Αντιφασιστική πορεία στα Χανιά ενάντια σε επιθέσεις κατά μεταναστών

Αντιρατσιστική- αντιφασιστική πορεία με αφορμή τις επιθέσεις κατά μεταναστών το τελευταίο διάστημα πραγματοποίησαν αντιρατσιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες το βράδυ της Παρασκευής στο κέντρο της πόλης των Χανίων.

Τελευταίο περιστατικό, σύμφωνα με το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών, η επίθεση εναντίον μεταναστών στο σταθμό των ΚΤΕΛ με ρόπαλο, αλυσίδα και μαχαίρι στις 28 Ιανουαρίου.

Την κινητοποίηση είχαν καλέσει το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών, η Ενωτική Πρωτοβουλία, η κατάληψη Rosa Nera, το Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων (ΚΡΑΧ) και η ΚΕΕΡΦΑ.

Η ανακοίνωση της συνέλευσης αλληλεγγύης:

Το βράδυ της Τρίτης 28/1 τρείς άντρες εκ των οποίων ο ένας κρατούσε ρόπαλο και μαχαίρι, επιτίθενται σε τρείς μετανάστες στην πάνω πλευρά των ΚΤΕΛ. Το κυνηγητό για τους δυο μετανάστες συνεχίστηκε ως την πλατεία Αγοράς, όπου ύστερα από επέμβαση της αστυνομίας συνελήφθη ένας άντρας ελληνικής καταγωγής που κρατούσε το ρόπαλο και το μαχαίρι καθώς και ένας αλγερινός. Ο πρώτος αφού πέρασε αυτόφωρο, καταδικάστηκε την Τετάρτη 29/1 με ποινή τριών μηνών και κάνοντας έφεση αφέθηκε ελεύθερος, ενώ το θύμα της επίθεσης κρατείται ακόμα στην Ασφάλεια Χανιών επειδή δεν κατέχει νομιμοποιητικά έγραφα παραμονής. Ο διάχυτος ρατσισμός και η ξενοφοβία έχει οξυνθεί τους τελευταίους 5 μήνες κι αυτό το δολοφονικό χτύπημα αποτελεί το έκτο περιστατικό στην πόλη μας. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του θύματος της ρατσιστικής επίθεσης, καθώς ο μόνος λόγος που κρατείται είναι η απουσία κατοχής νομιμοποιητικών εγγράφων.

Αλληλέγγυοι/ες

Το κάλεσμα του Κοινωνικού Στεκιού – Στεκιού Μεταναστών:

Πορεία υπεράσπισης των μεταναστών – ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις
Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου, 6 το απόγευμα, Πλατεία 1866

Τι μας θυμίζει αλήθεια η εικόνα τριών ανδρών—εκ των οποίων ο ένας κρατάει στο ένα χέρι το μαχαίρι και στο άλλο το ρόπαλο—που κυνηγάνε μες στη νύχτα μετανάστες;

Την Τρίτη 28/1, τρεις ντόπιοι εξαπέλυσαν κυνηγητό εναντίον μεταναστών που βρέθηκαν στο δρόμο τους. Ο ένας εκ των κυνηγών μόλις είχε καταγγείλει ένα ακόμη περιστατικό κλοπής στο σπίτι του, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, κι οι άλλοι δυο έσπευσαν να βοηθήσουν τον φίλο τους να αποδώσει δικαιοσύνη. Συγκεκριμένα, μετανάστες που συχνάζουν και είναι μαθητές στο Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών βρέθηκαν γύρω στις 22.30 στα ΚΤΕΛ. Εκεί δέχτηκαν λεκτική επίθεση και απόπειρα σωματικής βλάβης από τρεις ντόπιους που έφεραν ρόπαλο, αλυσίδα και μαχαίρι, ρωτώντας τους επιτακτικά εάν έχουν χαρτιά. Ο ένας από τους μετανάστες, στην προσπάθεια του να διαφύγει, βρέθηκε κυνηγημένος από δύο εξ’ αυτών στην πλ. 1866, όπου και συνελήφθη. Οι άλλοι δύο κυνηγήθηκαν μέχρι και την πλ. Αγοράς από τον τρίτο δράστη ο οποίος έφερε το μαχαίρι και το ρόπαλο. Η κατάληξη του περιστατικού, μετά από παρέμβαση κόσμου που βρέθηκε στην Αγορά, ήταν να συλληφθούν και ο δράστης και το θύμα—επειδή δεν είχε χαρτιά και παρ’ όλο που δεν είχε κλέψει τίποτα—και να απαγγελθούν κατηγορίες στον ντόπιο «τιμωρό» μόνο για οπλοφορία. Η αστυνομία δεν διενήργησε περαιτέρω έρευνα για τους δύο ακόμα «τιμωρούς» που έλαβαν μέρος στο ανθρωποκυνηγητό, ούτε επίσης εξετάστηκαν τα κίνητρα βιαιοπραγίας ή ρατσιστικής βίας.

