Πέμπτη βράδυ, ο Ολυμπιακός αγωνίζεται στο Ο.Α.Κ.Α απέναντι στον Παναθηναϊκό, στον πιο σημαντικό αγώνα για την κατάκτηση του -ανυπόληπτου- Κυπέλλου Ελλάδας. Ξεκάθαρο φαβορί, κόντρα σε έναν ανανεωμένο αντίπαλο, που ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα που επιβάλλεται κατά κράτος τα τελευταία χρόνια των “ερυθρόλευκων” και κυριαρχεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός κατέβαινε ως φαβορί στο “σπίτι” των “πρασίνων”. Ήταν η πρώτη φορά όμως που και ο αντίπαλος ήταν προετοιμασμένος για μια ήττα, για έναν αποκλεισμό που δεν θα προκαλούσε κραδασμούς αντίστοιχους του παρελθόντος.
Η εξέλιξη, εκνευριστική και καθόλου πρωτότυπη για τους φίλους του Ολυμπιακού. Η ήττα με 77-76 στο κεκλεισμένων των θυρών Ο.Α.Κ.Α από τον ελλιπή και με πολλούς άπειρους παίκτες στη σύνθεση του Παναθηναϊκό, προκάλεσε απογοήτευση σε όλους. Οι ήρεμοι, έκλεισαν την τηλεόραση και πήγαν για ύπνο απογοητευμένοι. Οι πιο οξύθυμοι, έπιασαν πόστο στα φόρα του διαδικτύου, κατακεραυνώνοντας τους πάντες. Οι ημιάγριοι, όσοι ένιωσαν τον ανδρισμό τους να κλονίζεται από την ήττα σε έναν αγώνα μπάσκετ, αποφάσισαν να κάνουν επίδειξη αλητείας στο πάρκινγκ του Σ.Ε.Φ, που υποδέχθηκαν την αποστολή της ομάδας τους με αναθέματα και κατάρες. Γιατί ο “βάζελος” ο Μάντζαρης, ο “ξεφτίλας” ο Σπανούλης και οι υπόλοιποι που αναρριχήθηκαν στην κορυφογραμμή της Ευρώπης για δυο συνεχόμενα χρόνια, τους έκαναν ρεζίλι στον περιπτερά, τον ξάδερφο τους τον παναθηναϊκάκια και τους ανάγκασαν να δουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της επόμενης μέρας και να αισθανθούν “ντροπή”. Όλοι άκουσαν πολλά. Μόνο οι ξένοι δεν καταλάβαιναν τι άκουγαν. Αν οι ημιάγριοι είχαν ξοδέψει λίγο χρόνο να μάθουν και αγγλικά όταν ήταν παιδιά, ίσως να μπορούσαν να εξηγήσουν λίγο και στον Λαφαγιέτ και τον Ντάνστον και τον Λοτζέσκι “πού έχουν έρθει”.
Τα περισσότερα όλων άκουσε ο προπονητής, Γιώργος Μπαρτζώκας. Δεν ήταν άλλωστε και η πρώτη φορά. Οι φήμες για προπηλακισμό, σπρωξίματα και βιαιοπραγία εις βάρος του επιβεβαιώθηκαν, στην αρχή σιωπηρά, την Κυριακή το απόγευμα και επίσημα από την Κ.Α.Ε. Ο κόουτς υπέβαλε την παραίτηση του την επομένη του αγώνα. Οι ημιάγριοι κάνουν κουμάντο εδώ.
Ο Μπαρτζώκας αμφισβητήθηκε όσο λίγοι προπονητές. Γιατί κέρδισε μεν την Ευρωλίγκα στο Λονδίνο, αλλά με την “έτοιμη” ομάδα του Ίβκοβιτς του 2012. Γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει τον Παναθηναϊκό και το πρωτάθλημα, που “αυτό μας νοιάζει”. Γιατί τσακώνεται με τον Σπανούλη, από τον οποίο βέβαια ουδείς είναι ευχαριστημένος. Γιατί μοιάζει με τον Μίστερ Μπιν. Μάλιστα. Αν έμοιαζε με τον Μπράντ Πίτ βέβαια, θα μας έμεναν τα υπόλοιπα, αλλά τουλάχιστον δεν θα έμοιαζε με τον Μίστερ Μπιν. Δεν το λες και λίγο.
