Άμα δε λιώσουμε μαζί πώς θες να γίνουμ’ ένα;

Σε πρόσφατη συναυλία του, ο Σωκράτης Μάλαμας πριν περάσει στο επόμενο τραγούδι διηγήθηκε ένα περιστατικό, όπου μια γυναίκα τον πλησίασε ενώ έπινε έξω καφέ, χωρίς να ξέρει ποιος είναι και του ζήτησε απλά να μιλήσουν, διότι το είχε μεγάλη ανάγκη. Μετά από λίγο η γυναίκα εξαφανίστηκε και ο ίδιος βυθίστηκε σε σκέψεις. “Να μιλάτε μεταξύ σας πουλάκια”, ήταν η παρότρυνση του Σωκράτη στο κοινό μετά το τέλος της ιστορίας, λέγοντας ότι ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει παρέα, δεν πρέπει να κάθεται μόνος και να μαραζώνει, αλλά να βγαίνει έξω, να πηγαίνει σε συναυλίες, να έρχεται σ’ επαφή με τους άλλους.

Πέρα από τα λόγια στα “νεκρά διαστήματα” των συναυλιών, ο Σωκράτης, τα πηγαίνει εξίσου καλά στα τραγούδια, όπου κι εκεί επιτυγχάνει το σκοπό να φέρει τον κόσμο πιο κοντά, αλλά και πιο κοντά στο να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του. Είναι συντροφιά τα τραγούδια του Σωκράτη, γιατί μιλούν για όσα απασχολούν τον καθένα μας. Για πράγματα καθημερινά, για αδικίες, για έρωτες που πονούν, αλλά και χαρούμενες καταστάσεις και στιγμές, που όλους μας κάνουν να αισθανόμαστε ψηλότεροι από το μπόι μας εκείνη τη στιγμή.

Ο Σωκράτης Μάλαμας γεννήθηκε σαν σήμερα το 1957. Ίδια μέρα που γεννήθηκαν μερικοί ακόμη σπουδαίοι της ελληνικής μουσικής, ανεξαρτήτως αν τους συμπαθούμε με βάση όσα λένε ή όχι, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Με αφορμή τα γενέθλια του Σωκράτη, δεν χάνουμε την ευκαιρία, να ανατρέξουμε σε αγαπημένους δίσκους και να κάνουμε ένα αφιέρωμα με στίχους από τραγούδια αγαπημένα, πολυτραγουδισμένα και τραγούδια που μας θυμίζουν ότι “άμα δε λιώσουμε μαζί πώς θες να γίνουμ’ ένα;”

Καληνύχτα

Δίσκος: Ασπρόμαυρες ιστορίες (1989)

Γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος.
Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι:
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;

Μία βόλτα στα βαθιά

Δίσκος: Παραμύθια (1991)

Αυτοί που δραπετεύουν έμαθαν τι γυρεύουν,
οι άλλοι που ελπίζουν μάτια μου, τρώνε καιρό και βρίζουν
βρίζουν το διάολό τους, το άσχημο μυαλό τους,
αιώνιο βάσανό τους.

Τα πάγια

Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα
μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ’ ατίθασα
έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι
ξέχασα τις αγάπες μου που μου `στησαν καρτέρι

Δίσκος: Κύκλος (1993)

Το γράμμα

Δίσκος: Λαβύρινθος (1996)

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να `ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα

Τίποτα δε χάθηκε

Δίσκος: O Φύλακας και ο Βασιλιάς (2000)

Κανένας δεν υπέφερε
για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ
ωραίε μου εαυτέ.

Τα Διόδια

Δίσκος: Ένα (2002)

Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ’ ένα;
πως θες να γίνουμ’ ένα;

Νυχτερινό

Άλμπουμ: Δρόμοι (2007)

Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει
κι εκείνη μου `πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει
τ’ αστέρι ρώτησα μετά, τι έχει μάθει ως τώρα…
Τα χίλια χρόνια, μ’ απαντά, περνάνε σε μιαν ώρα

Κάτοπτρα

Δίσκος: Κάτοπτρα (2017)

Περνάει ένας αέρας που σαρώνει το κορμί
Άδειες σκέψεις, άδεια χέρια οι περαστικοί
Όλοι ψάχνουμε μια λύση, ψάχνουν για μια έξοδο
Μαζευτήκαμε χιλιάδες στο αδιέξοδο

Προσθέστε ελεύθερα στιχάκια και τραγουδάκια..