Η διεισδυτική και οξεία ανατομία της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας βρίσκεται στο επίκεντρο της δεύτερης μεγάλου μήκους, και πολλά υποσχόμενης ταινίας, του Αλέξανδρου Αβρανά, Miss Violence, η οποία συμμετέχει στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του 70ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το οποίο άνοιξε τις πύλες του στις 28 Αυγούστου.
Πρωταγωνίστρια της ταινίας, η εντεκάχρονη Ελένη, η οποία αυτοκτονεί με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, πέφτοντας από το μπαλκόνι του σπιτιού της τη μέρα των γενεθλίων της. Ενώ αστυνομία και υπηρεσίες πρόνοιας αναζητούν την αιτία, η οικογένειά της επιμένει πεισματικά πως επρόκειτο για ατύχημα. Ποιο είναι το μυστικό που κρύβει το καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό;
Λίγες μέρες πριν από την προγραμματισμένη παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου, είχαμε μια σύντομη συνομιλία με τον σκηνοθέτη.
Η συνέντευξή του στο 3pointmagazine.gr:
Η ταινία σου αποτελεί μια παραβολή για τη βία ενός συστήματος και μιας κοινωνίας που καταπιέζουν, συχνά μέχρι βιολογικής εξόντωσης, το άτομο;
Δε θα έλεγα σε καμία περίπτωση πως το «Miss Violence» είναι μία παραβολή. Η ταινία είναι απόλυτα γειωμένη στην πραγματικότητα και οι χαρακτήρες της καθημερινοί άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας. Φυσικά, όμως, η οικογένεια είναι ένας συμβολισμός της κοινωνίας μας, αφού θεωρώ πως είναι μια μικρογραφία της.
Σε ποιο βαθμό η νεοελληνική οικογένεια, όπως είναι δομημένη, αποτελεί αποκούμπι και σε ποιο εφιάλτη;
Η νεοελληνική οικογένεια δυστυχώς θεωρώ ότι, ενώ πιστεύει πως είναι το πιο ισχυρό αποκούμπι, δημιουργεί υπόγεια και σε βάθος χρόνου τα μεγαλύτερα και ανυπέρβλητα προσωπικά προβλήματα, αφού έχει την ευχέρεια να τα δημιουργεί στο άτομο από πολύ μικρή ηλικία.
Ποιοι δημιουργοί, αν όχι σε διαμόρφωσαν, σε επηρέασαν ως σκηνοθέτη;
Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που με γοητεύουν. Αυτοί, όμως, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι με έχουν επηρεάσει, είναι εκείνοι που έχουν μια πολιτική διάσταση-κριτική στις ταινίες τους. Όπως ο Pasolini και ο Fassbinder, για παράδειγμα.
Στην εποχή των μνημονίων, ο ελληνικός κινηματογράφος αντιπροσωπεύεται, τουλάχιστον σε φεστιβαλικό επίπεδο, περισσότερο, ίσως, από ποτέ. Σχετίζεται το γεγονός αυτό με την ποιότητα των παραγόμενων ταινιών, ή μήπως αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο;
Σε δύσκολες εποχές πάντα οι τέχνες άνθιζαν, αφού η ανάγκη για κριτική και επικοινωνία μεγάλωναν. Πάντα, όμως, δημιουργούνταν ρεύματα, τάσεις- ακόμα και μόδα.
Αποτελεί δημιουργική πρόκληση για έναν νέο σκηνοθέτη η υλοποίηση του οράματός του υπό τις παρούσες συνθήκες;
Το ότι ένας νέος σκηνοθέτης έχει την ανάγκη να κάνει ταινίες δε σημαίνει ότι είναι και μαζοχιστής. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα χρήματα, ούτως ώστε να μη χρειάζεται να αναλώνεται στη λύση προβλημάτων, αλλά στην καθαρή δημιουργία.
Η συμμετοχή μιας ταινίας σε ένα Φεστιβάλ του βεληνεκούς της Βενετίας αποτελεί, αντικειμενικά, «διαβατήριο» για ένα ευρύτερο κοινό, αλλά και για τις διεθνείς αγορές. Σε έχει απασχολήσει η συνέχιση της σταδιοδρομίας σου στο εξωτερικό;
Έχοντας ζήσει χρόνια στο Βερολίνο, ήταν συνειδητή επιλογή να κάνω ταινίες στην Ελλάδα και όχι από ανάγκη.
Πότε αναμένεται να προβληθεί η Miss Violence στην Ελλάδα;
Στις αρχές Δεκέμβρη, αν όλα πάνε καλά.
Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία και τον σκηνοθέτη:
www.falirohouse.com/films/Miss-Violence
Συντελεστές
Cast
Θέμης Πάνου, Ρένα Πιττακή, Ελένη Ρουσσινού, Σίσσυ Τουμάση, Καλλιόπη Ζωντανού, Κωνσταντίνος Αθανασιάδης, Χλόη Μπολώτα, Μαρία Σκουλά, Γιώργος Γεροντιδάκης, Μαρία Καλλιμάνη, Άννα Κουτσαφτίκη, Rafika Chawishe, Στέφανος Κοσμίδης, Χρήστος Λούλης, Μάρθα Μπουζιούρη, Νίκος Χατζόπουλος, Γιώτα Φέστα, Μηνάς Χατζησάββας, Κώστας Ανταλόπουλος, Γιώργος Συμεωνίδης, Βασίλης Κουκαλάνι, Βάσω Ιατροπούλου
Crew
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Σενάριο: Αλέξανδρος Αβρανάς, Κώστας Περουλης
Διεύθυνση φωτογραφίας: Ολυμπία Μυτιληναίου
Ήχος: Νίκος Μπουγιούκος
Μοντάζ: Νίκος Χελιδονίδης
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Εύα Μανιδάκη, Θανάσης Δεμίρης
Σχεδιασμός κουστουμιών: Δέσποινα Χειμωνά
Make-up: Ιωάννα Συμεωνίδη, Μαίρη Σταυρακάκη, Απολλωνία Β.
Μίξη ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Post production: 2|35
Εκτέλεση παραγωγής: Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
Παραγωγοί: Βασίλης Χρυσανθόπουλος, Αλέξανδρος Αβρανάς
Εταιρείες παραγωγής: Faliro House Productions, Play2place Productions
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.