Χώμα, νερό, φωτιά: Μια μέρα στο εργαστήρι κεραμικής του Δημήτρη Λυμπερίδη στην Κρήτη

Επισκεφθήκαμε το εργαστήρι του Δημήτρη Λυμπερίδη στο Κοκκίνη Χάνι που βρίσκεται κοντά στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρόκειται για ένα χώρο που σε κερδίζει από την στιγμή που θα ανοίξεις την εξωτερική πόρτα για να μπεις στο χώρο. Η ηρεμία του χώρου, η αισθητική του, το μεράκι και η επαφή με τον Δημήτρη και την Μυρτώ συνθέτουν το παζλ ενός ιδιαιτέρου χώρου.

Περάσαμε μαζί τους μια μέρα παρατηρώντας την δουλειά τους. Όπως βλέπει κανείς και στο βίντεο, το 3pointmagazine, κατέγραψε όλη την διαδικασία κατασκευής ενός πήλινου αντικειμένου. Αρχικά, ο πηλός κόβεται (κατά προσέγγιση η ποσότητα που απαιτείται για τον αριθμό των αντικειμένων) σε κομμάτια, στη συνέχεια ακολουθεί η διαδικασία του τροχού, όπου κεντράρεται ο πηλός και φτιάχνεται βήμα-βήμα το αντικείμενο (στην προκειμένη μια σαλατιέρα). Αφού ετοιμαστεί χρειάζεται να στεγνώσει, ο χρόνος για αυτή την διαδικασία είναι 2-3 ημέρες. Το επόμενο στάδιο είναι η ζωγραφική, ζωγραφίζεις το υλικό σου και όταν γίνει και αυτό ακολουθεί το ψήσιμο στο καμίνι. Το επόμενο βήμα είναι, αφού ψηθεί, το γυάλωμα και ξανά ψήσιμο και το αντικείμενο είναι έτοιμο!

Πέρα όμως από την τυπική διαδικασία κατασκευής ενός κεραμικού αντικειμένου μεγαλύτερη σημασία έχουν οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτή. Μιλήσαμε με τον Δημήτρη, ο οποίος μας είπε πως ξεκίνησε την ενασχόληση με την κεραμική, όπως επίσης και αλλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την κεραμική; Πρόκειται για επάγγελμα οικογενειακό ή όχι;

Δεν ασχολούταν κάποιος από την οικογένειά μου. Η επαφή μας με την κεραμική ήταν μια στάμνα, τα κεραμίδια, αυτά. Προέρχομαι από αγροτική οικογένεια, ο πατέρας μου ήταν αγρότης. Η κεραμική ξεκίνησε μέσα μου ως αναντικατάστατο μέσο επικοινωνίας και έκφρασης και ολοκληρώθηκε ως επάγγελμα. Αρχικά ήμουν αγρότης, στη συνέχεια έγινα ναυτικός για δυο χρόνια, όπου έκανα μεγάλα ταξίδια. Έπειτα, γύρισα στο χωριό μου και ασχολήθηκα με τον κινηματογράφο. Γενικά βρισκόμουν σε διαρκή αναζήτηση. Δεν μου έφτασε όμως ούτε ο κινηματογράφος. Κάποια στιγμή, βρέθηκα μπροστά σε μια κανάτα και είπα: «Θέλω να φτιάξω αυτή την κανάτα» και έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κεραμική. Βέβαια, δεν έχω καταφέρει ακόμα να φτιάξω εκείνη την κανάτα. Πιστεύω όμως ότι μέχρι να κλείσω τον κύκλο μου, θα την φτιάξω.

Πόσα χρόνια ασχολείστε δηλαδή με την κεραμική;

Αρχικά, πήγα στα Χανιά και το ’85 ήρθα στο Ηράκλειο. Αυτό είναι το 3^ο μου εργαστήρι. Πάντα -και τα τρία εργαστήρια- τα έκανα μόνος μαζί με την Μυρτώ (σύζυγος). Αν και έκανα κάποια μαθήματα κεραμικής με δάσκαλο τον Ταμπακόπουλο Μιχάλη, θεωρώ ότι είμαι αυτοδίδακτος. Όλες οι γραμμές, οι τακτικές προκύπτουν από επίπονη έρευνα και πειραματισμό. Μου αρέσει να πειραματίζομαι. Γενικά μου άρεσε η πειραματική κεραμική. Έτσι λύνονται τα όποια προβλήματα και εμπόδια προκύψουν. Μέσα από διαδικασίες πειραματισμού.

Που στηρίζεται η δουλειά σας;

Ο κορμός του εργαστηρίου στηρίζεται σε είδη εστίασης (φαγητό). Κεραμικά για το στρωμένο τραπέζι όπως τα λέμε, για βρώσιμα είδη. Σαρδέλα, μπαρμπούνι, ρόδι, ελιά και μέλισσα. Με αυτά τα πέντε θέματα δουλεύουμε και τώρα ετοιμαζόμαστε να εντάξουμε και την γαρίδα μιας και θέλουμε να δείξουμε την επιρροή της θάλασσας πάνω μας. Όπως είπα και πριν στο εργαστήρι δουλεύουμε εγώ και η Μυρτώ.

Είναι πολύ σημαντικό να συναντάς όμορφους ανθρώπους με μεράκι, όρεξη και ποιότητα. Ανθρώπους με οράματα, ιδεολογία και χαμόγελο.

Και όπως αρμόζει σε κάθε σωστή συνέντευξη που σέβεται τον εαυτό της, η συζήτηση για εσάς (γιατί για εμάς είχε συνέχεια) κλείνει με κέρασμα ρακής, ντομαντινια φρέσκα από τον κήπο και πεπόνι σερβιρισμένα, που αλλού; Σε σκεύη που έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι από πηλό.

Στην υγειά σας και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

• Περισσότερα ακόμη για δουλειές του Δημήτρη Λυμπερίδη μπορείτε να βρείτε εδώ.