Ο,τι έγινε αποτελεί ένα μόνο από τα περιστατικά ρατσιστικής βίας και κοινωνικού κανιβαλισμού που όλο και πληθαίνουν πανελλαδικά και δυστυχώς και στην πόλη μας.
Ενδεικτικά, κάποια καταγεγραμμένα περιστατικά τους τελευταίους μήνες στα Χανιά:
Σεπτέμβριος 2019: τέσσερις Πακιστανοί εργάτες με ποδήλατα χτυπήθηκαν από αμάξι καθώς πήγαιναν στην δουλειά τους, στο Κόκκινο Μετόχι.
Σεπτέμβριος 2019: εργάτης, ποδηλάτης, μαροκινής καταγωγής χτυπήθηκε με πέτρα στην πλάτη καθώς επέστρεφε από την δουλειά του στο Κόκκινο Μετόχι.
Οκτώβριος 2019: τρεις Σομαλοί χτυπήθηκαν από κουκουλοφόρους με μηχανάκια, ενώ κοιμόντουσαν στο Κουμ Καπί.
Οκτώβριος 2019: Πακιστανός εργάτης βρέθηκε αιμόφυρτος έπειτα από χτύπημα αυτοκινήτου με το ποδήλατό στο οποίο επέβαινε στη Χρυσοπηγή.
Δεκέμβριος 2019: μετανάστες χτυπήθηκαν από ομάδα ανδρών στην πλ. Αγοράς, με ρόπαλο του μπέιζμπολ, εκ των οποίων ο ένας- 66 ετών- νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο και κινδύνεψε να χάσει το νεφρό του.

Ποιοι είναι τελικά οι θύτες και ποιοι τα θύματα;
Όλο και περισσότεροι καταπιεσμένοι, αντί να στραφούν ενάντια στους υπεύθυνους για την τεράστια κοινωνική και οικονομική ανισότητα, στρέφονται ενάντια σε εξίσου ή περισσότερο καταπιεσμένους ανθρώπους. Κι όσο αυτό είναι κοινωνικά ανεκτό, τόσο η αντίδραση και ο φασισμός θα τροφοδοτούνται, θα μονοπωλούν ως κυρίαρχη ρητορική και θα επιβάλλουν ως κανονικότητα τις δικές τους αναπαραστάσεις.

Τη στιγμή που το αδίστακτο κεφάλαιο, ναρκέμποροι, σωματέμποροι, μαφιόζοι, μπράβοι θησαυρίζουν εις βάρος της φύσης και ανθρώπινων ζωών, για κάποιους φταίνε οι πιο φτωχοί απ’ τους φτωχούς, οι πιο αδύναμοι, οι “λαθρο”, οι “αδερφές”, τα “πρεζάκια”, οι άστεγοι. Δεν τους φταίει η άδικη δικαιοσύνη που αθωώνει δολοφόνους, φασίστες, παιδεραστές, δεν τα βάζουν με τις κυβερνήσεις που νομιμοποιούν τον ρατσισμό με το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο που τσακίζει κάθε φτωχό, τους φταίνε οι μετανάστες. Προφανώς για τις παραπάνω αντιλήψεις, πέρα από την ευθύνη της απάνθρωπης κρατικής πολιτικής των πλωτών φραγμάτων και της ρητορικής του μίσους από επίσημα χείλη, καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν και τα ΜΜΕ, ποινικοποιώντας συλλογικά τους μετανάστες.

