Το ραντεβού είχε δοθεί στα Εξάρχεια στα σκαλάκια της Καλλιδρομίου. Ένα μικρό χτυποκάρδι το ‘χαμε. Βλέπετε αυτή θα ήταν η πρώτη μας συνέντευξη για λογαριασμό του 3-point. Την καταλάβαμε από μακριά. Τα μάτια της ξεχωρίζουν από χιλιόμετρα. Κατέβηκε από το σκουτεράκι και πριν καλά-καλά το καταλάβουμε, νιώσαμε πως είμαστε φίλοι χρόνια.
Η ζεστή μελωδική φωνή της Sofitas σε συνδυασμό με το χιούμορ και το χαμόγελο της μας επιβεβαίωσε ότι κάναμε την καλύτερη δυνατή επιλογή, όταν της ζητήσαμε να μας εγκαινιάσει την καινούρια μας στήλη. Αυτή του Ομιλητικού, η οποία μέχρι πρότινος φιλοξενούσε συνεντεύξεις από εξωτερικές δουλειές μας. Η Σοφία Κωνσταντινίδου λοιπόν, όπως είναι το πραγματικό της όνομα μίλησε στον 3-point για τον πρώτο της δίσκο, τα τραγούδια της, την ιδιαιτερότητα των live της, ενώ μας αποκάλυψε την μεγάλη της επιθυμία να μεταφέρει τα όσα κάνει επί σκηνής στο δρόμο!
H αλήθεια είναι πως σε μάθαμε από τη στήλη Gangs of Bands του www.trollradio.gr και αυτό που μας έκανε εντύπωση, ήταν το όνομα σου. Από που προέκυψε;
«Η αλήθεια είναι πως οι φίλοι μου από τους Salata με φώναζαν έτσι και εγώ γυρνούσα! Δεν το σκέφτηκα πολύ. Μου ήταν οικείο. Σας απογοήτευσα (γέλια)!!!»
Όχι, όχι δεν μας απογοήτευσες! Όταν ακούσαμε λοιπόν, ένα από τα κομμάτια σου. συγκεκριμένα το “Έχει άλλη” οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας έφτιαξες τη διάθεση. Τελικά όμως έχει άλλη;
“Είχε! Κάποτε (γέλια)! Τα τραγούδια μου αποτελούν από μία άποψη και βιωματικές εμπειρίες, αλλά απλώς παίρνω μία ιδέα και στη συνέχεια γράφω κάτι. Το συγκεκριμένο κομμάτι μου είχε κολλήσει η μελωδία και οι στίχοι του, ήμουν σε ένα κάμπινγκ και το έφτιαξα».
Όταν γράφεις τα κομμάτια σου, συνήθως βρίσκεσαι σε μία έντονη συναισθηματική κατάσταση ή όχι;
«Συνήθως η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε μία τέτοια φάση και μου βγαίνουν αυτά τα οποία νιώθω….»
Εκτός του μουσικού σκέλους μας άρεσε πάρα πολύ το video clip και θέλω να σε ρωτήσω πόσες φορές χρειάστηκε να επαναλάβεις τη σκηνή που ξαφνικά… παγώνεις; Ήταν δύσκολο;
«Όχι καλέ! Κοίταξε τέτοια… καραγκιοζιλίκια (γέλια) είναι πολύ εύκολο να τα κάνεις μια και έξω.
Από μικρή σου άρεσε να χορεύεις;
«Παράλληλα από μικρή έκανα και τραγούδι και χορό. Δουλεύω και σαν δασκάλα χορού».
Ποιοι είναι οι λόγοι που σου αρέσει τόσο πολύ το φλαμένγκο;
«Το φλαμένγκο δεν είναι απλά ένα είδος χορού, αλλά ένα είδος τέχνης. Για να χορέψεις φλαμένγκο θα πρέπει να έχεις μουσικές γνώσεις. Είναι σαν να χορεύεις πάνω σε παρτιτούρα. Είναι εκτός των άλλων είναι ένας παραδοσιακός και βιωματικός χορός.
Τι είναι αυτό το οποίο θέλεις να εκφράσεις μέσω της μουσικής σου, του χορού σου και των τραγουδιών σου;
«Δεν έχω μπει στη διαδικασία να δω τι θέλω να πω. Προσπαθώ να κάνω αυτό το οποίο με εκφράζει, αλλά όταν ανεβαίνω στη σκηνή ξαφνιάζομαι. Δεν σκέφτομαι ακριβώς τι θα κάνω. Είναι απλά πραγματάκια αυτά τα οποία θέλω να εκφράσω όπως το πως ξεκινάει μία ημέρα η άλλα απλά πράγματα που ζούμε καθημερινά. Ο 15αύγουστος είναι κομμάτι το οποίο είναι περισσότερο εμβληματικό, αλλά και αυτό θέλει να εκφράσει απλά και καθημερινά γεγονότα ή βιωματικές εμπειρίες».
