Χαρούλης και νεκρή φύση

Είδαμε τον Γιάννη Χαρούλη αλλά και τους “Δαίμονες”, πήγαμε σε μία σπουδαία έκθεση ζωγραφικής και αυξήσαμε τις επιλογές για… πεϊνιρλί μετά το ξενύχτι. Το “Πήγα-Είδα-Άκουσα” επιστρέφει με πολλές προτάσεις για όλα τα γούστα  – στείλτε τις δικές σας στο info@3pointmagazine.gr!

Πήγα, είδα και άκουσα τον Γιάννη Χαρούλη live στο Σταυρό του Νότου (Φραντζή και Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος). Για κάποιον που του αρέσει η κρητική, έντεχνη και λαϊκή παραδοσιακή μουσική, το μουσικό πρόγραμμα του Χαρούλη είναι πραγματικά απολαυστικό. Καταπληκτικές ερμηνείες, προσεγμένη ενορχήστρωση που απογειώνει τα τραγούδια, ταλαντούχοι μουσικοί, ποικιλία μουσικών οργάνων και μελωδίες που σε ταξιδεύουν άλλες σε κρητικά γλέντια, άλλες σε εποχές και τόπους ξεχασμένους, άλλες που διηγούνται γνωστές και άγνωστες ιστορίες. Όλες όμως σε πάνε σε κόσμους γεμάτους συγκινήσεις και συναισθήματα άλλοτε χαράς, άλλοτε λύπης και άλλοτε νοσταλγίας. Τραγούδια δικά του άλλα και γνωστών καλλιτεχνών ή παραδοσιακά συνοδεύονται από τον χαρακτηριστικό ήχο του λαούτου και την ώριμη και καθαρή φωνή του καλλιτέχνη. Οι δυόμιση ώρες δεν σου φτάνουν αλλά αρκούν για να γνωρίσεις το αυθεντικό μουσικό χάρισμα του Γιάννη Χαρούλη, τον αυθορμητισμό του αλλά και την απίστευτη οικειότητα που έχει με το κοινό του.

Μελίνα Βελιμέζη

Πήγα στο Ίδρυμα Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα) στην έκθεση «StillLife: Αριστουργήματα από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Παράδοση και καινοτομία»,  η οποία αποτελείται από 48 έργα με θέμα τη νεκρή φύση και ζωγράφους από τον 16^ο αιώνα έως σήμερα όπως Manet, Matisse, Renoir. Εντυπωσιακή είναι η επιλογή των έργων από ζωγράφους που σπάνια έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε αλλά και ενδιαφέρουσα καθώς δείχνει καθαρά  την πορεία της ζωγραφικής πάνω στο ίδιο θέμα μέσα στους αιώνες και στα διάφορα κινήματα. Καλή εναλλακτική επιλογή βόλτας μαζί με τον Σαββατιάτικο καφέ! Στα συν το εισιτήριο (3€ μειωμένο, 4€, 6€). Μέχρι τις 28/4.

Σελήνα Διαμαντοπούλου

Είδα τους «Δαίμονες» του Νίκου Καρβέλα. Είχα ακούσει πολλά για τη μάλλον δημοφιλέστερη ροκ-όπερα έλληνα δημιουργού. Ελαφρώς προκατειλημμένος, ανοιχτός ωστόσο στο διαφορετικό, βρέθηκα το Σαββατόβραδο στο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5). Μετά από 21 χρόνια, οι «Δαίμονες» ανεβαίνουν ξανά, με παραγωγή που μόνο μικρή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Κοστούμια, σκηνικά και φωτισμός εξαιρετικά, όπως και οι χορογραφίες. Εβελίνα Παπούλια εξαιρετικής υποκριτικής και κίνησης, Παναγιώτης Πετράκης στο είδος που σπούδασε και Άννα Βίσση -ποιός μου έλεγε ότι θα την έβλεπα ζωντανά ποτέ;- στο ύψος των περιστάσεων. Υπόλοιπο cast εξαιρετικό, με φωνές-διαμάντια. Τα καλομαθημένα αυτιά μου ξένισε η ενορχήστρωση γεμάτη από synthesizers, με την παράσταση τελικά να χαρακτηρίζεται καταλληλότερα ως μιούζικαλ, παρά ως ροκ όπερα. Σίγουρα από τις μεγαλύτερες παραγωγές αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα, κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Αξίζει ως εμπειρία.

Αλέξανδρος Βάκουλας

Είδα το «Stoker»… και μου άρεσε! Περιμένοντας πώς και πώς τη συγκεκριμένη ταινία, είχα απογοητευτεί από τις κριτικές του κοινού – κυρίως – αλλά διαπίστωσα για ακόμη μία φορά ότι αν δεν δεις κάτι ο ίδιος, μην ακούς κανέναν, ειδικά άγνωστο. Έπειτα από καιρό έφυγα από την αίθουσα με την αίσθηση ότι είδα μια πραγματικά καλή ταινία. Η σκηνοθεσία του Chan-wook Park του αγαπημένου «Oldboy» εξαιρετική, καθηλωτική η νεαρή Mia Wasikowska σε αυτό το διεστραμμένο θρίλερ, που θα αρέσει στους λάτρεις του είδους (μην περιμένετε να τρομάξετε – τουλάχιστον με τις σκηνές – ή να πεταχτείτε από το κάθισμά σας). Το σενάριο είναι του Wentworth Miller (ω ναι, του πρωταγωνιστή του “Prison Break”) και για πρώτη απόπειρα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.

Πήγα κι… έφαγα ξανά το καλύτερο πεϊνιρλί στην πόλη. «Το Γιαννιώτικο» (Ευτυχίδου 47, Παγκράτι) παραμένει χρόνια τώρα σταθερή αξία κι ό,τι πρέπει για τους ξενύχτηδες (κι όχι μόνο)! Δεν ξέρω ποιό είναι το συστατικό που κάνει το πεϊνιρλί του τόσο ιδιαίτερο, αλλά ό,τι κι αν είναι σε κάνει να το προτιμήσεις ξανά και ξανά!

Νατάσα Παπαδημητροπούλου