Χ.Πεχλιβανίδης στο 3pointmagazine.gr: Γιατί οι Β.Μ.Σ δεν έγιναν Ξύλινα Σπαθιά

Θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται στους θρύλους της ελληνικής ροκ σκηνής, όπως οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά ή οι Ενδελέχεια. Συγκροτήματα δηλαδή, που ακόμα και τώρα μοιάζουν αξεπέραστα, επισκιάζοντας με μελωδίες και στίχους που γράφτηκαν προ αρκετών χρόνων, τα νέα φυντάνια που κατά καιρούς ξεπηδούν. Οι Β.Μ.Σ όμως, αν και το μέλλον τους προδιαγραφόταν λαμπρό, αρνήθηκαν πεισματικά δις να μπουν για τα καλά στο χορό, όπως ομολόγησε σε συνέντευξη του στο 3pointmagazine ο τραγουδιστής της μπάντας, Xρήστος Πεχλιβανίδης, εξηγώντας στη συνέχεια τους λόγους αυτής της απόφασης, η οποία έμοιαζε παράλογη, δεδομένου ότι πάρθηκε στην πλέον παραγωγική περίοδο του γκρουπ και αποτέλεσε μάλιστα, την βασική αιτία της διάλυσης του. Άφησε πάντως, ανοικτό το παράθυρο της επανένωσης των Β.Μ.Σ, αν και παραδέχτηκε πως πρόκειται για ένα ενδεχόμενο, που τουλάχιστον για την ώρα, μοιάζει μακρινό…

Αυτό το οποίο θα ήθελα αρχικά, είναι να μου συστήσεις τους Β.Μ.Σ. Υπάρχουν ουκ ολίγες συγκεχυμένες πληροφορίες κατά κύριο λόγο στο internet, αλλά θα ήθελα να μου περιγράψεις με ακρίβεια ποια είναι η πορεία σας από το 1994, όταν και δημιουργηθήκατε μέχρι φυσικά τη διάλυση σας.
“Καταρχάς το  Β.Μ.Σ είναι τα αρχικά του κανονικού μας ονόματος, που ήταν το Βυζιά Με Σιλικόνη. Το σχήμα μας ξεκίνησε, όπως φαίνεται άλλωστε, με μεγάλη δόση σάτιρας και αποτελεί την πρώτη ουσιαστικά περίοδο του συγκροτήματος. Αυτή διήρκεσε από το 1994 μέχρι και το 1995. Από το 1997 και έπειτα η σύνθεση μας διαφοροποιήθηκε και αλλάξαμε ύφος, κυρίως σε στιχουργικό επίπεδο. Η δεύτερη περίοδος διήρκεσε μέχρι το 2002.  Είναι σαν πραγματικά να περάσαμε από δύο συγκροτήματα”.

Πώς καταλήξατε σε αυτή την επιλογή του ονόματος και γιατί αποφασίσατε να πορευτείτε αρχικά με αυτό τον τρόπο;
“Πραγματικά δεν γνωρίζω! Ίσως να έφταιγα εγώ. Είχα ένα ολόκληρο τετράδιο γεμάτο στίχους και νομίζαμε τότε ότι αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε. Μάλλον όμως δεν καταλαβαίναμε τι κάναμε! Δημιουργήσαμε βέβαια ένα φανατικό κοινό, αλλά από ένα σημείο και έπειτα ήθελα να αποκοπούμε από αυτή μας την πορεία. Όταν γύρισα λοιπόν από το στρατό, η κατάσταση διαφοροποιήθηκε και μπήκαμε στη δεύτερη μας περίοδο”.

Παρά το γεγονός ότι έχετε προχωρήσει στη δημιουργία ουκ ολίγων κομματιών, διαπίστωσα ότι δεν έχετε βγάλει κάποιο δίσκο. Ποιος ήταν ο λόγος;
“Αυτός ήταν μάλλον ο πιο σημαντικός λόγος που διαλυθήκαμε. Ο ένας εκ των δύο βασικά. Είχαμε δύο φορές την ευκαιρία να συνεργαστούμε με δισκογραφική εταιρεία, έναντι δύο πολύ καλών προσφορών. Ωστόσο, τα 4 από τα 6 μέλη αρνήθηκαν  για διάφορους λογούς να μην υπάρξει συμφωνία. Προηγουμένως είχαμε δώσει σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς δουλειές μας, αλλά με διαφορετική μορφή. Ποτέ όμως δεν προχωρήσαμε παραπέρα.  Φτάσαμε στην πηγή και ποτέ δεν ήπιαμε νερό…”

