Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς εν ζωή. Κατά πολλούς, ο καλύτερος. Ο Αλ Πατσίνο γίνεται σήμερα, 25 Απριλίου, 74 χρονών. Το βιογραφικό, οι ταινίες, οι ρόλοι, η ζωή και οι βραβεύσεις του, είναι όλα γνωστά και έχουν αναλυθεί και υμνηθεί σε εκατοντάδες αφιερώματα και συνεντεύξεις.
Το 3pointmagazine παρουσιάζει κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της καριέρας του αμερικανού -με ιταλική καταγωγή- ηθοποιού, σε ρόλους που όχι απλώς άρεσαν, αλλά αποτέλεσαν παράδειγμα προς μίμηση για αμέτρητους λάτρεις του. Κι αν οι περισσότεροι τον θυμούνται σαν τον “καλό” ή τον “κακό” στην πλειοψηφία των ταινιών που έχει πρωταγωνιστήσει, οι ρόλοι του δεν περιορίζονται μονάχα στο δίπολο αστυνομικός/ντετέκτιβ από τη μία και παράνομος/μαφιόζος από την άλλη.
Άλλο που οι περισσότεροι φανς τον θαυμάζουν και τον θυμούνται από τους ρόλους του ως “κακό” (Dog Day Afternoon, Scarface, The Godfather, The Merchant of Venice, The Devil’s Advocate).
Scarface
Η ταινία που μαζί με τον Νονό, αρκούν από μόνες τους για να αναδείξουν το απίστευτο ταλέντο του Πατσίνο. O θρυλικός Tony Montana προκάλεσε τα πλήθη όταν η ταινία προβλήθηκε, δίνοντας νέα σημασία και νέα δυναμική σε ρόλους γκάνγκστερ, οι οποίοι ούτως ή άλλως ηρωποιούνται σε αρκετές ταινίες του Χόλυγουντ (όπως και το “αντίπαλο δέος”, οι αστυνομικοί). Από τον Σημαδεμένο η πλέον χαρακτηριστική σκηνή είναι το φινάλε της, όπου ο Montana περικυκλωμένος από αστυνομικούς και αφού έχει πάρει μπόλικη κοκαΐνη, επιτίθεται στους εκτελεστές του συστήνοντάς τους τον «μικρό του φίλο» (Say hello to my little friend) παραληρώντας και βρίζοντας (όπως και σε όλη την ταινία άλλωστε), μέχρι να πέσει νεκρός, από μία σφαίρα στην πλάτη, μέσα σε ένα σιντριβάνι.
Any Given Sunday
Ταινία στην οποία ο Αλ Πατσίνο δεν είναι ούτε παράνομος, ούτε ένστολος. Είναι ένας μεσήλικας προπονητής ομάδας φούτμπολ (ή εν πάση περιπτώσει αυτό που αποκαλούν οι αμερικανοί φούτμπολ) που προσπαθεί να σώσει την ομάδα από τα κάκιστα αποτελέσματα και τις συνεχείς αποτυχίες. Η πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας είναι ο λόγος που βγάζει ο Πατσίνο πριν τον αγώνα, στους παίκτες του, προκειμένου να τους εμψυχώσει και να τους δώσει κίνητρο για τη νίκη. Δεν είναι λίγοι οι -πραγματικοί- προπονητές, κυρίως στο NBA που έχουν παραδεχτεί ότι ο λόγος αυτός αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για τους ίδιους, ώστε να εμπνεύσουν με τη σειρά τους, τους παίκτες της ομάδας τους.
Scent of a woman
Η ταινία για την οποία ο Πατσίνο κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ, μετά από πολλές υποψηφιότητες τα προηγούμενα χρόνια, στην οποία υποδύεται έναν τυφλό συνταγματάρχη εν αποστρατεία. Οι περισσότεροι σίγουρα θυμούνται τη σκηνή του τανγκό, αλλά και τον λόγο του Πατσίνο προς υπεράσπιση του νεαρού Charlie, στο τέλος της ταινίας. Επιλέγουμε ωστόσο τη γεμάτη ένταση σκηνή στο σπίτι του αδερφού του Πατσίνο, στο οποίο είναι ανεπιθύμητος, όπου μετά από τις ευθείες προσβολές του αδερφού του και παρότι τυφλός, τον αρπάζει και τον κολλάει στον τοίχο, όπου παραλίγο να πνιγεί, βγάζοντας πάνω του όλη την ένταση και την πίεση από τη συμπεριφορά που δέχεται.
