Oι καιροί είναι δύσκολοι και οι οικονομικοί πόροι δυσεύρετοι. Ωστόσο, αυτό δεν συνεπάγεται πως θα πρέπει να αναγάγουμε σε επιστήμη το ξεπούλημα αξιών και ιδανικών. Πόσω μάλλον, όταν βρισκόμαστε σε θέση μάχης και είμαστε αποφασισμένοι να φέρουμε τα πάνω κάτω προκειμένου να αποδοθεί κοινωνική δικαιοσύνη. ..
Η Ελευθεροτυπία τον τελευταίο χρόνο έχει προχωρήσει σε μία πολιτική που έρχεται σε κόντρα με την κυβέρνηση και κατά περιπτώσεις την καθεστηκυία τάξη, όμως μοιάζει αδιανόητο τη στιγμή που φιλοξενεί στα πρωτοσέλιδα της κοινωνικούς αγώνες και αιχμηρά καρφιά εναντίον των προαναφερθέντων, να συμβάλλει στην προβολή και στη διαφήμιση ενός βασικού λόγου που ουκ ολίγοι άνθρωποι έχουν μετατρέψει τη ζωή της σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να εξοφλήσουν τα αυξανόμενα χρέη τους.
Είναι απαράδεκτο για μία εφημερίδα όπως η Ελευθεροτυπία, η οποία φτάνει στα χεριά ενός σημαντικού τμήματος των εναπομεινάντων αναγνωστών, να τους αναγκάζει να αντικρίζουν ένα αχόρταγο κουνούπι χρημάτων όπως είναι η τράπεζα Alpha Bank, όπως άλλωστε και κάθε τράπεζα. Την ίδια ώρα δηλαδή που πληροφορείσαι για την εξέγερση των φοιτητών, λίγο πιο πάνω αντικρίζεις για την ιστοσελίδα της τράπεζας, που χάρη στην εύρυθμη λειτουργία της κατά κάποιους θα εξασφαλιστεί ανώτερο βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και μη πολιτών αυτού του τόπου.
Για την ώρα πάντως το “στις τράπεζες λεφτά και στη νεολαία σφαίρες”, δεν έχει αποδειχτεί ικανό για να φέρει την ισορροπία στη κοινωνία μας. Εκτός και αν τα ματάκια μου με γελούν και γι΄αυτό τον λόγο βλέπω σε δυσθεώρητα ύψη τα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, εξαθλιωμένους ανθρώπους στα παγκάκια των περισσότερων κεντρικών πλατειών. Ίσως βέβαια, αν η Alpha μπορέσει να αντλήσει από το κράτος μερικά παραπάνω εκατομμύρια ευρώ, σωθεί κάποιος ασθενής που δεν πρόλαβε ούτε να εξεταστεί, η κάποιος εργαζόμενος βρει δουλειά, καθώς θα υπάρξει κίνηση στην αγορά και φυσικά κάποιος διευθυντής επιχείρησης θα του παρέχει πλουσιοπάροχους “μαύρους” δεσμούς εργασίας.
Eν κατακλείδι Alpha ενημέρωση από την Ελευθεροτυπία, αλλά και Alpha διαφήμιση. Ποιος όμως θέλει σκατά μέσα σε ένα ωραίο φαγητό;
ΥΓ: “Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας”, λέει ο Μακχήθ, ήρωας της Όπερας της Πεντάρας, του θεατρικού έργου που πρώτο-ανέβασε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τον Αύγουστο του 1928 στο Βερολίνο. Σαν κάτι να ήξερε παραπάνω. Απλά στην απόπειρα κριτικής που θα ασκήσετε για μία υπόθεση που έχει ως θύμα της μία τράπεζα, θα ήταν ίσως χρησιμότερο να μην εγκλωβιστεί στα αυστηρά πλαίσια της επιφανειακής αστικής δημοκρατίας.
Κώστας Παπαντωνίου
(4/9/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.