Η τέχνη ακόμα και όταν δημιουργείται σε…..μικρότερες δόσεις , κουβαλάει έναν αντιστασιακό χαρακτήρα, ευαισθητοποιεί και κατακρίνει τα κακώς κείμενα. Εξάλλου μόλις 10 λεπτά, δηλαδή η διάρκεια μιας ταινίας μικρούς μήκους, είναι ικανά και υπέρ-αρκετά ώστε να αντικρίσει κάποιος τον κόσμο με άλλα μάτια, λιγότερα άψυχα και απόμακρα.
Τρεις ταινίες μικρού μήκους, γυρισμένες σε διαφορετικές χρονιές, αλλά με το ίδιο διαχρονικό μήνυμα, αυτό που θέλει όλους τους ανθρώπους ίσους. Κάθε λεπτό αποτελεί και από ένα χτύπημα στο ρατσισμό και στα στερεότυπα!
Pets Shop
Όλα ξεκινούν από ένα “ελαττωματικό” κουτάβι σε ένα pet shop και συνεχίζονται με ένα ανήλικο αγόρι, διαφορετικό από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους. Δεν παίζει ποδόσφαιρο αλλά κάθεται σε ένα παγκάκι και διαβάζει βιβλία. Οι άνθρωποι κουβαλάν το ελάττωμα να μένουν προσκολλημένοι στο φαίνεσθε, με αποτέλεσμα να χάνουν το είναι και την ουσία των πραγμάτων. Η κοινωνία και τα άτομα που την περιβάλλουν γίνονται πολύ σκληροί, έως απάνθρωποι με το διαφορετικό. Η κανονικότητα εξάλλου πρέπει να γίνει έννοια άγνωστη σε μία κοινωνία που όλοι είμαστε ίσοι.
Εφτά μόλις λεπτά δημιουργούν συναισθήματα πολύ έντονα, η ταινία καταφέρνει να συγκινήσει θίγοντας ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Γυρισμένη πριν από 4 χρόνια σε σενάριο και σκηνοθεσία της Ζενέλης Μιχαήλ-Γαβριήλ!
Σε βλέπω, με ακούς;
Η ταινία αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καθρέφτης της κοινωνικής πραγματικότητας, Ένα άτομο με διπλή υπόσταση, αρχικά ως κουφός και έπειτα ως τυφλός, σε έναν κόσμο που έχει μάθει να γυρνάει την πλάτη του στα άτομα με αναπηρία. Βιώνει την απόρριψη, το ρατσισμό και τη βίαιη συμπεριφορά από τους τριγύρω του, ακόμα και από άτομα που προσπάθησε να βοηθήσει.
Το οξύμωρο είναι ότι η συμπεριφορά των συνανθρώπων του γίνεται πιο ευνοϊκή μόνο όταν βλέπουν το ειδικό βοήθημα που χρησιμοποιεί για να περπατήσει, η κώφωση βλέπετε , δεν φαίνεται δια γυμνών οφθαλμών αλλά χρειάζεται και μία παραπάνω στάλα ενδιαφέρον! Η ταινία αυτή γυρίστηκε το 2009 σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αδάμου και του Κώστα Ασηκέλη.
Έχετε ώρα;
Η μικρότερη σε διάρκεια από τις τρεις ταινίες, καθώς διαδραματίζεται σε μόλις δύο λεπτά. Μια κοπέλα στη στάση λεωφορείου απορροφημένη από το διάβασμα και δύο περαστικοί είναι αρκετοί για να στηλιτεύσουν το ρατσισμό αλλά και την αδιαφορία των ανθρώπων στα άτομα με αναπηρία. Βιαστικοί και πνιγμένοι από την ρουτίνα ρωτούν την κοπέλα την ώρα, η οποία δεν έχει τη δυνατότητα να τους ακούσει και επομένως δεν απαντάει.
Αυτοί εκλαμβάνουν τη σιωπή της ως αδιαφορία, αλλά αν κοντοστεκόντουσαν για κάποια δευτερόλεπτα παραπάνω θα συνειδητοποιούσαν ότι η αδιαφορία αποτελεί αποκλειστικά δικό τους… προσόν. Ένα προσόν που τυφλώνει και μας καθιστά ρομποτοειδή όντα και όχι ανθρώπινα! Η πιο φρέσκια ταινία, γυρισμένη το 2011 σε σκηνοθεσία και σενάριο από την Οικονομοπούλου Ναταλία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.