Το καλοκαίρι, μετά από -άλλο ένα- χαμένο πρωτάθλημα, ο Μπαρτζώκας παρέμεινε στο τιμόνι της ομάδας. Οι ψίθυροι βέβαια για τις μέτριες σχέσεις με ορισμένους παίκτες και οι αμφιβολίες για τις ικανότητες του δεν έπαψαν. Ο Έλληνας τεχνικός όμως ανέλαβε την προετοιμασία της ομάδας για μια σεζόν που η επιτυχία δεν χωρούσε αναβολή. Το στραπάτσο του Ο.Α.Κ.Α έστρεψε ακόμη και τους συμπαθούντες υπέρ της απομάκρυνσης του. Για ποιό λόγο όμως; Με ποιό κριτήριο;
Αν η διοίκηση αμφέβαλλε για το έργο και της ικανότητες του, αυτό δεν μπορεί να συνέβη μετά από έναν αγώνα, όσο παταγώδης και αν ήταν η αποτυχία. Ο Μπαρτζώκας, στα δυο χρόνια στον πάγκο του Ολυμπιακού, σε 17 παιγνίδια σε όλες τις διοργανώσεις κόντρα στον Παναθηναϊκό μετρούσε 11 ήττες. Οι περισσότερες μάλιστα στα κρίσιμα, εκεί που η μπάλα “καίει” και ο χαρακτήρας δίνει τίτλους. 4 χαμένα τρόπαια μαζεμένα. Δεν μπορεί οι αδελφοί Αγγελόπουλοι να κατάλαβαν την Πέμπτη την αδυναμία ή και ανεπάρκεια του Μπαρτζώκα κόντρα στους “πράσινους”. Κι αν το κατάλαβαν τότε, ήταν λάθος που δεν το έκαναν νωρίτερα.
Αν είναι αλήθεια πως οι παίκτες δεν τον πολυσυμπαθούν και δεν τον “πολυακούνε”, ούτε αυτό γίνεται να έγινε κατανοητό μετά από αυτό το ματς. Οι φήμες πάνε κι έρχονται, ο κόουτς προπονεί την ομάδα από το καλοκαίρι του 2012, δεν είναι δυνατόν ο “νοικοκύρης” να μην ξέρει όσα φαντάζεται “ο κόσμος όλος”. Δεν μπορεί η πρώτη φορά “ανυπακοής” των παικτών στις οδηγίες του προπονητή να ήταν στην περιθρύλητη τελευταία φάση της Πέμπτης, όπου ο πάγκος ωρύεται για φάουλ στον Διαμαντίδη και οι παίκτες “πετάνε αετό”. Δείγματα υπήρχαν, αντιληπτά σε όλους, ακόμα περισσότερα στο μάτι του προσεκτικού παρατηρητή τα τελευταία δυο χρόνια.
Τί άλλαξε λοιπόν; Από το ρεπορτάζ διαρρέει πως φαβορί για την άκρη του πάγκου είναι ο Μίλαν Τόμιτς, που “γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και μπορεί να συσπειρώσει παίκτες, διοίκηση και οπαδούς”. Η μαγική λέξη. Οπαδοί.
Ποιός περίμενε την ήττα στο Κύπελλο για να απομακρυνθεί από το Σ.Ε.Φ; Στην αρχή η απογοήτευση σαφώς και θα κυριαρχούσε. Στο γήπεδο, τα πρώτα αδιάφορα ματς της Α1 θα διεξαγόταν μεταξύ “συγγενών και φίλων. Ενδεχομένως και στην Ευρωλίγκα. Η ομάδα θα αργούσε να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη των “πιστών” της. Ποιοί είναι όμως οι “πιστοί”; Πότε γέμισε η έδρα των Πειραιωτών, ακόμα και έπειτα από τις μεγάλες επιτυχίες; Μια εβδομάδα μετά τις μεγαλειώδεις στιγμές του Λονδίνου, με την κατάκτηση της δεύτερης συνεχόμενης Ευρωλίγκας, στο Φάληρο, την “ανάληψη” του λαβάρου στους ουρανούς του Σ.Ε.Φ, στον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στον Απόλλωνα Πατρών, παρακολούθησαν περίπου 6.000 οπαδοί της ομάδας; Ποιός είναι λοιπόν ο κόσμος της ομάδας μπάσκετ, που η αποχώρηση του Μπαρτζώκα θα ικανοποιούσε ώστε να μην εγκατέλειπαν την ομάδα.