Ακούμε ότι «όλοι αυτοί είναι παράνομοι»: φυσικά, αφού το ελληνικό κράτος δεν τους δίνει χαρτιά και τους κάνει δια νόμου παράνομους και θύματα εκμετάλλευσης—όπως τα λευκά αφεντικά δια νόμου έκαναν ανθρώπους δούλους και τους κυνηγούσαν ως παράνομους αν διεκδικούσαν την ελευθερία τους.

Ακούμε ότι «όλους αυτούς πρέπει να τους ξαναστείλει κανείς στη χώρα τους». Η μετανάστευση γίνεται από ανθρώπους που διεκδικούν καλύτερη ζωή. Αυτοί θα έρχονται όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι, στους οποίους συμμετέχει η Δύση, όσο και να σκοτώνεται ή να πνίγεται κόσμος στα σύνορα. Η ελευθερία και η ανάγκη για ζωή είναι πάντα πιο δυνατά από τα τείχη και τα φράγματα. Κάθε προσπάθεια να τους κυνηγάς και να τους φυλακίζεις απλά θα καταλήξει με περισσότερους νεκρούς και περισσότερο κοινωνικό μίσος, μια εδραίωση της λογικής των ομάδων κρούσης που θα φροντίζει οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά να είναι φτηνοί και χωρίς δικαιώματα εργάτες.

Ακούμε ότι «όλοι αυτοί κλέβουν». Η εγκληματικότητα δεν προκύπτει από «ράτσες». Όπως το 1990 ζούσαμε το μύθο των «μεταναστών που κλέβουν» και ο μύθος έσβησε όταν αυτοί νομιμοποιήθηκαν, το ίδιο θα γίνει και σήμερα αν αποκτήσουν χαρτιά οι μετανάστριες και οι μετανάστες. Όσο το κράτος δεν δίνει χαρτιά σε αυτούς τους αόρατους ανθρώπους για να ενταχθούν στην κοινωνία, τόσο περισσότερο η «κλοπή ενός ψωμιού» θα είναι αυτό που θα χρειάζεται ο μετανάστης για να «βγάλει άλλη μία μέρα» και ταυτόχρονα αυτό που πολλές φορές θα λείπει από ένα φτωχό, ντόπιο ή μετανάστη που θα το χάνει.

Αυτός είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός, που μας βάζει στο παιχνίδι να αναζητάμε τους θύτες στους διπλανούς μας, ενώ είναι το ίδιο το σύστημα αυτό που φτιάχνει, όπως στο απαρτχάιντ, δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτών που έχουν δικαίωμα στη ζωή και αυτών που δεν έχουν—εκτός αν κρύβονται, δεν μιλάνε, δεν αναπνέουν.

Για να μη βυθιστούμε στο σκοτάδι
Ο Ζακ Κωστόπουλος το 2015 είχε σχολιάσει: “συνεχίζω να διαβάζω ότι σχεδόν σε κάθε ρατσιστική επίθεση που έγινε μπροστά σε κόσμο, δεν αντέδρασε κανείς και καμία. Θεωρώ ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, το ότι κλαιγόμαστε αντί να αντιδράμε, το ότι κοιτάμε τη δουλειά μας όταν άλλοι άνθρωποι μας χρειάζονται. Και μην αντιδρώντας στην πράξη, τους αφήνουμε χώρο”.