Εκτός αυτού ποιοι ήταν οι άλλοι λόγοι που το συγκρότημα σταμάτησε την πορεία του;
“Από το 2001 ήταν ηλίου φαεινότερο πως είχαμε χωριστεί εντός του συγκροτήματος σε δύο ομάδες, κάτι που εν τέλει μας οδήγησε σε συνδυασμό με το παραπάνω γεγονός στη διάλυση. Οι μεν ήθελαν την υιοθέτηση ενός πιο ηλεκτρονικού ύφους ας το πούμε, οι δε να συνεχίσουμε, όπως βαδίζαμε. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν οι πρώτες τριβές και διογκώθηκαν στη συνέχεια. Το οξύμωρο είναι ότι την περίοδο που διαλυθήκαμε (2002) βρισκόμασταν στην πλέον παραγωγική μας φάση, έχοντας φτιάξει άλλα 20-25 κομμάτια, εκτός αυτών που έχουμε δημοσιοποιήσει”.

Μετά τη διάλυση συνέχισες να ασχολείσαι με την μουσική, είτε εντός των ορίων του καλλιτεχνικού χώρου, είτε εκτός αυτου από κάποιο άλλο πόστο;
“Η αλήθεια είναι πως η διάλυση της μπάντας με πλήγωσε πάρα πολύ. Ήταν σαν να σκότωνα το δικό μου παιδί. Δεν γινόταν όμως διαφορετικά. Στη συνέχεια η αλήθεια είναι πως έκανα λίγα πράγματα. Συμμετείχα σε κάποια live και ηχογραφήσεις με κάποια άλλα σχήματα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ κάπως”.

Η απορία όμως που έχω είναι, γιατί γίνεται προσπάθεια, κυρίως μέσω του internet να φέρεις και πάλι στην επιφάνεια τους B.M.Σ; Μήπως να περιμένουμε μία επανένωση;
“Το έκανα αυτό καθαρά για την υστεροφημία της μπάντας. Για να είμαι ειλικρινής πάντως έχουν γίνει κάποιες τέτοιου περιεχομένου συζητήσεις, δεν είναι απίθανο, αλλά το θεωρώ αρκετά δύσκολο”.

Το ενδεχόμενο να κάνετε έστω κάποιες live εμφανίσεις, το σκέφτεστε;
“H αλήθεια είναι ότι στις 4/4 συμπληρώνονται 18 χρόνια από τη δημιουργία των Β.Μ.Σ. και στις 10/8 δέκα χρόνια από τη διάλυση τους. Θα ήταν καλό να κάνουμε κάτι…”

Η εμπειρία σας σε live όπως μαρτυρά και το βιογραφικό σας είναι μεγάλη. Ανοίξατε συναυλίες συγκροτημάτων όπως οι Μάσκες, οι Πυξ Λάξ και τα Ξύλινα Σπαθια. Από αυτές ποια ξεχωρίζεις;
“Νομίζω αυτή που έγινε το 2001 στην Moτοσυγκέντρωση. Είχε 7.500 κόσμο και πραγματοποιήσαμε θεωρώ το καλύτερο μας live. Αξέχαστες στιγμές…”

Η τελευταία σας συναυλία πότε έγινε;
“Πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την επίσημη διάλυση μας στην Ηγουμενίτσα. Γνωρίζαμε ότι θα ήταν η τελευταία. Ουσιαστικά όμως η αποχαιρετιστήρια μας ήταν στην Καβάλα. Παίξαμε 2,5 ώρες περίπου, πάρα πολλά τραγούδια και ήταν μία συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Μας ήταν δύσκολο…”

Θα ήθελα να κλείσουμε με μία δική σου επιλογή από τα κομμάτια που γράψατε. Ποιο ήταν το αγαπημένο σου;
“Το «Από τα μάτια μου κοιτάς».  Μου αρέσουν πολύ και άλλα όπως το «Μη μου ζητάς να αλλάξω». Ωστόσο το πρώτο είναι αυτό που θεωρώ πως ήταν η καλύτερη δουλειά μας. Με ταλαιπώρησε πολύ, άλλα άξιζε τον κόπο”.

ΥΓ: Ευχαριστώ πάρα πολύ τον Χρήστο Πεχλιβανίδη, διότι πραγματικά είναι από τις συνεντεύξεις που δεν ήθελα να τελειώσουν. Με τιμά δε ότι μετά από δέκα χρόνια είμαι ο πρώτος στον οποίο παραχωρεί δηλώσεις του. Είναι κρίμα που άνθρωποι σαν αυτόν δεν τιμούνται όπως πραγματικά τους αρμόζει. Η μουσική όμως είναι αθάνατη. Και τα τραγούδια των Β.Μ.Σ θα στολίζουν για πάντα το δικό μου τουλάχιστον τρόπο χαλάρωσης και εκτόνωσης.