Γυρνώντας λίγο πριν από το Εφετείο Αθηνών όπου το αίτημα της Ηριάννας Β.Λ. για αναστολή απορρίφθηκε με ψήφους 3-2 από την πενταμελή επιτροπή, η οργή και η θλίψη που μπορεί να συνοδεύει την απόφαση αυτή έγινε αισθητή στη δικαστική αίθουσα.
Ο εισαγγελέας τόνισε πως τα επιχειρήματα περί διεκπεραίωσης της διδακτορικής της διατριβής δεν αποτελούν επαρκή λόγο για την απελευθέρωσή της, καθώς βρίσκεται στην πρώτη φάση αυτής, δηλαδή στη συλλογή του επιστημονικού υλικού. Τι και αν προ ολίγου καθηγήτριες του ΕΚ.Π.Α κατά την κατάθεσή τους, τόνισαν πως θα είναι καταστροφικό για την ακαδημαϊκή καριέρα της Ηριάννας να παραμείνει έγκλειστη στη φυλακή; Τι κι’ αν την ίδια στιγμή θα έπρεπε να παρευρεθεί σε συνέδριο στη Γερμανία, σχετικό με τον κλάδο της το οποίο θα ευνοούσε την ακαδημαϊκή της εξέλιξη; Τι κι’ αν από το ίδιο δικαστικό σύστημα, ο Ρουπακιάς και ο Τσοχατζόπουλος βρίσκονται αυτή τη στιγμή έξω;
Επίσης επαρκές επιχείρημα για την απελευθέρωσή της, δεν αποτελεί εκείνο της ανεπανόρθωτης βλάβης της. Γιατί, ακόμη και εάν αθωωθεί όπως έγινε προσφάτως με τον Τάσο Θεοφίλου, μικρή σημασία έχει για το δικαστικό σώμα εάν θα έχουν πάει χαμένα 13 χρόνια από τη ζωή της.
Μέσα στην κατάμεστη δικαστική αίθουσα, από ανθρώπους του αναρχικού και του αριστερού χώρου αλλά και από ανθρώπους που χωρίς να ανήκουν σε κάποια συλλογικότητα πήγαν για να ενισχύσουν την Ηριάννα, για να αντισταθούν στην κατάφωρη αυτή αδικία, εκείνη γύριζε κάθε λίγο το κεφάλι. Δεν ξέρω ποιον έβλεπε ή ποιον έψαχνε να δει. Δεν ξέρω αν χαιρόταν που έβλεπε αυτό τον κόσμο ή όχι. Ξέρω όμως με σιγουριά πως έσφιγγε τα δόντια. Όταν της έβγαλαν τις χειροπέδες για να καθίσει, έσφιγγε τα δόντια. Όταν ακούστηκε πως θα απορριφθεί η αθώωσή της και μπορεί να εκτίσει περισσότερα χρόνια, έσφιγγε τα δόντια. Κάποια στιγμή χαμογέλασε. Και έπειτα, συνέχιζε να σφίγγει τα δόντια.
Ένας άνθρωπος που σπούδασε όχι για τα αριστεία, αλλά για την κοινωνική προσφορά της επιστήμης της, όπως φαίνεται από τη μακροχρόνια εργασιακή συμβολή της με τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε πρόσφυγες π.χ . Ένας άνθρωπος που απλά ζήτησε να συνεχίσει να σπουδάζει και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Ένας άνθρωπος που έτυχε τη λάθος ώρα και υπό τις λάθος συνθήκες να πιαστεί αιχμάλωτος στα χέρια της δικαιοσύνης για να βγάλει κάποιο άγνωστο μέχρι στιγμής φίδι από την τρύπα.
Όση ώρα ο δικηγόρος της Ηριάννας ούρλιαζε για το ότι δεν πατάει σε κανένα νομοθετικό πλαίσιο η καταδίκη της, για το ότι η Ηριάννα δεν έχει κατηγορηθεί ένοχη για κάτι που δε μπορεί καν να επαληθευτεί και έτσι να εξακριβωθεί, για το ότι άλλοι κι’ άλλοι όπως ο Τσοχατζόπουλος είναι αυτή τη στιγμή σπίτια τους, το δικαστικό σώμα στεκόταν ακίνητο και ανέκφραστο.
Κάτι σαν εικόνα σκηνοθετημένη από τον David Lynch, να προμοτάρει την αδικία στον ύψιστο βαθμό. Όσοι απάρτιζαν το Εφετείο ήταν κάτι κυρίες με μαλλί λάχανο και βλέμμα απλανές στο χώρο, να κοιτάζουν το κοινό με ύφος μάνας που έχει γεννήσει δεκαπέντε νεοφιλελεύθερα μπάσταρδα, έτοιμης να τιμωρήσει τα παιδιά της στην περίπτωση που θα πήγαιναν σε πορεία. Σκεφτόμουν πόσα χρηματίζονται και πως κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Και γύρω από την Ηριάννα και τον Περικλή, αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής με fullface να κοιτάζουν το κοινό με εκείνο το βλέμμα της σαδιστικής ευχαρίστησης, το «θα σας κανονίσουμε» των ματατζήδων στις πορείες.
Και η Ηριάννα να στέκεται απέναντι σε αυτό. Χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Και αυτοί, να είναι αρμόδιοι για να κρίνουν το μέλλον και την τύχη της. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το μέλλον. Πως όταν τάσσεσαι προς ένα στόχο διαβάζεις και δουλεύεις σκληρά για αυτόν. Ανεξαρτήτως άλλων συσχετισμών. Προσπάθησα να μπω στο μυαλό της. Τι μπορεί να σκέφτεται; Ότι πάλευε όλη της τη ζωή μέσα στα έδρανα του ελληνικού πανεπιστημίου για να της το πάρουν κι’ αυτό; Ότι ξεκίνησε μία διδακτορική διατριβή, απλήρωτη και παράλληλα δουλεύοντας για να συνεισφέρει όσο μπορεί; Σκεφτόμουν τι μπορεί να τρώει και πώς θα την παλεύει μέσα στη φυλακή. Άραγε έβλεπε orange is the new black να μπορεί να κάνει λίγο χιούμορ στον εαυτό της; Και πως δεν πλαντάζει στο κλάμα; Πώς στέκεται όρθια; Πως μπορεί και είναι δυνατή; Όταν ξέρει πως μπορεί να της πάρουν τα πιο δημιουργικά της χρόνια για μια κατηγορία που αδυνατούν ακόμα και να αποδείξουν;
Η Ηριάννα είναι μία από εμάς. Είμαι εγώ, είσαι εσύ. Που χρόνια επί χρόνων επενδύουμε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που δοκιμάζουμε τις αντοχές μας στην Ελλάδα, που όσο κι’ αν απογοητευόμαστε όλο κάπως κάνουμε και συνεχίζουμε. Αλλά η Ηριάννα, ρε γαμώτο, για πόσο ακόμα θα σφίγγει τα δόντια;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.