Ένας απο τους καλύτερους λόγους να ζητήσεις να λείψεις από τη δουλειά, είναι γιατί έχεις να παρευρεθείς στην τελετή απονομής των ‘Οσκαρ! Ακόμα καλύτερος λόγος: γιατί είσαι υποψήφιος για ‘Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου!
Και κάπως έτσι, ο Eddie Redmayne πήρε άδεια από τα γυρίσματα του ‘Danish Girl’ για ένα Σαββατοκύριακο, και γύρισε παρέα με το χρυσό αγαλματίδιο! Και πριν προλάβει καλά καλά να συνειδητοποιήσει ότι έλαβε τη διάκριση της Ακαδημίας για το ρόλο του ως Stephen Hawking στο “Theory of Everything”, έβαλε γρήγορα γοβάκια και κραγιόν και επικεντρώθηκε στο νέο του ρόλο: αυτόν του Δανού ζωγράφου Einar Wegener, ενός από τα πρώτα άτομα που αποφάσισαν να προχωρήσουν στην τολμηρή επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου.
Μεταφερόμαστε στην Κοπεγχάγη της δεκαετίας του ’20, όπου το ζεύγος Einar και Gerda Wegener ξεκινούν –μεταξύ σοβαρού και αστείου- να χτίζουν μια persona για τον Einar, τη Lili, η οποία λειτουργεί αρχικά ως μοντέλο για τους πίνακες της Gerda, και αργότερα αρχίζει να παρουσιάζεται σε κοσμικά events ως η ξαδέλφη του Einar. Και στην αρχή, το παιχνίδι αυτό φαίνεται να διασκεδάζει το ερωτευμένο ζευγάρι, μόνο που η Lili ξεκινά να εμφανίζεται όλο και συχνότερα και απροειδοποίητα, δημιουργώντας σύγχυση στη Gerda, και διχασμό στον Einar, μέχρι που παίρνει τη θέση του μόνιμα, ως η νέα του ταυτότητα.
Η ταινία έχει βασιστεί, με πολλή ελαστικότητα, στο ομότιτλο μυθιστόρημα του David Ebershoff, το οποίο έχει βασιστεί, με πολλή ελαστικότητα, σε πραγματικά πρόσωπα, άρα δεν μπορεί να θεωρηθεί βιογραφική, ούτε –βέβαια – μπορεί να αποδώσει με συνέπεια το χαρακτήρα της Lili ή της Gerda ή της σχέσης τους. ‘Ετσι και αλλιώς, είναι μια ταινία που δε στηρίχθηκε στο σενάριο, αλλά στις ερμηνείες. Οι οποίες είναι πολύ δυνατές..
Ο ρόλος της Gerda διεκδικήθηκε από πολλές ηθοποιούς και τελικά δόθηκε στην Alicia Vikander, η οποία , έχοντας λίγες ατάκες αλλά φοβερά εκφραστικό πρόσωπο, έδωσε μια ανθρώπινη και προσιτή διάσταση σε ένα χαρακτήρα που –από κατασκευής- δεν είχε και πολλά περιθώρια εμπλουτισμού.
Ο ρόλος του Einar/Lili , αντίθετα, δεν είχε και πολλή ζήτηση, όμως χαρίστηκε απλόχερα στον Eddie Redmayne, ο οποίος δε δίστασε να τσαλακωθεί για μια ακόμη φορά και να μας επιβεβαιώσει αυτό που ήδη γνωρίζαμε: ότι είναι εξαιρετικά ταλαντούχος.
Όμως, τι να το κάνεις να έχεις δύο ηθοποιούς τόσο αφοσιωμένους, που κέρδισαν την υποψηφιότητα για Οσκαρ Α’ Ανδρικού και Β’(;) Γυναικείου Ρόλου, και να τους αφήνεις να παλεύουν επί δύο ώρες να δώσουν βάθος σε χαρακτήρες συναισθηματικά ευνουχισμένους από το σενάριο;
Γιατί, όπως και να ‘χει, όταν κάνεις περικοπές από όλα τα «περιττά» στοιχεία της ιστορίας ( την καριέρα, τις μετέπειτα σχέσεις, τον πραγματικό αριθμό των ιατρικών επεμβάσεων, την ιστορική σειρά των γεγονότων, το κοινωνικό περιβάλλον των χαρακτήρων, κλπ), λογικά έχεις ένα σκοπό: Το να δώσεις έμφαση στη σχέση μεταξύ των πρωταγωνιστών.
Και αυτή η ιστορία έχει κεντρικό θέμα την αλλαγή. Αλλαγή σεξουαλικής συμπεριφοράς από εκείνον, αλλαγή οπτικής από εκείνη. Αλλαγή στη σχέση τους. Αλλαγές σοκαριστικές, οι οποίες –εκτός του ότι ξεκινούν απότομα και πολύ νωρίς αφηγηματικά- αντιμετωπίζονται από τους χαρακτήρες, χωρίς κανένα στοιχείο σοκ, αλλά με ώριμη και δεκτική στάση από την αρχή!
Οι εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων παρουσιάζονται επιδερμικά και σπάνια. Ο Einar δεν εκφράζει ενοχικά συναισθήματα στο βαθμό που θα ήταν αναμενόμενο, τόσο προς τη γυναίκα του όσο και προς την κοινωνία. Η Gerda δεν ξεσπά και δε θυμώνει, ενώ χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Το ερωτικό πάθος μεταξύ τους, που είναι παρόν στην αρχή της ιστορίας, διακόπτεται πρόωρα και δε μετουσιώνεται ποτέ, απλά εξατμίζεται, μαζί με κάθε λογική σε επίπεδο ψυχολογικής πορείας των πρωταγωνιστών.
Γιατί , δυστυχώς, μια ερωτική σχέση, η οποία ξαφνικά διαλύεται ανεπανόρθωτα μετά από χρόνια γάμου περιλαμβάνει συναισθηματικές αναταραχές που δε χωράνε σε καλοσχεδιασμένα, κομψά, όμορφα χολιγουντιανά κουτάκια. Ούτε αντικαθίστανται από την καλαίσθητη αλλά κουραστική επιμονή στη σωματική προσαρμογή του πρωταγωνιστή σε «γυναικείες» κινήσεις.
Το “Danish Girl” είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, συνδυασμένο με πολύ καλούς ηθοποιούς και με πολύ καλή μουσική επένδυση (Alexandre Desplat) δε σημαίνει απαραίτητα μια πολύ καλή ταινία.
Αν δε σας άρεσε, δείτε καλύτερα: “Boys Don’t Cry”
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.