Είχε πει σε μια ανύποπτη στιγμή ο Ουίλιαμ Μπάροουζ, υπό την επήρεια πρέζας ή όχι δεν έχει καμιά σημασία, ότι: «ο Αντρέ Μπρετόν θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα μια χυδαία και μια αγγελική μορφή, όμοια της οποίας θα ήταν πολύ δύσκολο να συλλάβει ανθρώπινο μάτι παρά μόνο εάν επρόκειτο για την «διαβολική» μηχανή του Μπονιουέλ.»
Σε προέκταση των λέξεων του Μπάροουζ, δημιουργούνται σκέψεις ή έστω καλλιτεχνικές υποθέσεις, σχετικά με την αντιφατικότητα που κρύβει (ή που δεν κρύβει) η πολυεπίπεδη (καλλιτεχνικά και όχι μόνο) μορφή του Αντρέ Μπρετόν, η οποία, λόγου χάρη, θα μπορούσε να μιλά και να γρυλίζει και την ίδια στιγμή να παραμένει άλαλος και πέτρινος (stone-man). Θα μπορούσε να σκέφτεται τον Μαρξ και να ζωγραφίζει τον Προυντόν. Θα μπορούσε να συμπλέκει λέξεις τόσο άναρχα σιγοψιθυρίζοντας μια μπαλάντα του Φρανσουά Βιγιόν. Θα μπορούσε να δημιουργεί εικόνες και την ίδια στιγμή να «καταστρέφει» μορφές με την ίδια ένταση και το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο θελκτικό και «ανυπόφορο» παράλληλα…
Όπως, όμως, και να έχει η καλλιτεχνική μορφή του Μπρετόν καταφέρνει να συμπλέκει λέξεις, συναισθήματα και καταστάσεις κάτω από ένα ελευθεριακό αισθητικό πλαίσιο, το οποίο, βέβαια, καλώς ή κακώς, εντάσσεται σε μια «αυστηρή» λογική κάποιου Μανιφέστου. Υπηρετεί, δηλαδή, καταστάσεις και ιδέες κάτω από ένα ιδιόμορφο πρίσμα το οποίο και οριοθετεί τούτη την Τέχνη (άρα και την καλλιτεχνική μορφή).
Έτσι, ουσιαστικά, ο ίδιος ο Αντρέ Μπρετόν θέτοντας το σκηνικό φόντο πάνω στο οποίο θα κινηθεί ή τέχνη του Υπερρεαλισμού, τον θέτει, ακριβώς την ίδια στιγμή, στην υπηρεσία της Επανάστασης, της Ομορφιάς, της Γυναίκας και της οποιαδήποτε «καλλιτεχνικής υπόσχεσης» θα μπορούσε να αναβαθμίζει την Τέχνη.
*Ίσως να ήταν πιο εύκολο να κατανοήσουμε την λογική της «καλλιτεχνικής υπόσχεσης» στον Μπρετόν (και στου σουρεαλιστές γενικότερα) αν εστιάζαμε οπτικά (απλά και χωρίς αναλύσεις) σε μια καλλιτεχνική δημιουργία (ποιητική η ζωγραφική).
