Γράφει ο Νίκος Μορφονιός
Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι η συνεργασία με την Palantir για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων ασθενών με covid19 έλαβε τέλος, όμως οι ενθουσιώδεις δηλώσεις του CEO της αμερικανικής εταιρείας Alex Karp για «επέκταση της συνεργασίας με την ελληνική κυβέρνηση» στις 7 Δεκεμβρίου μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί. Και πώς να μην προκαλεί, όταν οι δηλώσεις αυτές που συνοδεύτηκαν και με αντίστοιχο Δελτίο Τύπου της εταιρείας ακολούθησαν τη διάσκεψη που είχε ο Alex Karp με τον Μητσοτάκη στις 3 Δεκεμβρίου, δύο μέρες μετά δηλαδή αφού η κυβέρνηση είχε αποφασίσει- όπως αποδεικνύεται και σε σχετικό έγγραφο της Κοινωνίας της Πληροφορίας με ημερομηνία 1/12- να υπογράψει σύμβαση με την PricewaterhouseCoopers για την ανάπτυξη αντίστοιχων εργαλείων και λογισμικών επεξεργασίας δεδομένων.
Άρα τι ακριβώς μπορεί να περιλαμβάνει αυτή η «επέκταση»; Μήπως συνεργασία σε τομείς όπως η αστυνόμευση και το φακέλωμα πολιτών, ή στη διαχείριση του μεταναστευτικού;
Το ερώτημα είναι εύλογο αν σκεφτεί κανείς πως η Palantir έχει επιδείξει «βαθειά πείρα» σε αυτά τα πεδία, με ανάπτυξη τέτοιων συστημάτων όπως το ηλεκτρονικό σύστημα συλλογής και επεξεργασίας δεδομένων ICM και την αναλυτική πλατφόρμα FALCON. Αυτά εξάλλου τα εργαλεία είχε χρησιμοποίησει η εταιρεία στην περίπτωση του μαζικού φακέλωματος και σκιαγράφησης ατομικών προφίλ προσφύγων και μεταναστών στις ΗΠΑ το 2017 και το 2019 οδηγώντας στον επώδυνο διαχωρισμό ανήλικων προσφύγων και μεταναστών από τις οικογένειες και τους κηδεμόνες τους, καθώς και στην υλοποίηση μαζικών αστυνομικών επιδρομών σε χώρους εργασίας με σύλληψη εκατοντάδων ανθρώπων.
Συγκεκριμένα, αυτή η μαζική ανάλυση κι επεξεργασία οδήγησε τις αμερικανικές υπηρεσίες μετανάστευσης, το 2017, στη σύλληψη 400 γονέων αλλά και κηδεμόνων ασυνόδευτων προσφύγων, προκαλώντας μαζικές φυλακίσεις- απελάσεις και βλάπτοντας ανεπανόρθωτα τη διατροφή των ανήλικων παιδιών. Η χρήση των ίδιων συστημάτων από τις κατασταλτικές αρχές οδήγησε επίσης σε πολλαπλές αστυνομικές επιδρομές στο Μισισιπί, τον Αύγουστο του 2019, σε χώρους εργασίας μεταναστών, με αξιοποίηση των πληροφοριών και των δεδομένων εργασιακού προφίλ που επεξεργάστηκε η Palantir, η οποία συνέβαλε στον εντοπισμό τους. Αποτέλεσμα ήταν η σύλληψη περισσότερων των 700 μεταναστών στους χώρους δουλειάς τους και ο βίαιος διαχωρισμός παιδιών από τους γονείς και τους κηδεμόνες τους. Επιπλέον, οι ίδιες επιχειρήσεις οδήγησαν σε παρατεταμένες φυλακίσεις και απελάσεις.
Και στον τομέα της αστυνόμευσης, όμως, στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο σκιαγράφησης ατομικών προφίλ μέσω αναλυτικών συστημάτων, η Palantir δημιούργησε έναν αλγόριθμο για το αστυνομικό τμήμα της Νέας Ορλεάνης που «προέβλεπε» ποιοι θα εγκληματούσαν στο μέλλον βάσει του ποινικού τους φακέλου, αναρτήσεων και μηνυμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και προσωπικών δεδομένων (φυλή, κατοικία, ηλικία, αναγνώριση προσώπου κ.λπ.).
Όλα αυτά ενισχύουν το δυστοπικό περιβάλλον επιτήρησης και φακελώματος, αν σκεφτεί κανείς πως στην πρόσφατη υπόθεση των 8 διωκόμενων φοιτητών της ΑΣΟΕΕ για τον Πρύτανη, ο ανακριτής διέταξε τη αναγκαστική λήψη βιομετρικών δεδομένων και ειδικότερα του DNA, ανεξαρτήτως αν έχουν περιοριστικούς όρους ή όχι, προκειμένου να ενταχθούν στη δεξαμενή του «ειδικού αρχείου γενετικών τύπων» που διαχειρίζεται η ΕΛ.ΑΣ. Η ίδια η εισαγγελική διάταξη παραδέχεται τη διευρυμένη χρήση αυτής της δεξαμένης DNA, δικαιολογώντας την αναγκαστική λήψη (και) προκειμένου να ταυτοποιηθούν ενδεχομενικά κι άλλες άσχετες υποθέσεις, που δεν έχουν καμία σχέση με καθαυτό το περιστατικό στο γραφείο του Πρύτανη.
Ο στυγνός εκβιασμός δε προς τους διωκόμενους ότι αν αρνηθούν θα επηρεάσει το στάτους των περιοριστικών όρων, χωρίς να υπάρχει (και δεν θα μπορούσε) ευθεία νομική σύνδεση DNA και περιοριστικών, είναι χαρακτηριστικό ενός συνδυαστικού ολοκληρωτικού συστήματος αστυνομικής/ποινικής καταστολής κι βιοπολιτικής διαχείρισης, μέσω της στοχευμένης και συστηματικής οργάνωσης των μύχιων χαρακτηριστικών των σωμάτων και των προσωπικών δεδομένων ως στοιχείων υποκειμένων σε συλλογή, ανάλυση, επεξεργασία και αποθήκευση.
Τα οποία χαρακτηριστικά μπορούν να συλλέγονται και να αποθηκεύονται, όποτε θελήσει η κρατική διαχείριση μέσω μιας από τις πολλές που έχουμε δει κατασκευασμένης δικογραφίας, ακόμη και για ένα πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους, όπως προβλέπει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας για τη δυνατότητα χρήσης του DNA (το οποίο και παγκοσμίως αμφισβητείται ως αποκλειστικό μέσο απόδειξης, ενώ και οι περιπτώσεις της Ηριάννας και του Τ. Θεοφίλου ανέδειξαν πώς το αστυνομικό κράτος χρησιμοποιώντας το εργαλείο αυτό μπορεί να στήνει σκευωρίες, που κατέρρευσαν).
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.