Δηλαδή έχεις κάψει υπουργεία;
(γέλια!)
Σε τι στάδιο βρίσκεται η δουλειά σου;
«Τώρα έχω τελειώσει το υλικό μου, έχω σταθεί στα δικά μου πόδια και αυτό διότι οι δισκογραφικές δεν σε καλύπτουν πλέον. Πιο πολλά ζητάνε από όσα δίνουν. Φυσικά θα ήθελα να διαδοθεί με κάποιο τρόπο η δουλειά μου, δεν ξέρω ακόμα πως ακριβώς… Εγώ τα πάω καλά με τα υπόλοιπα (ηχογραφήσεις, μίξεις κτλ) σε αυτά πρέπει να μάθω πραγματάκια ακόμα. Αυτό πάντως που μ’ ενδιαφέρει περισσότερο είναι το κομμάτι των live. Γι΄ αυτά ζω!»
Τι είναι αυτό που σου αρέσει στις live εμφανίσεις;
«Η αλήθεια είναι ότι είμαι λίγο ενοχικός τύπος. Θεωρώ ότι όποιος έρχεται για να σε ακούσει δεν γίνεται να φύγει και να μην έχει περάσει καλά. Από τη στιγμή που ανεβαίνω στη σκηνή, θέλω να περάσει στον κόσμο από κάτω αυτό που θέλω. Είναι σαν να αποστασιοποιούμαι από μένα. Θεωρώ ότι αυτό που έχεις να δώσεις πρέπει να φεύγει από σένα και να σ’ ενδιαφέρει ότι ο άλλος θα έρθει για σένα. Μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ ο κόσμος να φύγει ικανοποιημένος, να έχει χορέψει και να το έχει χαρεί».
Ο κόσμος ανταποκρίνεται;
“Αυτός είναι ο στόχος μου!!!”
Έχεις σταθερό κοινό, που σε ακολουθεί και σε συναυλίες και θέλει να σε ακούει;
«Έχω σταθερό κοινό, έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον! Με ρωτάνε τι ετοιμάζω, τι θα δούμε και νομίζω ότι υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται για τη δουλειά μου».
Πότε θα είναι οι επόμενες εμφανίσεις σου;
«Στις 20 Νοεμβρίου θα είμαι στο Trova και μέσα στο Δεκέμβριο θα γίνουν κάποια live και στο Koo-Koo! Δεν θέλω όμως να τα πλακώσω όλα μαζί!
Έχεις κάποια πρόταση συνεργασίας από άλλους καλλιτέχνες και αν όχι με ποιους θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
«Μέχρι τώρα όχι, αλλά μόλις ξεκίνησα ως Sofita! Είναι πάρα πολλοί αυτοί με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ. Ας πούμε ο Λεωνίδας Μπαλάφας ή ο Βαγγέλης, με τον οποίο ήδη συνεργάζομαι σε διάφορους τομείς…»
Ποια είναι η σχέση με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη;
«Με τον Βαγγέλη είμαστε φίλοι χρόνια και είχαμε γνωριστεί μέσα από τη δουλειά στο FUZZ. O Bαγγέλης ήταν αυτός που με παρότρυνε να δοκιμάσω να κάνω κάτι πιο σοβαρό σε επίπεδο προσωπικής δουλειάς. Με βοήθησε πολύ έχει γράψει μουσική για κάποια τραγούδια και τον εκτιμώ πάρα πολύ.»
Πώς σου φαίνονται οι καινούριες του δουλειές;
«Ο Βαγγέλης μ’ αρέσει πάρα πολύ. Πέρα από τους στίχους του οι οποίοι είναι ιδιαίτεροι, μ’ αρέσει πολύ ο συνδυασμός με τις κιθάρες. Έχει στοιχεία παραδοσιακά, αλλά και πιο σκοτεινά. Έχουν ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα τα κομμάτια του. Με βοήθησε και εμένα να χρησιμοποιήσω κάποια από αυτά. Το ηχόχρωμα μ’ ενδιαφέρει πολύ και προσπαθώ τα κομμάτια μου να έχουν τέτοια στοιχεία».
