Η δικτατορία του φαίνεσθαι
Σκέφτομαι όλους αυτούς που μιλούν για τα σημερινά Πανεπιστήμια με τη χυδαιότητα του απόλυτου γνώστη, που μιλούν για το τότε Πολυτεχνείο και την μνήμη του, πόσο εύκολα θα καταβρόχθιζαν ένα σημερινό Πολυτεχνείο.
Ο κόσμος καίγεται, και ο Καμμένος… ΠΑΣΟΚίζεται
Ως άξιος νέος πολίτης, συνηθίζω να περνώ τις ελεύθερές μου ώρες δημιουργικά, στο facebook. Εκεί, σε κάποια από τις σελίδες διαβάζω μια δήλωση του αρχηγού των Αν.Eλ., Πάνου Καμμένου: «Στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπει καν στη Βουλή». Και ερωτώμαι εγώ, ο άξιος νέος πολίτης, έρχονται νέα μέτρα, η Τρόικα ζητά κι άλλες απολύσεις, η ΕΡΤ κυνηγιέται τρομοκρατικά και τους Αν.Ελ. τους ενδιαφέρει τι κάνει το ΠΑΣΟΚ;
Bloody Sunday
Βαδίζω, παρατηρώντας φευγαλέα τους περαστικούς. Χαλαροί, να περπατάνε, με σακούλες στα χέρια, χαμόγελα, συζητήσεις, [...] φερόμενοι σα να μην τρέχει τίποτα στους γύρω δρόμους. Σα να είναι αόρατο παράλληλο σύμπαν, οι δολοφονίες, η ανεργία, τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια, το ανύπαρκτο κράτος δικαίου. [...] "Εγώ, έχω να ψωνίσω". "Εγώ δε φταίω για την κρίση". Αυτά τα εγώ συσσωρεύτηκαν και έπνιξαν το παρόν μας.
Αντίποινα
Οι στυγερές αυτές δολοφονίες των τριών νεαρών συμπολιτών μας δημιουργούν μία κατάσταση εμφυλιακής σύγκρουσης πολύ επικίνδυνη για την πατρίδα μας. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, αυτό το «μπαράζ» δολοφονιών, αυτή η τυφλή βία πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.
Τραμπουκισμοί και την Κυριακή
Η πρώτη δοκιμασία για τα «ανοιχτά καταστήματα για εφτά Κυριακές το χρόνο» δεν ξέρω αν κρίθηκε επιτυχής βάσει τζίρου και προσέλευσης κόσμου, είμαι σίγουρη όμως ότι ήταν η καλύτερη αφορμή για τους απανταχού πικρόχολους και ξερόλες ώστε να ανασύρουν από το πίσω μέρος του μυαλού τους τα πιο ευφάνταστα κοσμητικά τους επίθετα.
H μοναξιά πίσω από τον καλλιτέχνη
Είναι η ενσαρκωμένη αμφισβήτηση του κόσμου. Δεν κλείνονται στο ελιτίστικό τους καβούκι, αλλά το ανοίγουν με ταπεινότητα για να χωρέσει τους προβληματισμούς και τα όνειρα σου. Δεν είναι μόνοι. Όταν γράφουν, σε κοιτάζουν στα μάτια, και το ξέρεις, κάθε φορά που τους διαβάζεις.
Έτσι έζησα τη νύχτα της δολοφονίας
Οι περίοικοι ανήσυχοι. Γείτονες που μέχρι πρότινος δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα, άνοιγαν συζητήσεις επί συζητήσεων για τα παιδιά τους, για το αύριο που έρχεται. Οι πιτσιρικάδες κοιτούν αποχαυνωμένοι, χωρίς να κάνουν χαβαλέ. Οι ηλικιωμένοι, μονολογούν "συμφορά που μας βρήκε". Δεν είναι λίγο. Χάθηκαν δύο νέα παιδιά. Όπου κι αν ήταν, ό,τι κι αν πίστευαν άξιζαν την ευκαιρία να πάρουν τις επιλογές τους και να κριθούν πολιτικά γι' αυτές. Όχι όμως μαφιόζικα, όπως το χτύπημα που δέχτηκαν.
Χρυσά αμαξίδια, συντάξεις πείνας
Τη στιγμή που χιλιάδες άτομα με αναπηρία διαδήλωναν κατά της περικοπής των ήδη πενιχρών επιδομάτων τους, ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αποκάλυπτε ότι ο ΕΟΠΥΥ έχει δαπανήσει 113.000.000 ευρώ για αμαξίδια τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Ο Πατριωτισμός είναι η λύση για να τελειώνουμε με τον κάθε Τζιτζικώστα
Είναι 28η Οκτωβρίου. Ολόκληρη την ημέρα σκέφτομαι τα όσα απερίγραπτα έχει πει και έχει κάνει ο Απόστολος Τζιτζικώστας και σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα: Χαζός δεν (φαίνεται να) είναι, οπότε κάποιον σκοπό εξυπηρετεί.
Παρέλαση από μας…για εμάς!
Παρέλαση: η ύψιστη εκδήλωση περηφάνιας ενός έθνους. Η πρόσφατη έκρηξη του φασισμού δείχνει πως ούτε περήφανοι είμαστε, ούτε μνήμη έχουμε. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Άλλο; Δεν είναι μια μορφή φασισμού και η απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης; Το γεγονός ότι πρέπει να δώσεις πειστήρια πως θες μόνο να παρακολουθήσεις την παρέλαση για να βρεθείς στο χώρο;
Οι δύο πλευρές του νομίσματος
Δεν μας φταίνε οι Ευρωπαίοι για την άσχημη οικονομική κατάσταση που δημιουργήθηκε στη χώρα μας. Δεν φταίνε εκείνοι για τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς που είχαμε. Χρειάζεται όμωε να βρεθεί εκείνη η χρυσή τομή η οποία θα αφήσει και τις δύο πλευρές ικανοποιημένες, εάν θέλουμε να λέμε ότι ανήκουμε στην «Ευρώπη της Αλληλεγγύης».
Επανυπολογισμός διαδρομής: Νέα σεζόν, νέοι στόχοι
Ίσως κάποιες φορές να δυσανασχετείς στις αναθεωρήσεις. Να λυπάσαι, να εθελοτυφλείς. Ειδικά όταν πρόκειται για τόσο φωτεινές αναμνήσεις. Αρνείσαι ό,τι απειλεί να διαταράξει την αρτιότητα, την καθαρότητα, τη νοσταλγική τους φύση. Μα η ζωή είναι ανανέωση.