Ο κόσμος της ομάδας μπάσκετ είναι λίγοι σε αριθμό, πλην όμως πραγματικοί πιστοί. Είναι όσοι γέμιζαν το κλειστό του Κορυδαλλού στις αρχές της δεκαετίας, την εποχή της ανυποληψίας. Είναι αυτοί που πάνε το Σάββατο απόγευμα να δουν την ομάδα με αντίπαλο την Α.Ε.Ν.Κ, την Καβάλα, τον Α.Γ.Ο.Ρ και τα Τρίκαλα, ώστε να δώσουν παλμό σε ένα παγωμένο γήπεδο. Είναι αυτοί που θυμούνται το τμήμα μπάσκετ στους αγώνες με την Τσεντεβίτα, την Πρόκομ, την Στρασπουργκ και τη Μπάμπεργκ. Είναι, με λίγα λόγια, όσοι δεν διψούν αποκλειστικά για “πράσινο” αίμα. Είναι όσοι δεν διψούν για αίμα γενικά. Απλά θέλουν να βλέπουν την ομάδα τους να παίζει.
Ο Μπαρτζώκας, κατά την άποψη του γράφοντος, έπρεπε να φύγει. Δεν έδειχνε να μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση. Η ομάδα δεν τον πίστευε, τα αποτελέσματα ήταν με εξαιρέσεις μέτρια, ενώ ο ίδιος φαίνεται πως έχει χάσει από καιρό την ηρεμία του. Κανένας όμως λόγος από αυτούς δεν εμφανίστηκε ξαφνικά. Ίσως πιο πειστικά, τίποτα όμως το καινούργιο. Κουμάντο κάνουν όσοι δεν ντράπηκαν να βρίσουν τους παίκτες της ομάδας στο πάρκινγκ του Σ.Ε.Φ. Όσοι έσπρωξαν τον Μπαρτζώκα πάνω στα αυτοκίνητα χυδαιολογώντας αισχρά. Όσοι παίρνουν τα εισιτήρια του τελικού της ξεφτίλας και της ντροπής κάθε Μάρτιο στο Ελληνικό, για να εμφανίσουν μαδέρια, λοστάρια, σουγιάδες και άλλα αξεσουάρ της προσωπικής τους συλλογής. Όσοι εύχονται στον Διαμαντίδη σε κάθε επίσκεψη του στον Πειραιά να “σαπίσουν τα κόκκαλα του”, γιατί έτσι αντιλαμβάνονται την αντιπαλότητα. Όσοι μετά από τους χαμένους τελικούς εκεί, δεν αφήνουν κάθισμα στη θέση του. Όσοι προκαλούν την τιμωρία της έδρας και έχουν στερήσει ουκ ολίγες φορές βαθμούς από την ομάδα. Όσοι μεταναστεύουν από το γειτονικό Καραισκάκη, που έχουν εμπεδώσει την κυριαρχία τους χρόνια τώρα, για να κάνουν επίδειξη μαγκιάς και αλητείας τον Μάιο στους αγώνες με τον Παναθηναϊκό. Όσοι χρειάζονται μπροστά τους δίχτυ προστασίας για να μην “πλήξουν” την ομάδα με τις συμπεριφορές τους. Την ομάδα τους. Αυτοί είναι οι “οπαδοί”, και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα “τους”.
Ο Μπαρτζώκας θα αποχωρούσε πιθανότατα ακόμα και αν κανένα από τα αίσχη που ακολούθησαν τον χαμένο προημιτελικό δεν συνέβαινε. Έτσι έγινε όμως. Όσοι αγαπούν την ομάδα, θα γύριζαν με τον καιρό πίσω. Θα έδιναν χρόνο, γιατί θα ήταν σε θέση να αντιληφθούν τις προοπτικές του έμψυχου δυναμικού. Θα κατάπιναν την πίκρα και θα φώναζαν ξανά συνθήματα. Το έχουν ξανακάνει, σε χειρότερες περιστάσεις και με τον Ολυμπιακό να μην “βλέπεται”. Όταν οι άλλοι πήγαιναν και σήκωναν τα πρωταθλήματα του ποδοσφαίρου και δεν ήξεραν ούτε τη βασική 5άδα.
Οι Αγγελόπουλοι πιστεύουν στον Μπαρτζώκα. Αλλιώς δεν θα τον κρατούσαν στη θέση του το καλοκαίρι, μετά από άλλη μια αποτυχία. Αν ανανέωναν το συμβόλαιο του την Παρασκευή το πρωί, θα έστελναν σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ποιός έχει θέση στις κερκίδες και ποιός όχι.
Εδώ κουμάντο όμως κάνουν οι ημιάγριοι…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.