Τη Τρίτη συμπληρώθηκαν τρία χρόνια Μνημονίου στην Ελλάδα.
Ήταν 23 Απριλίου του 2010, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, εξέπεμπε μήνυμα αγωνίας από το ακριτικό Καστελλόριζο για την ανάγκη της χώρας, προκειμένου να καταπολεμήσει δραστικά το δημοσιονομικό πρόβλημα, να τεθεί υπό την κηδεμονία της τρόικα, αποτελούμενη από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Αυτή η κηδεμονία, όπως όλα τα επίσημα έγγραφα, επισημοποιήθηκε με ένα πολύμορφο νομικό κείμενο που ονομάστηκε «Μνημόνιο Συνεννόησης», ως βασική προϋπόθεση για να επισημοποιηθεί και μια αντίστοιχη δανειακή σύμβαση και οι όροι αυτής.
Πολλοί βιάστηκαν να επιρρίψουν ευθύνες στον Jeffrey για αυτή την πολιτική επιλογή. Μα γιατί; Ο Jeff απλώς ανήκει σε μια μακρά σειρά αστών πολιτικών, οι οποίοι φρόντισαν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν το νεοελληνικό κράτος στη σφαίρα επιρροής των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Εξέχουσα θέση σε αυτή έχει βέβαια γενικότερα το Παπανδρέικο: ο παππούς φρόντισε να παίξει τον «άνθρωπο των Άγγλων» στην μετακατοχική Ελλάδα και να φτιάξει με χαρακτηριστική ευκολία το μπλοκ των αντικομμουνιστών εθνικοφρόνων, προμετωπίδα του οποίου υπήρξαν Χίτες, δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες ˙ ο δε Ανδρέας από τον πολύ αντιαμερικανισμό του κατάφερε να παγιώσει την παραμονή της Ελλάδας στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ, αμέσως μετά το Πολυτεχνείο και εν μέσω διεθνούς κινήματος ειρήνης και αφοπλισμού. Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα με δαύτους στη Μεταπολίτευση: ανάλογα με τους διεθνείς συσχετισμούς δύναμης, ανέβαιναν – κατέβαιναν αμερικανόφιλοι και ευρωκεντριστές/ρωσόφιλοι εναλλάξ στην εξουσία… και πάντα το ίδιο αποτέλεσμα.
Πολλοί, επίσης, βιάστηκαν να επικρίνουν την επιλογή του Καστελλόριζου ως «δημαγωγία». Μα γιατί; Καλό είναι να θυμόμαστε το Καστελλόριζο που και που και για κάτι. Μην κοιτάτε που δεν έχουμε ιδέα για το μέρος και τα προβλήματα του, εκτός του ότι είναι πολύ μακριά και λογικά θα θέλουν να μας το πάρουν και αυτό οι Τούρκοι. Επίσης, δεν κατάλαβα κιόλας – είχαν ξαναδεί οι Καστελλοριζιώτες πρωθυπουργό; Και δε μιλάω μόνο «από κοντά», γιατί εκεί μπορεί να μην πιάνει ούτε καν η κρατική τηλεόραση – η τούρκικη πάλι σίγουρα θα πιάνει τζάμι.
Άλλοι πάλι βιάστηκαν να κατηγορήσουν τον ερχομό της τρόικας στην Ελλάδα. Μα γιατί; Επειδή υπερεθνικοί φορείς τους οποίους νομιμοποιούμε και στηρίζουμε ως κράτος, έρχονται να συρρικνώσουν την εθνική και λαϊκή κυριαρχία ενός κράτους (δηλαδή την άσκηση βασικών λειτουργιών εντός μιας δεδομένης επικράτειας και τη νομιμοποίηση από δημοκρατικές διαδικασίες); Καλά, σοβαρά τώρα, θα ασχολούμαστε με εθνικισμούς;
Βεβαίως, υπήρξαν και οι γνωστοί προβοκάτορες που ειρωνεύτηκαν το προσδιοριστικό «Συνεννόησης» στη λέξη «Μνημόνιο». Μα γιατί; Εταίροι μας δεν είναι τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της ΕΕ; Δε συνεννοούμαστε με τους εταίρους; Εκτός αν αμφισβητείται υπόγεια η ισοτιμία των μελών μέσα στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης – απαπαπαπα, μακριά από εμάς τέτοια πράγματα… Μέσα από τις στάχτες της ΕΕ θα γεννηθεί η Ευρωπαϊκή Διεθνής και θα είμαστε όλοι ισότιμοι και ευτυχισμένοι.
Για να τελειώνουμε.
Καλώς ανέλαβε την ευθύνη ο Γιωργάκης (και μετά ο συμφοιτητής του και «εταίρος» στα toga party της αδελφότητας τους Σαμαράς) και μας έβαλε σε αυτή την ιστορία, γιατί όσο θέλουμε αστούς πολιτικούς να μας κυβερνούν, αυτά θα έχουμε.
