“Να ξεπερνάς τον εαυτό σου συνεχώς και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι, αυτό είναι που έχει σημασία μέσα στις δυσκολίες”, λέει ο Γιώργος Κωστάκης, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν και στο μήκος (κατηγορία Τ47) στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ στο Σουόνσι, τον περασμένο Αύγουστο.
Το 3pointmagazine μίλησε με τον Γιώργο, που βρίσκεται στην Κρήτη. Θυμάται το καλοκαίρι, την επιτυχία του στην Ουαλία, ενώ οραματίζεται ήδη το μέλλον του, για τους επόμενους παραολυμπιακούς αγώνες, τις νέες προσπάθειες και τις νέες εμπειρίες που θέλει να ζήσει.
“Όταν ήμουν μικρός, ασχολιόμουν με το ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια, πέρασα φοιτητής στην Αθήνα, και τότε με πλησίασε ο πρώτος μου προπονητής και μου πρότεινε να ασχοληθώ με το στίβο. Έτσι ξεκίνησα…”, μας διηγείται για το ξεκίνημά του, την πρώτη επαφή με το άθλημα στο οποίο σήμερα έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα διάκρισης, σε εγχώριο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Για το λόγο που δεν προτίμησε κάτι πιο ομαδικό, κάτι πιο συνηθισμένο: “Μ´ άρεσε γιατί είναι ατομικό άθλημα και εξαρτάται από το πόσο θα δουλέψεις ο ίδιος, ώστε να φτάσεις τους στόχους που θέτεις. Παίρνω μάλιστα μέρος και σε αγώνες με αρτιμελείς, καθώς με βοηθάει να βελτιώνομαι σαν αθλητής.” Οι επιτυχίες του μιλάνε για τον ίδιο και την προσπάθειά του να διακρίνεται σε όσους αγώνες συμμετέχει. Ο Γιώργος Κωστάκης έχει κερδίσει την 3η θέση και το χάλκινο μετάλλιο στο τριπλούν, παράλληλα με την πέμπτη θέση στο μήκος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πέρυσι στη Λυών της Γαλλίας.
Το πλέον σύνηθες ερώτημα σε όποιον καταφέρνει να φτάσει στην κορυφή στον αθλητισμό. Εκεί που πλέον, όμως, πράγματι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τί έχει μεγαλύτερη αξία, τί σε ευχαριστεί περισσότερο. Πρωταθλητισμός ή χαρά της συμμετοχής; “Πλέον, για μένα ο πρωταθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Σε κάνει να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος, να ξεπερνάς τα όριά σου, πολύ δυνατό ψυχικά, όχι μόνο σωματικά. Σε γεμίζει αυτοπεποίθηση για την προσπάθειά σου, είναι η βενζίνη που χρειάζεται ο κινητήρας για να δουλέψει. Το “ευ αγωνίζεσθαι” όμως είναι σημαντικότερο από το αποτέλεσμα. Ο στόχος σίγουρα είναι η διάκριση, αλλά το καταλαβαίνω πια πως δεν μπορεί να έρχεται πάντα. Δεν είναι άλλωστε το μόνο που μπορεί να ανταμείψει τον κόπο και την προσπάθειά σου, ούτε αξίζει τόσο όταν έρχεται με κάθε τρόπο, δίχως σεβασμό στους άλλους.”
Σήμερα, στην κορυφή του βάθρου, μπορεί να βλέπει πίσω, στην προσπάθεια και την έμπνευσή του. Δυσκολίες που έμπαιναν στο διάβα του, και που “με υπομονή και επιμονή τις υπερνικούσα. Δεν γίνεται κάτι χωρίς θέληση και πείσμα. Άλλωστε, για όσο καιρό το σώμα μού επιτρέπει και καταφέρνω να είμαι σε ένα καλό επίπεδο δίχως τραυματισμούς, θα συνεχίσω να αθλούμαι και να προσπαθώ να διακρίνομαι.”
Βέβαια, κουβαλά ένα μικρό παράπονο για το ότι ασχολήθηκε ιδιαίτερα η επικαιρότητα με αυτόν και τους συναθλητές του, έπειτα από τους αγώνες στο Σουόνσι. “Νομίζω τα ΜΜΕ δεν προέβαλαν την επιτυχία μας όσο θα έπρεπε, δεν έδωσαν σημασία παρά μόνο σε τοπικό επίπεδο ενημέρωσης.” Όπως παράπονα, μεγάλα μάλιστα, έχει από το κράτος, από τη χώρα του για την έλλειψη ευαισθησίας απέναντι σε ΑμεΑ, που για ένα λόγο παραπάνω χρειάζονται βοήθεια και υποστήριξη. “Από τα ταξίδια που έχω κάνει και τα μέρη που έχω γυρίσει, θεωρώ ότι είμαστε πολύ πίσω σαν χώρα στην υποστήριξη προς τα ΑμεΑ και στις καθημερινές ανάγκες της ζωης και της προπόνησης όλων των παιδιών. Εγώ ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με την μετακίνησή μου, γιατί η ιδιαιτερότητά μου είναι στο άνω άκρο. Η στήριξη από το κράτος όμως απέναντι σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα κινητικότητας είναι αμελητέα και η προσπάθεια περιορίζεται μόνο σε ατομικό επίπεδο. Υπάρχουν καθημερινά δυσκολίες που μόνο με πολλή θέληση και βοήθεια από την οικογένεια και τους κοντινούς ανθρώπους, τους φίλους ή τους συγγενείς, μπορεί κανείς να ξεπεράσει. Στο εξωτερικό υπάρχει σεβασμός, ισότητα και άνεση στις μετακινήσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες.”
Έμπνευση και στήριγμά του είναι οι άνθρωποι οι δικοί του. Αυτοί με τους οποίους μπορεί να μοιραστεί τα καλά και τα δυσάρεστα, τις χαρές και τις λύπες. “Αντλώ δύναμη, όπως προείπα, από την οικογένειά μου, τους φίλους μου και από την καλή σχέση με το προπονητή μου. Μου δίνει δύναμη το άριστο κλίμα κατά την προπόνηση και η ψυχολογική υποστήριξη, κυρίως κοντά στους αγώνες. Να βάζω στόχους κάθε χρόνο και ανάλογα με τη διοργάνωση που υπάρχει αλλά και στη ζωή μου γενικά. Είναι πολύ δύσκολη η προσπάθεια και θέλει υπομονή, γιατί πρέπει να ξεπερνάς τον εαυτό σου συνεχώς και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι.”
Ήδη το βλέμμα του Γιώργου έχει στραφεί σε αυτά που έρχονται στο επόμενο διάστημα. Η απαραίτητη βενζίνη που λέγαμε… “Στοχεύω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, να πιάσω το όριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του χρόνου στο Κατάρ, να έχω μια καλή παρουσία εκεί και το 2016 να πάρω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι όνειρο ζωής κάθε αθλητή. Τίποτα δεν είναι εύκολο, όμως όλα μπορεί κανείς να τα πετύχει όταν κυνηγάει τα “θέλω” του με μανία, πάθος και πίστη στις δυνατότητές του. Πάντα στο τέλος υπάρχει μια λύση σε όλες τις δυσκολίες, αρκεί να μην τα παρατάμε!”
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.