«Τώρα πια ξέρει»
Προσπαθεί να ερμηνεύσει τι νιώθει… χαίρεται, λυπάται, απογοητεύεται, μελαγχολεί… Έπειτα αναρωτιέται… «είμαι ευτυχισμένη;» Σιωπή… Ποιος απαντά αμέσως σε αυτό το ερώτημα;
Να καεί, να καεί – πες μου όμως το plan B
"Μπουρδέλο" λοιπόν το Κοινοβούλιο. Μία άποψη που υπήρχε ήδη χρόνια πριν ξεσπάσει η δημοσιονομική κρίση αλλά στη συνέχεια επικράτησε πλήρως ελέω "Αγανακτισμένων". Γιατί, τελικά, το "κίνημα" έμεινε στις μούντζες και στο "να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή".
Δύο Αθήνες
31 Μαρτίου 2013: Η ημέρα που είδα δύο πολύ διαφορετικές Αθήνες σε τόσο λίγες ώρες.
Ρουφώντας το σπαγγέτι παρέα με τον Βελόπουλο
Σαράντα χρόνια μεταπολίτευση και πέντε χρόνια ύφεση - κι άλλα τόσα να περάσουν, ο "Συνέλληνας" ένα πράγμα θέλει να ακούσει: ότι Αμερικανοί, Γερμανοί, "Ευρωπαίοι" (γενικώς και αορίστως), Τούρκοι βεβαίως, Σλάβοι, καπιταλιστές, αναρχικοί, μαύροι, Ασιάτες, Εβραίοι (must), Μασόνοι και εξωγήινοι θέλουν το κακό του. Μόνο το δικό του κακό.
Το Άβουλο Θεριό του Αλέξανδρου και της Μαρίας
O Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης και η Μαρία Παπαγεωργίου κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον δεύτερο κοινό τους δίσκο. Ένα Άβουλο Θεριό που μας περιμένει. Μετά το «Όμορφοι και Ηττημένοι», οι δύο καλλιτέχνες, μέσα από 9 διηγήσεις-στιγμιότυπα, παρουσιάζουν ένα ψυχογράφημα της γυναικείας ύπαρξης, του ζευγαριού, της συντροφικότητας μέσα στα πλήθη.
Παπαρήγα κατά… αγράμματων
Λίγες μέρες πριν την έναρξη του 19ου συνεδρίου του κόμματος, η κατάσταση και το κλίμα στο εσωτερικό του, μόνο ομαλά δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Και αυτό γιατί οι φωνές περί λανθασμένης τακτικής της ηγεσίας και κριτικής απέναντι στο κείμενο των Θέσεων, όλο και πληθαίνουν, στο πλαίσιο του εσωτερικού διαλόγου ενόψει συνεδρίου.
1. Η ιδεολογική πλατφόρμα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής
Και ξαφνικά η Χρυσή Αυγή. Στην αρχή σαν αστείο, σαν απευκταία και απίθανη εξέλιξη. Πέρασε από το ά-λεκτο και το α-νόητο στην καθημερινότητα. Φουτεράκια με το λογότυπο και ξυρισμένα κεφάλια. Αμηχανία. Υψηλά ποσοστά. Οργή. Χαστούκια. Υψηλά ποσοστά. Αμηχανία. Η Χρυσή Αυγή έχει μπει στην καθημερινότητα και στην πολιτική μας ζωή με έναν καθοριστικό και αμετάκλητο τρόπο.
Εθνικές γιορτές και νεολαία
Τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου; Αν έκανε κάποιος τη συγκεκριμένη ερώτηση σε ένα δείγμα ανθρώπων από 15 έως και 25 ετών, οι απαντήσεις που θα έπαιρνε θα ήταν ανησυχητικά ανακριβείς ή ακόμα και θλιβερές. Κάποιοι από τους ερωτηθέντες, δεν είχαν έστω την κουτοπονηριά να απαντήσουν κάτι γενικό, για να μην γίνουν ρεζίλι, όπως: «Εθνική Επέτειος», «Επίσημη αργία».
Ανίερες Συμμαχίες
Η κρίση στην Κύπρο πρόσφερε τη χρυσή ευκαιρία και αυτοί την άρπαξαν: ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος βρήκαν μια θεσπέσια αφορμή για να επισημοποιήσουν την προσέγγιση των κομμάτων τους, μετά το τεράστιο κύμα από περήφανα κωλοδάχτυλα που υψώθηκαν, υπερκομματικά, από όλους τους ριζοσπάστες και ανεξάρτητους Έλληνες.
Ο μύθος του έθνους
Ο μύθος του έθνους- του αντίπαλου και συνεπώς κακού - παραμένει δημοφιλής και αναλλοίωτος μέσα στην ιστορία. Παρόλο που φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι, όπως ο Χομπσμπάουμ, τον έχουν καταρρίψει πανηγυρικά χαρακτηρίζοντας τον ως το μεγαλύτερο μύθο της ανθρωπότητας, καθώς τα έθνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά κοινωνικές κατασκευές, κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν σε στερεότυπα του τύπου ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες αλλά καλόκαρδοι, οι Γερμανοί σκατόψυχοι αλλά δουλευταράδες, οι Βρετανοί κρύοι και οι Ιταλοί απίστευτοι εραστές.
Μια «φτωχή» κοινωνία
Το «όχι» της Κύπρου ξύπνησε τον ελληνικό εγωισμό. Ο ναζιστικός χαιρετισμός του Κατίδη την αγάπη για τη δημοκρατία. Μαζί τους όμως δεν ξύπνησε και μια διαφορετική μέρα από τις υπόλοιπες.
Nαζί ή βλάκας;
Ο Κατίδης τρέχει για να πανηγυρίσει μπροστά από την εξέδρα του ΟΑΚΑ όπου στην πλειονότητά τους βρίσκονται μικροί μαθητές. Παίκτες, προπονητές, φροντιστές της ΑΕΚ πέφτουν πάνω του και γίνονται ένα κουβάρι. Ο σκόρερ ξεφεύγει από τις αγκαλιές τους και υψώνει το δεξί του χέρι προς τους φιλάθλους, χαιρετώντας ναζιστικά.