Καλώς έγινε η αναγγελία από το Καστελλόριζο, για να ξέρουν οι κωλότουρκοι ότι στα μέρη μας κάνουμε εμείς κουμάντο και ότι γουστάρουμε – άμα λάχει και να ανακηρύξουμε δημόσια ότι σκλαβωνόμαστε. Τους πονάει ότι και πριν 189 χρόνια και ένα μήνα, όταν κήρυξε την Επανάσταση ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, πάλι το έκανε σε εδάφη που διεκδικούσαν.
Καλώς ήρθε η τρόικα στα μέρη μας. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει σε αυτή τη χώρα, έτσι κι αλλιώς. Επίσης, ο εν λόγω καθένας συνήθως συνοδεύει την άνωθι διαπίστωση με το γνωστό και λατρεμένο «άμα τα κάνανε αυτά στο εξωτερικό…». Ορίστε – τους φέραμε για τεχνογνωσία.
Καλώς ήρθε η ευρωπαϊκή λύση, γιατί έτσι πιστεύουμε ότι λύνονται τα πράγματα – απλώς όλα είναι θέμα συσχετισμών. Ύπνος βαθύς.
Α! Και μην ακούσω ότι δε θέλουμε το Μνημόνιο… Γιατί; Επειδή εξαθλιώνονται οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας; Επειδή διαλύεται ο κοινωνικός ιστός και η κοινωνική διάρθρωση; Επειδή θεσμικά και στρατηγικά διαλύεται ο δημόσιος χαρακτήρας του κράτους, ενώ ενισχύεται επιτελικά; Επειδή, ως αποτέλεσμα, προκύπτει κρίση εισοδήματος, επιβίωσης, επισιτισμού, που καταλήγει σε αυτοκτονίες;
Ναι σιγά! Πόσοι είμαστε κατά του Μνημονίου συνολικά… σα φράση; Τόσοι. Ωραία.
Βγάλτε αυτούς που πιστεύουν ότι χρειάζονται απολύσεις και μειώσεις μισθών στο Δημόσιο [1] .
Βγάλτε αυτούς που πιστεύουν ότι με το ξεπούλημα των δημοσίων ακινήτων, θα πούνε οι τοπικές κοινωνίες «καλώς ήρθε το δολάριο».
Βγάλτε αυτούς που πιστεύουν ότι ζούσαμε πάνω από τις δεδομένες (;) δυνατότητες μας.
Βγάλτε αυτούς που πίστευαν ότι συνταξιοδοτούμασταν γρήγορα. Βγάλτε αυτούς που πιστεύουν ότι «μαζί τα φάγαμε» και φταίμε όλοι.
Βγάλτε αυτούς που παραπονιούνται για τις πορείες και τις απεργίες.
Βγάλτε αυτούς που κράζουνε τους «συντεχνίες» ότι διώχνουν τον τουρισμό.
Βγάλτε αυτούς που πιστεύουν ότι το Κοινοβούλιο είναι διακοσμητικό.
Πόσοι έμειναν που πιστεύουν ότι όλα τα παραπάνω ΕΙΝΑΙ το Μνημόνιο; Γεια σας.
Υ.Γ.: Αν δεν συνέλθουν κάποιοι, θα τα χιλιάσει…
Υ.Γ.2: Ζητώ συγνώμη για την αμέλεια της στήλης μου από όλους τους αναγνώστες μου (γεια σου μαμά!). Δε θα ξαναγίνει.
Υ.Γ.3: Από εδώ και στο εξής θα βάζω στο τέλος κάθε άρθρου και ένα σχετικό – ή άσχετο – βίντεο. Enjoy…
[1] Η μεγαλύτερη μ@@@@@α του αιώνα: η μείωση του εισοδήματος στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων (λόγω απολύσεων ή μείωσης μισθών – δε μιλάμε για τα golden boys του Δημοσίου) αφ’ ενός ρίχνει συνολικά τον πήχη για όλους τους εργαζόμενους (αφού ο σταθερός μισθός του Δημοσίου αποτελεί εργασιακή κατάκτηση) και αφ’ ετέρου, στερεί μια σταθερή πηγή κεφαλαίου από την αγορά, μειώνοντας την αγοραστική κίνηση και βοηθώντας χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να κλείσουν μια ώρα αρχύτερα. Σημαντική σημείωση: οι επαγγελματίες ήταν οι πρώτοι που διαρρήγνυαν τα ιμάτια τους για το Δημόσιο – για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, δεν το συζητάω, αυτοί γ@@@μένοι είναι έτσι κι αλλιώς…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.