Εδώ και μερικά χρόνια η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου έχουν μια διαφορετική πινελιά. Μια πινελιά που δεν είχαν, σίγουρα, τα προηγούμενα χρόνια, αλλά έχουν κάτι… επαναστατικό.
H έρευνα των δημοσιογράφων της εφημερίδας Washιgton Post, Η διετής τους έρευνα οδηγεί σε παραίτηση τον πρόεδρο Νίξον και τους ίδιους σε βράβευση τους με το Πούλιτζερ.Δεν διώχθηκαν ποτέ και η έρευνα τους για το Γουώτεργκέιτ διδάσκεται σε όλες τις δημοσιογραφικές σχολές παγκοσμίως..
Οι μαθητές έδωσαν το δικό τους ξεχωριστό αντιφασιστικό και αντιμνημονιακό μήνυμα στην παρέλαση, είτε με αποστροφή των κεφαλιών τους μπροστά στους επισήμους, είτε φορώντας μαύρα περιβραχιόνια είτε παρελαύνοντας ξυπόλυτοι.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου μπορεί να τιμηθεί, όχι μέσω στρατιωτικών παρελάσεων ή παραληρημάτων εθνικής έξαρσης και υπερηφάνιας αλλά μόνο όταν κάθε άτομο καταφέρει να κατανοήσει τη σημασία του "σύγχρονου" όχι στο φασισμό!
Πέρα σε μια γωνιά ένας φτωχός ακουμπισμένος / να σιγοτραγουδάει τις λύπες μιας ζωής / Και σαν τον ρώτησα γιατί είναι βουρκωμένος / μου αποκρίθηκε πως όλα τέλειωσαν νωρίς
Ήταν σχεδόν δέκα χρόνια πριν. Η παραλιακή της Θεσσαλονίκης ήταν γεμάτη από κόσμο κάθε ηλικίας. Παππούδες, παιδάκια, σημαιάκια, γλειφιτζούρια, ξηροί καρποί, όλο το πακέτο.
"Από την Ελλάδα έχουν φύγει τελευταία μόνο, περίπου 15.000 Πακιστανοί", μου αναφέρει μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Κοινότητας τους,Τζαβέντ Ασλάμ. Η ζωή μου παρόλα αυτά δεν έχει βελτιωθεί στο ελάχιστο.
Διαβάζω το ίδιο σχεδόν πράγμα, γραμμένο την ίδια ημέρα από δύο γνωστούς blogger, οι οποίοι υποτίθεται ότι ανήκουν σε διαφορετικά «στρατόπεδα». «Αν ποτέ είχα λόγους να κάνω απεργία», πόσταρε στο Facebook το Ελληνάκι, «θα το έκανα σωστά.