Ο Αντρέα Πίρλο, έγινε ο 5ος παίκτης που συμπλήρωσε 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής Ιταλίας μέσα στο μικρότερο χρονικό διάστημα (2002-2013) παίζοντας σε μια εποχή η οποία δεν του ταιριάζει από όπου και να το πιάσει κανείς.
Αν αναλύσει κανείς τα αθλητικά προσόντα του Πίρλο, πιθανότατα θα καταλήξει με μια πολύ μεγάλη απορία. «Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να είναι ποδοσφαιριστής;» Πόσο μάλλον πρωταθλητής κόσμου με την εθνική Ιταλίας και πρωταθλητής Ευρώπης (δύο φορές) σε επίπεδο συλλόγων με την Μίλαν έχοντας παίξει και στους τρεις «μεγάλους» της Ιταλίας (Ιντερ, Μίλαν, Γιουβέντους).
Τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους σύγχρονους ποδοσφαιριστές να ξεχωρίζουν, είναι η δύναμη, η αντοχή, η ταχύτητα και η ικανότητα στο μαρκάρισμα, ανεξαρτήτου θέσης πλέον, καθώς ακόμα και οι επιθετικοί πρέπει να βοηθούν στην άμυνα όταν η ομάδα τους δεν έχει τη μπάλα.
Ο Πίρλο δεν έχει την σωματοδομή του Κριστιάνο Ρονάλντο, την ταχύτητα του Λιονέλ Μέσι, τη δύναμη του Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, τα «πνευμόνια» του Ντάνι Άλβες, ή την αυτοθυσία του Κάρλες Πουγιόλ στα αμυντικά του καθήκοντα. Αντίθετα, είναι 1,77, σπάνια κάνει σπριντ, ακόμα και όταν η ομάδα του αμύνεται, χάνει τις περισσότερες μονομαχίες σώμα με σώμα, δεν μπορεί να κάνει κεφαλιά ή τάκλιν και σχεδόν πάντα μοιάζει σαν να κάνει αγγαρεία.
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά που του χάρισαν 100 συμμετοχές (μέχρι 18/06) με την εθνική Ιταλίας, τρία σερί πρωταθλήματα Ιταλίας τα τελευταία τρία χρόνια (με Μίλαν και Γιουβέντους) και δύο ChampionsLeague (με τη Μίλαν) στα 34 του χρόνια;
Είναι σχεδόν αδύνατο να του πάρεις τη μπάλα μέσα από τα πόδια χωρίς φάουλ. Οι πάσες του (κοντινές, μακρινές, κάθετες, παράλληλες, διαγώνιες) είναι σπάνια λανθασμένες. Πριν πάρει τη μπάλα στα πόδια του έχει ήδη σκεφτεί που θα την δώσει. Ο μοναδικός του τρόπος να δημιουργεί χώρο και να ξεμαρκάρεται απλώς κουνώντας τους ώμους του. Τα πολύ καλά «στημένα» του. Το σήμα κατατεθέν του είναι οι ΙΔΙΕΣ προσποιήσεις πριν από κάθε σέντρα, οι οποίες όμως πιάνουν ΚΑΘΕ φορά. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί, αλλά συμβαίνει. Αν δεν είναι αυτό μαγκιά τότε τι είναι;
Ο ίδιος λίγες μέρες πριν από το 100ο του ματς με τη φανέλα της Εθνικής Ιταλίας, είχε δηλώσει: «Το να παίξω στο Μαρακανά, ήταν το όνειρο μου από μικρό παιδί. Το γεγονός ότι αυτό θα γίνει πραγματικότητα, την ώρα που θα συμπληρώνω τις 100 συμμετοχές με την Ιταλία δεν το είχα φανταστεί ποτέ!».
Πού να ήξερε πως το όνειρο του, δεν είχε τελειοποιηθεί ακόμα. Στο ματς με το Μεξικό στο Μαρακανά, συνδύασε την ιδιαίτερη στιγμή στην καριέρα του με ένα από τα ομορφότερα γκολ από φάουλ της καριέρας του. Το άξιζε και με το παραπάνω, καθώς στα όσα χρόνια παίζει ποδόσφαιρο, δεν έχει προκαλέσει ποτέ και κανέναν.
Βαδίζοντας πλέον στα 34 του χρόνια, πρέπει όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι να προετοιμαζόμαστε για την «Μετά Πίρλο» εποχή. Μέχρι τότε, μπορούμε ακόμα να θαυμάζουμε τον άνθρωπο που πήγε κόντρα στους κανόνες και τους νόμους του σύγχρονου ποδοσφαίρου, καταφέρνοντας τόσα πράγματα, ενώ πάλευε με οδοντογλυφίδες απέναντι σε σπαθιά…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.