Τα μουσικά σου ακούσματα ποια είναι;
«Πιο εύκολο είναι να σας πω τι δεν ακούω, παρά τι ακούω! Κολλάω κατά καιρούς με διάφορους καλλιτέχνες, όπως είναι οι Gabriella και Rodrigo, οι οποίοι παίζουν κιθάρα, έχοντας φλαμένγκο στοιχεία και είναι πραγματικά πολύ ωραίοι. Δεν μ’ αρέσει η ηλεκτρονική μουσική. Δεν ταιριάζει στο ύφος μου. Ακούω περισσότερο πάντως ξένα από μικρή. Ανεξαρτήτως του ελληνικού στίχου που έχω στα κομμάτια μου, παλιά έγραφα ξένο στίχο και μάλλον θα το ξαναπροσπαθήσω».
Τη δουλειά σου πότε να την περιμένουμε;
«Εκκρεμούν κάποιες συναντήσεις ακόμα με δισκογραφικές εταιρείες, αλλά μάλλον θα προωθήσω μόνη μου όπως μπορώ τη δουλειά μου. Διότι όπως είπα και πριν καταλήγω στο ότι δεν έχει νόημα να γίνει μία συμφωνία με μία δισκογραφική. Πολλά πράγματα μπορείς να τα κάνεις πλέον και μόνο σου”.
Προσέξαμε στο κείμενο που συστηνόσουν στον κόσμο μέσω του trollradio ότι έχεις στοιχεία και μουσικής δρόμου; Τι ακριβώς εννοείς;
«Στα live έχουμε ένα σκηνικό που μοιάζει με δρόμο. Έχει φαναράκια ντενεκέδες και άλλα πραγματάκια. Στηρίζεται στον αυθορμητισμό και τον αυτοσχεδιασμό αυτό το οποίο κάνουμε. Έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε κάπου έξω και ό,τι βρούμε το κοπανάμε! Χρησιμοποιούμε τα πόδια μας, παλαμάκια και φωνές!»
Θα ήθελες κάποια στιγμή να παίξεις μουσική και να χορέψεις σε έναν πραγματικό δρόμο;
«Ναι!!! Θα ήταν κάτι που θα το ήθελα πάρα πολύ και το έχουμε σκεφτεί, αλλά στην Αθήνα παίζει να μας μαζέψουν! Όταν είχα πάει στο Παρίσι και στο Βερολίνο είδα μουσικούς του δρόμου και έδιναν πραγματικά μία όμορφη νότα στην πόλη. Αυτά πρέπει να γίνουν και εδώ…»
Γιατί θεωρείς ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αποδεχτεί τους καλλιτέχνες του δρόμου;
«Είχα δει μία μπάντα με χάλκινα και τουρίστες που χόρευαν και τους θαύμαζαν. Εμείς δεν το κάνουμε αυτό και με λυπεί. Νομίζω ότι είναι πιο οικείο στους ξένους. Σε μας υπάρχει μία αντίληψη ότι ο καλλιτέχνης του δρόμου δεν αξίζει. Δεν το βλέπουν ως κάτι ωραίο. Είναι πραγματικά στενάχωρο… Έχουμε ακόμη και τη νοοτροπία των μπουζουκιών, ευτυχώς βέβαια πεθαίνει…»
Τα μπουζούκια πεθαίνουν, όμως δεν ισχύει το ίδιο συνολικά για τις τέχνες. Θεωρείς πως εσύ και οι συνάδελφοι σου λόγω των όσων συμβαίνουν στην κοινωνία μας, έχετε μία μεγαλύτερη ευθύνη να πείτε κάτι;
«Ναι αυτό ισχύει. Πλέον δεν υπάρχει οικονομική άνεση. Ένας φίλος μου που έχει μπαρ, μου έλεγε ότι αν πάει κάποιος να πιει και δεύτερο ποτό πρόκειται για μεγάλη έκπληξη και τότε μπορεί να πει είναι ωραία η βραδιά. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά και έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι του. Πάντα υπήρχαν πάντως καλλιτέχνες που είχαν κάτι να πουν. Απλά ίσως τώρα τους έχουμε όλοι μεγαλύτερη ανάγκη.
Ωραία, η ανάκριση μας τελείωσε (γέλια)! Το κειμενάκι που είχαμε γράψει για σένα στο 3-point σου άρεσε;
«Ναι το είδα μου άρεσε πολύ! Σκέφτηκα από μέσα μου ότι εγώ κοιμάμαι και η τύχη μου δουλεύει»!
Συνέντευξη: Μαρία Πακτίτη και Κώστας Παπαντωνίου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.