Ένας διάσημος Έλληνας μπλόγκερ
Κάπου θα ‘χετε ίσως ακούσει το όνομα «Άρης Δημοκίδης». Ίσως να το έχετε δει κάπου στην ηλεκτρονική LIFO, τυπωμένο σε κάποιο παιδικό βιβλίο ή μπορεί να το ξέρετε από το μπλογκ enteka. Ο Άρης Δημοκίδης είναι ένας μπλόγκερ-συγγραφέας παιδικών βιβλίων, που αγαπά τη δημοσιογραφία και γράφει για τη free press εφημερίδα LIFO και το αντίστοιχο site.
Η LIFO προωθεί τους μπλόγκερ και σε μεγάλο βαθμό στηρίχτηκε σε αυτούς, ώστε να προσελκύσει και το αναγνωστικό κοινό τους. Μάλιστα, για την εφημερίδα αυτή έγραφε και ο «μεγαλύτερος Έλληνας μπλόγκερ», όπως τον χαρακτηρίζουν, ο πιτσιρίκος. Πλέον μαζί της συνεργάζεται ο Άρης Δημοκίδης, ο οποίος εγκατέλειψε το μπλογκ του enteka το 2011 και αρκέστηκε να αποτυπώνει τις σκέψεις του στη LIFO.
Ο Δημοκίδης έχει σπουδάσει ΜΜΕ και Πολιτισμό στο Λονδίνο και πήρε μάστερ στην Πολιτιστική Διαχείριση. Φαίνεται να ήταν πάντοτε ανήσυχο πνεύμα, αφού από μικρός έφτιαχνε μόνος του αυτοσχέδια περιοδικά, κόβοντας και κολλώντας αποκόμματα περιοδικών. Την παιδική του αυτή τρέλα και το όνειρό του, κατάφερε πλέον να το κάνει επάγγελμα. Γυρνώντας από την Αγγλία, εργάστηκε σε περιοδικά στην Ελλάδα, αλλά εν τέλει αποφάσισε να ανοίξει το δικό του μπλογκ, προκειμένου να ορίζει εκείνος το περιεχόμενο των κειμένων και τη διαμόρφωση του χώρου που γράφει. Το μπλογκ του, το «enteka», έκανε επιτυχία και η LIFO του ζήτησε να συνεργαστεί μαζί της. Από τότε γράφει καθημερινά για τη LIFO, μια εφημερίδα που απευθύνεται σε νεανικό κυρίως κοινό και έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα.
Πέρα από αυτά, όμως, ο Δημοκίδης είναι και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, τα οποία εκδίδονται από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Παραδέχεται ότι πάντοτε είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά, οπότε υποθέτω πως η συγγραφή βιβλίων που απευθύνεται σε αυτά τον ευχαριστεί ιδιαίτερα.
Ο Άρης Δημοκίδης είναι στην καθημερινότητα πολλών νέων, καθημερινών αναγνωστών της LIFO. Εκπροσωπεί ένα είδος μπλόγκερ, που γράφουν κυρίως και σχολιάζουν την καθημερινή ζωή. Και επειδή αυτό είναι το βασικό αντικείμενο της LIFO, αλλά και άλλων τέτοιου είδους εφημερίδων και site, αυτοί οι μπλόγκερ έχουν πλέον επιστρατευθεί για να ενισχύσουν το δημοσιογραφικό χώρο. To twitter και το facebook αποτελούν όργανα με την βοήθεια των οποίων οι μπλόγκερ καθίστανται ικανοί να μεταδίδουν τις σκέψεις τους. Μάλιστα, οι πιο διάσημοι από αυτούς καλούνται από εκδοτικούς οίκους να γράψουν και βιβλία.
Ο Δημοκίδης, λοιπόν, ίσως εκπροσωπεί ένα νέο είδος μπλόγκερ, ή την εξέλιξη των μπλόγκερ, όπως μέχρι σήμερα τους ξέραμε. Το σίγουρο είναι ότι ασχολείται επαγγελματικά με κάτι, που τον εκφράζει και το διασκεδάζει. Έχει κάνει το χόμπι του δουλειά.
