Και κάποια μέρα αρχίσαν όλα τα κάγκελα να ψηλώνουν. Προέκταση εδώ, προέκταση εκεί. Και η μπάλα δεν έπεφτε πια έξω. Αλλά το κάγκελο είχε υψωθεί ήδη πολύ...
Πρέπει να φύγεις από τα γνώριμα για να πετύχεις αυτό που θες. Συνήθως το καταφέρνεις. Πάνω εκεί όμως που θαρρείς πως το κατέκτησες και το τώρα μοιάζει να κρατά για πάντα, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου να διαπιστώσεις ξανά πόσο καλά ξέρει να ξεγλιστρά από τα χέρια σου
Κάθε πόλη κρατάει καλά κρυμμένη, πίσω από κάθε στενό και κάθε δρομάκι της, την ιστορία της. Ιστορία που πηγάζει αιώνες πίσω, τότε που το τσιμέντο και οι πολυκατοικίες δεν υπήρχαν ούτε στη φαντασία των κατοίκων της
Η πόλη, όπως όλα τα πράγματα, έχουν περισσότερες από μία όψεις. Για να τις γνωρίσει κανείς, μπορεί να ξεκινήσει αναζητώντας τα διαφορετικά σημεία θέασης. Τι θα κάνει μετά, η πορεία θα του δώσει τις απαντήσεις
Οι λέξεις συχνά έχουν παραπάνω από μία έννοια. Εσκεμμένα, αφήνοντας τα θολά όρια των εννοιών να μας προσφέρουν μελλοντικά δυνατότητα ελιγμών στα πλαίσια μίας χρησιμοθηρικής ρητορικής, ή ακούσια, ως θύματα του παιχνιδιού των λέξεων και της ζωής.
Στους δύο ο τρίτος δεν χωρεί συνηθίζουμε να λέμε. Η υποψία παρεμβολής ενός τρίτου ανάμεσα σε δύο ανθρώπους μπορεί να χαρακτηριστεί από απλώς ενοχλητική, μέχρι αιτία ρήξης της σχέσης, αναλόγως πάντα με τη φύση αυτής.
Άγιες μέρες, Μεγάλη Παρασκευή. Χιλιάδες πιστοί συρρέουν στους Ιερούς Ναούς με ευλάβεια, άλλοι να εκκλησιαστούν με ευλάβεια, άλλοι να περάσουν το απόγευμά τους με ευλάβεια, άλλοι να χαζέψουν τα μπουτάκια της Ευλαμπίας με ευλάβεια