Ευτυχώς, για τη νύχτα της 28/1, υπήρξαν άτομα παρόντα στο περιστατικό κατά τη λήξη του στην πλ. Αγοράς, τα οποία αντέδρασαν. Η σκηνή ενός κυνηγημένου μετανάστη, ακινητοποιημένου κάτω στο δρόμο χωρίς να ευθύνεται για τίποτα και ενός θερμόαιμου “πήρα το νομό στα χέρια μου” που σουλατσάρει με τα “αξεσουάρ” του κυνηγώντας κόσμο στη βάση της συλλογικής ευθύνης ότι οι μετανάστες είναι «αυτοί που μας κλέβουν!” αποτελεί βασική μορφή ρατσιστικής πρακτικής στην οποία δεν πρέπει να αφήσουμε χώρο να αναπτυχθεί.

Η αντίδραση σε αυτές τις πρακτικές, όπου και όποτε εκδιπλώνονται, αντίδραση στο γλίστρημα προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό, κρατάει το νήμα που συνδέει την κοινωνία μας με την ομορφιά της αλληλεγγύης, όπως αυτή ξεδιπλώθηκε στο κύμα «αλληλεγγύης στους πρόσφυγες» το 2015, όταν η ελληνική κοινωνία έδωσε ένα διεθνές παράδειγμα ανθρωπιάς. Αυτή θα πρέπει να είναι η εικόνα που θα σβήσει το σκοτάδι της ρατσιστικής μισαλλοδοξίας, αλλιώς άνθρωποι θα καταδικάζονται να είναι νόμιμα παράνομοι, νόμιμα θύματα εκμετάλλευσης και ξυλοδαρμών, εργαζόμενες/οι θα τσακώνονται μεταξύ τους στη βάση ψεύτικων και ρατσιστικών διαχωρισμών, αντί να διεκδικούν καλύτερους όρους για όλους. Αλλιώς θα γίνουμε μία κοινωνία που θα μαζεύει ενοχές ή θα συνηθίζει στην εικόνα των σύγχρονων «δούλων», και μία γενιά ανθρώπων που ήρθαν κατατρεγμένοι στον τόπο μας θα μαθαίνει ότι την αντιμετωπίζουν έτσι.

Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθεί η θέση όλων μας και να μην χάσει την ανθρωπιά της η ελληνική κοινωνία είναι η νομιμοποίηση των μεταναστών—διαφορετικά θα εθιζόμαστε στη λογική: «Δεν είναι ‘λευκός’—τον πατάω κάτω. Αντιδρά—άρα είναι ένοχος, να τον πατήσω περισσότερο. Δεν χρειάζεται να ξέρω—ξέρει αυτός…».

Να αντισταθούμε λοιπόν στην αδικία, να διεκδικήσουμε αξιοπρέπεια και ελευθερία για όλες και όλους, να μη μας καταπιεί το σκοτάδι.

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚAI ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΙΣΟΤΗΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών

* για το fair play
Οι μετανάστριες/μετανάστες που έρχονται στον τόπο μας περνάνε από κολαστήρια όπως της Μόριας, όπου ζούνε ως υπάνθρωποι, και όταν διεκδικούν το αυτονόητο, το δικαίωμα να μπορούν να ζήσουν ως άνθρωποι, τους βαράνε ή τα ΜΑΤ ή φασιστικές συμμορίες. Όσοι ξεφεύγουν από εκεί καταδικάζονται από την ελληνική πολιτεία να κυκλοφορούν χωρίς χαρτιά, να κοιμούνται σε τρώγλες και να κρυώνουν, να είναι έρμαια του καθενός που θέλει να τους βάλει να δουλεύουν χωρίς να τους πληρώσει τα νόμιμα, και στην περίπτωση που μιλούν, να τους πυροβολάει, όπως τον προηγούμενο μήνα στο Μαραθώνα, ή να καλεί την αστυνομία να τους συλλάβει επειδή δεν έχουν χαρτιά.

*Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι από παλαιότερη παρέμβαση της Πρωτοβουλίας ατόμων από τον α/α χώρο στα Χανιά ενάντια στις επιθέσεις κατά μεταναστών.