Κάθε φορά που κάποιος πολιτικός θέλει να μεταθέσει τις… ευθύνες του από αυτόν, το κόμμα του και την πολιτική που ακολουθεί απλώς “υπενθυμίζει” στο λαό τη “βιασθέισα” (πια μετά από τόσες… καταχρήσεις) φράση του Τζον Κένεντι: “Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου”.
Κανείς ωστόσο δεν κάνει αυτή την ερώτηση στους πολιτικούς. Και όσοι την κάνουν απευθύνονται μόνο στους κυβερνώντες. Ενα τέτοιο ερώτημα (έστω και λαϊκίστικο, έστω και για τα μάτια του κόσμου) δεν είναι μόνο για όσους είναι στο τιμόνι, αλλά και για όσους βρίσκονται στα… πίσω καθίσματα. Και ελέγχουν τον οδηγό, του συνιστούν να αλλάξει πορεία, τον αμφισβητούν συνεχώς, προσέχουν για να μην τρακάρει και παρουσιάζουν συνεχώς τα επιχειρήματα τους για να αναλάβουν την οδήγηση και να οδηγήσουν τους επιβάτες σε έναν πιο ομαλό δρόμο με λιγότερες επικίνδυνες στροφές.
Στην Ελλάδα της τελευταίας τριετίας στην οποία ο πολιτικός κόσμος έχει πια χωριστεί με ένα μανιχαϊστικό τρόπο σε “αντί” και “υπέρ” του μνημονίου και της πολιτικής που αυτό φέρνει, η αντιπολίτευση είναι εξίσου σημαντική με την κυβέρνηση. Πάντα θα βρίσκονται “Τσολάκογλου” για να αναλάβουν την εξουσία, αλλά δεν θα μείνουν για πολύ εκεί, αν ο λαός και οι υπόλοιποι πολιτικοί δεν μείνουν αδρανείς.
Στη μνημονιακή Ελλάδα λοιπόν, όλοι κατακρίνουν την κυβέρνηση, τις υποχωρήσεις και την παράδοση της άνευ όρων στους δανειστές. Λίγοι σκέπτονται όμως, ότι είναι αδιανόητο να έχει υποστεί τόσο μικρή φθορά μετά τις τελευταίες εκλογές παρότι τα επώδυνα μέτρα έχουν… λυγίσει τον κόσμο. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο, αλλά συνεχίζει να μη ξεσηκώνεται, να μην αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση και να μην είναι έτοιμος να ακολουθήσει κάτι ρηξικέλευθο. Διότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάτι τέτοιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε την προοπτική, την ελπίδα και το όραμα. Εχασε τη μεγάλη ευκαιρία πριν από ενάμιση χρόνο, αλλά έκτοτε έχει βυθιστεί στη δίνη που τον έριξαν τα μνημονιακά κόμματα, αλλά και ο ίδιος ο χαρακτήρας και το μέλλον του κόμματος.
Κάνει αντιπολίτευση όπως ο Καραμανλής τα πάλαι ποτέ χρόνια των παχιών αγελάδων. Με τη λογική του “ώριμου φρούτου”: “Περιμένουμε να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο, την ώρα που εμείς υποσχόμαστε παροχές, αλλά δεν κάνουμε σφοδρή κριτική για να μη γίνουμε δυσάρεστοι”. Τώρα όμως, πια δυνατότητα για “παροχές” δε υπάρχει, χρόνος για να περιμένουμε να πέσει το “ώριμο φρούτο” δεν υπάρχει και η… ανοχή από το λαό εξαντλείται. Το ποσοστό στις τελευταίες εκλογές μπορεί να εξανεμιστεί όσο εύκολα ήρθε, αν δεν δημιουργηθεί η πεποίθηση στους πολίτες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πράγματι να δείξει ένα άλλο δρόμο.
Και δυστυχώς μέχρι στιγμής, η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχει βγάλει καν από το συρτάρι το… χάρτη για τη νέα διαδρομή. Στα χρόνια του μνημονίου δεν υπάρχει κυβέρνηση που αμφισβητεί, αλλά υπηρετεί τις δανειακές συμβάσεις, κυβέρνηση που διαφωνεί με τις απολύσεις, αλλά δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για νέες θέσεις εργασίας, κυβέρνηση γενικότερα που μάχεται το σκληρό νεοφιλελευθερισμό και δεν προτείνει κάτι άλλο. Και ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και ενάμιση χρόνο είναι και με τον αστυφύλακα και με τον κλέφτη… Σαν να φοβάται ότι αν πάρει ξεκάθαρη θέση, θα χάσει τους “νοικοκυραίους” και όσους φοβούνται λέξεις φορτισμένες όπως ο “σοσιαλισμός”. Λες και αν γίνει μια πιο αριστερή έκδοση του ΠΑΣΟΚ, θα αυξήσει τα εκλογικά του ποσοστά. Αμ, δε!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.