Μαρία Δελαγραμμάτικα
…………………………………………………………………………………
Tavi Gevinson: The Style Blogger
Στα 16 μου το Free μου σύστησε την Tavi Gevinson. Χρειάστηκαν λίγα μόνο χρόνια ώσπου η πολλά υποσχόμενη blogger να γίνει γνωστή (και μερικά λεπτά για να με κάνουν να διαβάζω το blog της εδώ και τέσσερα χρόνια). Η Tavi τράβηξε τα βλέμματα με τις εκκεντρικές στιλιστικές επιλογές της και οι New York Times πρώτοι δεν άργησαν να ανακαλύψουν το μικρό κορίτσι με τη μεγάλη έμπνευση.
Κανείς δεν πίστευε ότι η έφηβη από το Ιλινόις θα απασχολούσε από τα 12 της χρόνια τη δημόσια σφαίρα -ούτε η οικογένειά της. Η Tavi, όμως, τους διέψευσε. Ξεκίνησε το 2008 το «The Style Rookie» και σήμερα το περιοδικό της πασίγνωστης fashion blogger μετρά 30.000 αναγνώστες ημερησίως.
Όταν λέω fashion blogger δεν αναφέρομαι σε αυτό που έρχεται στο μυαλό των περισσότερων από εμάς, που -λόγω Ελλάδας- έχουμε συνδέσει τη μόδα με το Mary Claire. Το Style Rookie είναι ένα εμπνευσμένο εγχείρημα, που συνδυάζει νέα μέσα, pop culture και τεκμηριωμένες απόψεις σε κείμενα που -αν και απευθύνονται ως επί το πλείστον σε teenagers- μπορεί άνετα ο καθένας να διαβάσει.
Μόλις άρχισε να ξεπερνά τους guru του είδους, αρκετοί έπεσαν να τη «φάνε», κατηγορώντας ότι δεν έγραφε η ίδια τα κείμενά της. Εξάλλου, ο κανιβαλισμός είναι προνόμιο των ανθρώπων. Σύντομα όμως, όπως συμβαίνει κατά κανόνα, άρχισαν να την υπερασπίζονται. Την περίοδο της «ανάδυσης» της Tavi, αρκετοί ηθικολόγοι των media από «ενδιαφέρον» άρχισαν να «προβληματίζονται» για το κατά πόσο είναι σωστό ένα παιδί να μην πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο για να κυνηγήσει το όνειρό του -όταν οι ίδιοι αυτοί ανέχονται τα tours του Bieber…
Στην Ελλάδα πολλοί ακόμα δεν γνωρίζουν την δεσπονίδα Gevinson. Η μικρή εμπειρία επί του θέματος μού υποδεικνύει πως «ανήκουμε» σε αυτούς που θέλουν με κάθε τρόπο να προβάλουν απόψεις και πιο δύσκολα θα δουν τι έχει κανείς να πει. Θέλουμε να διαβαστούμε και, ει δυνατόν, να μην διαβάσουμε. Οι δυνατότητες που μας έχει δώσει το internet, από κοινού με τα προβλήματά του, μας διευκόλυναν σε αυτό το τελευταίο. Όλοι έχουν ένα blog ή κάνουν μια εκπομπή σε κάποιο web radio. Σε πρώτο επίπεδο αυτό δεν φαίνεται προβληματικό. Ωστόσο, η «ρύπανση» της δημόσιας σφαίρας με «αποψάρες» και όχι επιχειρήματα ή ενημερωτικές πληροφορίες με μεγάλη ευκολία οδηγεί σε «ρύπανση του νου». Οι πληροφορίες που δέχεται ο επίδοξος surfer του διαδικτύου τον κατακλύζουν και δεν προλαβαίνει να τις «φιλτράρει». Τελικά, η διαδικασία της ενημέρωσης, της διαμεσολαβημένης επικοινωνίας, της πληροφόρησης γίνεται μη εποικοδομητική και για τις δύο πλευρές: του πομπού και του δέκτη.
Στο σημείο αυτό έρχεται το αναφαίρετο δικαίωμα έκφρασης της γνώμης. Σαφώς όλοι είμαστε φορείς αυτού. Από ‘κει και πέρα όμως πρέπει να έχουμε το σθένος να προβάλλουμε την άποψή μας με επιχείρημα, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση και οι ίδιοι υποτιμούμε το ανωτέρω δικαίωμά μας.
Υ.Γ.: Τα blogs δεν είναι ημερολόγια (γνώμη μου).
Μίνα Κωστοπούλου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.