Τους τελευταίους μήνες έχω βαρεθεί να ακούω στη ζωή μου το «υπάρχουν και χειρότερα». Όχι γιατί ασφαλώς εκτός των χειροτέρων, υπάρχουν και καλύτερα, αλλά για το γεγονός πως τα χειρότερα είναι πλέον περισσότερα από τα καλά. Από τα απλά καλά, τα καθημερινά.
Ειλικρινά δεν μου αρέσει καθόλου που το τελευταίο διάστημα ό,τι και να πιάσω για να γράψω, να αναλύσω ή απλά να σχολιάσω, είναι πιο μαύρο κι απ` το… σκοτάδι. Το «Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας», είναι το σημερινό θέμα.
Μια έννοια, μια φράση που μας έμαθαν από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια, αλλά χρειάστηκε αρκετός καιρός αργότερα, για να βιώσουμε στο πετσί μας περί τίνος πρόκειται. Μια μπούρδα. Ακριβώς αυτό. Μια μαύρη τρύπα σε ένα απέραντο σύμπαν.
Από πού να το πιάσεις και πού να τελειώσεις. Το ένα μικρό παρακλάδι που θα σταθώ, αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία και τη γενικότερη κάλυψη του ατόμου στον ελληνικό χώρο. Έναν από τους πιο σάπιους χώρους δηλαδή του συστήματος, που φέρει ίσως και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κατάσταση που έχουμε περιέλθει.
Την ώρα που όσον αφορά την ατομική εξασφάλιση βέβαια, η αποδοτικότητα είναι μηδενική. Υποχρεώσεις και μόνον υποχρεώσεις, με τις απαιτήσεις και τα δικαιώματα να μοιάζουν μιάσματα επί του πρακτέου.
Τι απαιτήσεις να έχεις όμως από ένα κράτος (το «Κ» επίτηδες συνεχίζω να το διατηρώ όπως του αξίζει, μικρό) που από τη μια σε αναγκάζει να στηρίξεις τους οργανισμούς του, αφαιρώντας σου το δικαίωμα της αυτοασφάλισης σε ιδιωτικές εταιρίες, οδηγώντας σε στα δικά του τα λημέρια.
Επί παραδείγματι οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν την υποχρέωση να εκδώσουν μπλοκ παροχής υπηρεσιών, πληρώνοντας μόνοι τους την ασφάλισή τους, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα στους εργοδότες να γλιτώνουν δώρα, επιδόματα, νόμιμες αυξήσεις, αλλά και αποζημιώσεις απολύσεων.
Σε περίπτωση απόλυσης μάλιστα, ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν δικαιούται καν επίδομα ανεργίας, έστω κι αν έχει συμπληρωμένα αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας! Ο λόγος; Ο ΟΑΔΕΔ που χορηγεί το εν λόγω επίδομα από τις κρατήσεις των εργαζομένων και όχι από τα δικά του αποθεματικά, δεν δέχεται στις τάξεις του πρώην εγγεγραμμένους στο ΤΕΒΕ! Ή μάλλον τους δέχεται, αλλά για τα μάτια του κόσμου, καθώς το επίδομα δεν ισχύει!
Κι όλα αυτά όταν αρκετά από τα επαγγέλματα (όπως του δημοσιογράφου για παράδειγμα, σε ηλεκτρονικά Μέσα όπως τα ειδησιογραφικά sites), τυπικά δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στα αρμόδια ταμεία τους, από τα οποία θα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν αλλά και να συντηρηθούν για κάποιο διάστημα, σε περίπτωση απώλειας εργασίας!
Πιας` το αυγό και κούρεψ` το λοιπόν! Γι` αυτό σας λέω. Χαίρε, ω χαίρε, μοναδικό -ελληνικό βέβαια- κράτος πρόνοιας…
Παναγιώτης Κατηφόρης
(20/12/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.