. Θεωρώντας περίπου φυσική τη «δημιουργική λογιστική», συνήθιζε από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια να προσθαφαιρεί μονάδες στα πρωτοσέλιδα ποσοστά, ανάλογα με τις κομματικές προτιμήσεις του Μέσου που δημοσίευε το γκάλοπ. Αλλά πια πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί της κάποιας δημοσκοπικής αθωότητας, όσον αφορά και την παραγγελία-παρασκευή των γκάλοπ και την ερμηνεία-κατανάλωσή τους. Και όχι μονάχα στην Ελλάδα. Μας το δίδαξε προχθές και η Αυστραλία, όπου αστόχησαν θεαματικά όλες οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης: αντί των Εργατικών, που εμφανίζονταν σαν «βέβαιοι νικητές», προέκυψαν οι Συντηρητικοί. Και οι εταιρείες, για να μη μείνουν άνεργες, ανακοίνωσαν έρευνες και εγχειρήματα βελτίωσης των εργαλείων τους.
Είναι άραγε παράδοξο και αντιδεοντολογικό να βλέπουμε στελέχη της μικροβιομηχανίας των γκάλοπ, που πολιτεύτηκαν επί χρόνια αυτοσυστηνόμενα σαν αντικειμενικά και ουδέτερα, να γίνονται κομματικοί αρχισύμβουλοι; Αποκαλυπτικό είναι, όχι παράδοξο. Ή, έστω, είναι λιγότερο παράδοξο και αντιδεοντολογικό από το να δρα κανείς ταυτόχρονα ως υπεύθυνος επικοινωνίας ενός κόμματος και ως καθοδηγητής τηλεοπτικού σταθμού, διαδικτυακού προς το παρόν, όπως συμβαίνει με τον κ. Σταμάτη Μαλέλη του ΚΙΝΑΛ και του One TV. Αυτού του είδους ο καισαροπαπισμός, πάντως, εξηγεί την καταβαράθρωση της αξιοπιστίας και των Μέσων και των δημοσκοπικών εταιρειών.
Η βεβαιότητα που δημιουργήθηκε από εκλογές σε εκλογές ότι τα γκάλοπ είναι πειραγμένα, ενίοτε δε και εντός γραφείου κατασκευασμένα, διεύρυνε το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα δημοσκοπικά ποσοστά και στα ποσοστά της κάλπης: Πολλοί ερωτώμενοι αμύνονται στις προθέσεις των εταιρειών αρπάζοντας το ίδιο τους το όπλο: το πείραγμα. Καγχάζοντας σιωπηρώς, δεν δηλώνουν το κόμμα που θα ψηφίσουν, παρότι έχουν ήδη αποφασίσει, ή δηλώνουν κάποιο άλλο, και μάλιστα μη συγγενικό. Γίνονται πειραχτήρια, με την αίσθηση πως αν μειώσουν ακόμα περισσότερο το κύρος των γκάλοπ, θα υποχρεώσουν τις εταιρείες του χώρου να ξανασκεφτούν τα της δουλειάς τους. Αλλά μάλλον για ψευδαίσθηση πρόκειται. Μήπως το ψαλίδισμα του κύρους της πολιτικής και της δημοσιογραφίας οδήγησε σε ουσιώδη αυτοκριτικό αναστοχασμό πολιτικών και δημοσιογράφων;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.