Αρχές της δεκαετίας του 30 και πιο συγκεκριμένα στα 1931, ο Μπρετόν δημοσιεύει το ποίημα «Ελεύθερη Ένωση» και αναγάγει την γυναικεία μορφή ως την νέα «μεγάλη υπόσχεση» του υπερρεαλισμού. Τούτη η κίνηση πιθανότατα να είχε να κάνει τόσο με την πολιτική απογοήτευση για την (αντιεπαναστατική) στροφή που είχε πάρει (ήδη από το 1924) η ρωσική επανάσταση και με την μεταφορά της «ποιητικής υπόσχεσης» από την Επανάσταση στην (γυναικεία) Μορφή, όσο και με μια «επιστροφή» (με όλη την υπερβολή του όρου) σε μια ιδιόμορφη, όμως, «πετραρχική μορφή» της Γυναίκας και της Ομορφιάς:
Ο Μπρετόν απαγγέλει την Ελεύθερη Ένωση
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΩΣΗ του Αντρέ Μπρετόν (μτφρ. Νάνος Βαλαωρίτης)
Η γυναίκα μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα
Η γυναίκα μου με σκέψεις αστραπών της ζέστης
Με μέση κλεψύδρας
Η γυναίκα μου με μέση σβίδρας ανάμεσα στα δόντια της τίγρης
Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας και ανθοδέσμης άστρων
μικρότερου μεγέθους
Με δόντια αποτυπώματα άσπρου ποντικιού πάνω στην άσπρη γη
Με γλώσσα κεχριμπαριού και γυαλιού τριμμένου
Με γλώσσα μαχαιρωμένου αντίδωρου
Με γλώσσα κούκλας που ανοιγοκλείνει τα μάτια της
Με γλώσσα πέτρας απίστευτης
Η γυναίκα μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής γραφής
Με φρύδια περίγυρου φωλιάς χελιδονιού
Η γυναίκα μου με κροτάφους σχιστόλιθου στέγης θερμοκηπίου
Κι άχνας στα παράθυρα
Η γυναίκα μου με ώμους σαμπάνιας
Και κρήνης με κεφάλια δελφινιών κάτω από τον πάγο
Η γυναίκα μου με καρπούς χεριών από σπίρτα
Η γυναίκα μου με δάχτυλα τύχης και καρδιάς άσσου κούπα
Με δάχτυλα θερισμένου σταχυού
Η γυναίκα μου με μασχάλες τριχώματος του κουναβιού και καρπών οξιάς
Της νύχτας του Αϊ-Γιαννιού
Της αγριομυρτιάς και φωλιάς σκαλαριών
Με μπράτσα του αφρού της θάλασσας και του υδροφράγματος
Και μείγματος σταριού και μύλου
Η γυναίκα μου με γάμπες βεγγαλικού
Με κινήσεις ωρολογιακές κι απελπισίας
Η γυναίκα μου με γάμπες από μεδούλι της ακτέας
Η γυναίκα μου με πόδια αρχικά ονομάτων
Με πόδια εσμού κλειδιών με πόδια καλφάδων που πίνουν
Η γυναίκα μου με λαιμό μαργαριταριού αλεσμένου κριθαριού
Η γυναίκα μου με λαιμό χρυσής κοιλάδας
Και συναντήσεων μέσα στην ίδια την κοίτη του χειμάρρου
Με στήθια της νύχτας
Η γυναίκα μου με στήθια θαλασσινής φωλιάς του τυφλοπόντικα
Η γυναίκα μου με στήθια χοάνης για ρουμπίνια
Με στήθια φάσματος του ρόδου κάτω απ’ τη δροσιά
Η γυναίκα μου με κοιλιά βεντάλιας των ημερών όταν ξεδιπλώνεται
Με κοιλιά γιγάντιο νύχι γαμψό
Η γυναίκα μου με ράχη πουλιού που φεύγει κατακόρυφα
Με πλάτη υδράργυρου
Με πλάτη φωτός
Με σβέρκο πέτρας στρογγυλεμένης και κιμωλίας βρεμένης
Και πεσίματος του ποτηριού που μόλις ήπιαμε
Η γυναίκα μου με γοφούς μικρού πλοίου
Η γυναίκα μου με γοφούς πολυελαίου και με φτερά σαΐτας
Και με μίσχους φτερών άσπρου παγονιού
Και ζυγαριάς ανευαίσθητης
Η γυναίκα μου με γλουτούς από αμμόπετρα και αμίαντο
Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης του κύκνου
Η γυναίκα μου με γλουτούς της άνοιξης
Με αιδοίο γλαδιόλας
Η γυναίκα μου με αιδοίο φλέβας χρυσού κι ορνιθορύγχου
Η γυναίκα μου με αιδοίο φύκια και καραμέλες του παλιού καιρού
Η γυναίκα μου με αιδοίο καθρέφτη
Η γυναίκα μου με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα
Με μάτια μενεξεδιάς πανοπλίας και μαγνητισμένης βελόνας
Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας
Η γυναίκα μου με μάτια νερού για να πίνεις στη φυλακή
Η γυναίκα μου με μάτια του ξύλου πάντα κάτω από τον πέλεκυ
Με μάτια στο ύψος του νερού στο ύψος του αέρα της γης και της φωτιάς
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.