Γράφει ο Λάμπρος Τσουκνίδας (Αυγή)
Όσο περισσότεροι μήνες περνάνε, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως η πανδημία και το lockdown τελικά είναι ευλογία. Όχι βέβαια για τον τόπο, κατά πώς έλεγε σκωπτικά εκείνο το παλιό τραγούδι, αλλά σίγουρα για τους πολυδυσεκατομμυριούχους αυτού του πλανήτη. Τους τελευταίους δώδεκα μήνες οι τάξεις τους αυξήθηκαν κατά 30%, άλλοι 660 μπήκαν στο κλαμπ των ελάχιστων και εκλεκτών, αυξάνοντας κατά 5 τρισεκατομμύρια δολάρια τον συνολικό του πλούτο.
Μέσα σε δώδεκα μήνες… Δώδεκα μήνες που βύθισαν την ανθρωπότητα στην απόλυτη ανασφάλεια για την ίδια τη ζωή. Δώδεκα μήνες που η πλειονότητα του πληθυσμού θα θυμάται πάντα για την αρρώστια, τον θάνατο, τη φτώχεια. Δώδεκα μήνες που δημιούργησαν ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια για το μετά, όπως και όταν έρθει αυτό το μετά, μιας και τα επιστημονικά δεδομένα προϊδεάζουν ότι τα εμβόλια μάλλον θα χρειαστεί να επαναλαμβάνονται τακτικά και σταθερά – το γεγονός ότι τα πιστοποιητικά εμβολιασμού στο Ισραήλ ή στη Νέα Υόρκη θα πρέπει να επικυρώνονται κάθε έναν έως έξι μήνες κάτι λέει…
Σε αυτό τον υπέροχο νέο κόσμο, η υγειονομική και η εργασιακή ανασφάλεια διαπλέκονται πλέον στενά με το ζήτημα του υπέρογκου πλούτου ενός ελαχιστότατου τμήματος του πληθυσμού. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, πως, μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι 400 πλουσιότεροι άνθρωποι της χώρας έχουν διπλασιάσει το μερίδιό τους στο εγχώριο ΑΕΠ μέσα σε μία μόλις δεκαετία, από 9% το 2010 σε 18% το 2020. Το γεγονός, μάλιστα, ότι η Amazon του πολυδισεκατομμυριούχου Τζεφ Μπέζος -που βρέθηκε στην κορυφή της σχετικής λίστας του Forbes, έχοντας αυξήσει κατά 42% το μερίδιό του στο ψηφιακό εμπόριο- επέλεξε αυτήν ακριβώς την ώρα για να δώσει τη μεγάλη μάχη κατά της ίδρυσης του συνδικάτου που θα πάλευε για τις ντροπιαστικές συνθήκες εργασίες τις οποίες έχει επιβάλει, είναι εμβληματικό αυτής της νέας πραγματικότητας.
Τόσο εμβληματικό που να εξηγεί πώς έφτασε το ΔΝΤ να απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις να αυξήσουν τους φόρους στα πλούσια εισοδήματα και να προχωρήσουν σε εκτεταμένες δημόσιες δαπάνες. Μια κίνηση στη γραμμή Μπάιντεν δηλαδή, ο οποίος προτείνει την επιβολή ενός ελάχιστου παγκόσμιου φόρου στις πολυεθνικές προκειμένου να γεφυρωθεί στοιχειωδώς η ανισότητα και το κοινωνικό ρήγμα που όλο και βαθαίνει. Γιατί επανέρχεται το ΔΝΤ σε μια προτροπή την οποία έχει ξανακάνει, είναι η αλήθεια, τα τελευταία χρόνια, χωρίς να εισακουστεί; Επειδή φοβάται -το ΔΝΤ ξαναλέμε, όχι κάποια αριστερή οργάνωση- ότι έρχεται κοινωνική αναταραχή…
Επανέρχεται πλέον στο προσκήνιο της Ιστορίας το ζήτημα της αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου και στο Ταμείο φαίνεται να αντιλαμβάνονται αυτό που η κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνον αρνείται να δει αλλά ίσα ίσα τροφοδοτεί την ανισότητα. Οι οικονομικές επιλογές του Μητσοτάκη, η πλημμυρίδα απευθείας αναθέσεων, οι φορολογικές ελαφρύνσεις και διευκολύνσεις στον πλούτο και η συναφής ολομέτωπη επίθεση στα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, δεν στοχεύουν παρά στην δημιουργία μιας εγχώριας γαλάζιας ελίτ σε λατινοαμερικανικά πρότυπα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.