Carlito’s Way
Και πάλι γκάνγκστερ ο Πατσίνο, αυτή η φορά όμως πρώην. Δέκα χρόνια μετά τον Σημαδεμένο, Πατσίνο και Μπράιαν ντε Πάλμα συνεργάζονται και πάλι για να αφηγηθούν την ιστορία ενός λατίνου γκάνγκστερ, αυτή τη φορά όμως μετανιωμένου και αποφασισμένου να αλλάξει ζωή. Το όνομα του κλαμπ που ανοίγει ο Καρλίτο μάλιστα, το “El Paraíso”, είναι ίδιο με αυτό της καντίνας που δούλευε ο Tony Montana στο Σημαδεμένο. Πιο ανθρώπινος, πιο ώριμος, αυτή τη φορά ο Πατσίνο όντως προσπαθεί να αλλάξει, αλλά λίγο πριν φτάσει στο τελικό βήμα για την προσωπική του ελευθερία, δολοφονείται. Συγκλονιστικός στην τελική σκηνή ο Πατσίνο πάνω στο φορείο, όπου συνειδητοποιεί πως «όλα τελειώσαν», όπως ακούγεται στα ιταλικά.
Dog Day Afternoon
Και πάλι κακοποιός. Αυτή τη φορά ο κινηματογραφικός Sonny επιχειρεί με τους δύο συνεργάτες του να ληστέψει τράπεζα. Η απειρία των τριών, το γεγονός ότι η τράπεζα δεν έχει παρά ελάχιστα χρήματα (μόλις 1,100 δολάρια) και το ότι μέσα σε λίγα λεπτά το κτίριο είναι περικυκλωμένο από αστυνομικούς, οδηγεί την επιχείρηση σε φιάσκο και έτσι η ληστεία μετατρέπεται σε ομηρία για τους εργαζόμενους της τράπεζας. Πολλές οι σκηνές στις οποίες ο Πατσίνο ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία (όπως τη στιγμή που δυσκολεύεται να βγάλει το όπλο του), πολλές και οι ατάκες του κατά τη διάρκεια της ομηρίας (με πιο χαρακτηριστική το «Είμαι καθολικός δεν θέλω να σκοτώσω κανέναν») και αφήνοντας στην άκρη τις διαπραγματεύσεις με τη μητέρα του (που επίσης σε κάνουν να θες και να αγανακτήσεις, αλλά και να γελάσεις) διαλέγουμε τις αρχικές διαπραγματεύσεις που έκανε ο Πατσίνο με τους αστυνομικούς έξω από την τράπεζα, με το μάτι να γυαλίζει και το ‘τικ’ στο στόμα να κάνει τον ήρωα ακόμη πιο ρεαλιστικό.
…And Justice For All
Εδώ σε ρόλο «καλού». Νεαρός δικηγόρος που προσπαθεί να υπερασπιστεί τον πελάτη του, ο οποίος έχει πέσει θύμα αστυνομικής βίας, αλλά βλέπει ότι κάτι τέτοιο είναι «ψιλά γράμματα» για το δικαστήριο, αλλά και τον ίδιο τον δικαστή, με τον οποίο έχει προηγούμενα. Το παραλήρημά του κατά τη διάρκεια της δίκης, στο οποίο εξαπολύει ύβρεις κατά των δικαστών, αλλά και κατά του αμερικανικού συστήματος δικαιοσύνης, έχει μείνει στην κινηματογραφική ιστορία, σαν ένα από τα πιο έντονα ξεσπάσματα οργής, όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να υπερασπιστεί το δίκαιο, αλλά το σύστημα τον κατατρώει. Εξ ου και ο τίτλος, ο οποίος είναι προφανέστατα ειρωνικός.
The Godfather
Ξεκινήσαμε με τον Σημαδεμένο, κλείνουμε με τον Νονό. Κατά πολλούς, δύο (ή μάλλον τέσσερις) από τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο διάδοχος του Βίτο Κορλεόνε, ο γιος του, Μάικλ, είναι αυτός που αναλαμβάνει να βγάλει την οικογένειά του από το έγκλημα και να την μετατρέψει σε μία νόμιμη επιχείρηση. Όπως και στην υπόθεση Καρλίτο όμως, έτσι και εδώ, όταν είσαι όχι απλά χωμένος βαθιά στη μαφία, αλλά είσαι η ίδια η μαφία, τότε τα πράγματα είναι μάλλον προδιαγεγραμμένα. Στο τέλος της ταινίας, μετά την όπερα που παρακολουθούσε με την οικογένειά του, γίνεται στόχος των αντιπάλων του, αλλά τελικά το όπλο δεν πετυχαίνει τον ίδιο, αλλά την κόρη του. Η βουβή κραυγή που βγάζει ο Πατσίνο κρατώντας την νεκρή κόρη του, αλλά και όλη η πίεση και η ένταση τη στιγμή που καταφέρνει να βγάλει τελικά φωνή από μέσα του, είναι απλά συγκλονιστικές.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.