Πριν από λίγες ώρες οριστικοποιήθηκε η αρνητική έκβαση των συζητήσεων του Κάρολου Παπούλια με την πλειοψηφία των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Οι πρώτες αντιδράσεις χωρίζονται ουσιαστικά σε δύο μέρη. Σε αυτό που μιλά για μία ακόμα χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας να ορθοποδήσει και σε αυτό που υποστηρίζει ότι στην επόμενη εκλογική διαδικασία θα αποτυπωθεί η πραγματική λαϊκή βούληση.
Η πρώτη εκφράζεται κατά βάση από τους τρεις εν δυνάμει πυλώνες της οικουμενικής κυβέρνησης, που πρότεινε η Δημοκρατική Αριστερά και αποτελείται ακόμα από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Ισχυρίζονται πως σε μία τόσο κρίσιμη συγκυρία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να βγάλει την ουρά του απέξω, να επιμείνει στην αδιάλλακτη στάση του και να μην αποτελέσει εγγυητή μίας ανοδικής πορείας, με σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο.
Η άλλη πλευρά στην οποία συναντάμε τον… κατηγορούμενο της παραπάνω άποψης, καυτηριάζει τη στάση των υπολοίπων, υπογραμμίζοντας πως δεν πρόκειται να βαδίσει με μία πολιτική που είναι αντίθετη στην λαϊκή θέληση, την οποία δεν θέλει να προδώσει και στοχεύει να εκφράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
ΚΚΕ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή έχουν διακριτικό ρόλο. Αν δεν υπήρχε και το… non paper του Καμμένου, μάλλον θα είχαμε ξεχάσει πως εκτός των τεσσάρων υπάρχει κάποιος άλλος στο πολιτικό προσκήνιο.
Ανεξαρτήτως πάντως, του τι υποστηρίζει κάποιος, η διαφορά της σημερινή ημέρας με τις προηγούμενες, είναι πως επιτέλους έχουμε ένα αποτέλεσμα. Και αυτό μας οδηγεί εκ νέου στην κάλπη. Τα ποσοστά, βάσει των δημοσκοπικών δειγμάτων μέχρι τώρα, δείχνουν πως θα είναι διαφορετικά, μάλλον προς το καλύτερο, κάτι διόλου τυχαίο.
Ο καθένας μας, με μία δεύτερη ματιά, έστω και μετ’ εμποδίων, έχει την ευκαιρία να καταλήξει για πρώτη φορά στην ιστορία, σε μία επιλογή που θα βασίζεται όχι μόνο στο προεκλογικό, αλλά και στο μετεκλογικό σκέλος. Με απλά λόγια ο κόσμος ξέρει πλέον πόσο σταθερό είναι το πριν και το μετά, ποιοι κάνουν το “θα” πράξη και ποιοι αναδιπλώνονται. Έχει τη δυνατότητα να δει έστω ένα μέρος του πραγματικού προσώπου των μνηστήρων για την ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων.
Αυτό το κριτήριο αξιοπιστίας, έστω και αν θα περάσει περίπου ένας μήνας για τη διεξαγωγή της νέας εκλογικής αναμέτρησης, θα αποτελέσει σημαντικότατο παράγοντα διαμόρφωσης των νέων συσχετισμών εντός της Βουλής. Αυτή η νέα αλλαγή δεδομένων, αποδεικνύει, τουλάχιστον για την ώρα πως η πολυσυζητημένη ευκαιρία, που λέγεται πως χάθηκε, διαφυλάχθηκε και ευτυχώς μπορεί να αξιοποιηθεί ακόμα.
Με μία πρόχειρη ολίγον μπακαλίστική προσέγγιση, υπoθέτω πως είναι καλύτερα ο κόσμος να εκπροσωπηθεί από μία δύναμη που δεν έχει περάσει ποτέ από το πόστο της διακυβέρνησης. Υποθέτω πως είναι καλύτερα να γκρεμοτσακιστεί ο εκ του αποτελέσματος αποτυχημένος δικομματισμός, όπως και θεωρώ ότι είναι καλύτερο να έχεις λιγότερους φασίστες στο Κοινοβούλιο. Το αν θα είναι καλύτερα τα πράγματα στο μέλλον θα το δούμε εν καιρώ. Έχει φτάσει η στιγμή όμως, που χρειαζόμαστε άπαντες κάτι διαφορετικό, αισιόδοξο και μαχητικό. Στο χέρι μας είναι να το έχουμε και όχι να το λιθοβολούμε.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.