Στο τέλος της φετινής σεζόν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θα είναι πολύ «φτωχότερο». Μοιάζει με φράση κλισέ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τίποτα, παρά μόνο η αλήθεια.
Θα είναι «φτωχότερο» γιατί δύο από τους τελευταίους πραγματικούς αρχηγούς, θα πουν αντίο στα γήπεδα. Πρόκειται για δύο φυσιογνωμίες που αποπνέουν σεβασμό σε ΌΛΟΥΣ τους οπαδούς. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος τίτλος που κέρδισαν κατά τη διάρκεια της καριέρας τους και οι δύο παίχτες. Ακόμα και οι οπαδοί της Μίλαν σέβονται τον Ζανέτι και αυτοί της Ρεάλ Μαδρίτης τον Πουγιόλ. Κι ας φορούσαν σχεδόν για μια ζωή τη φανέλα των μισητών τους αντιπάλων. Της Ίντερ και της Μπαρτσελόνα.
Η αλήθεια είναι πως δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Γιατί ο Ζανέτι στα 40 του χρόνια και ο Πουγιόλ στα 36 του, αποφάσισαν να σταματήσουν το ποδόσφαιρο και δεν μας άφησαν ούτε ένα «μελανό» σημείο να θυμόμαστε σε αυτήν τους την πορεία.
Δεν έχει νόημα να αραδιάζουμε αριθμούς με συμμετοχές, γκολ και τίτλους για αυτούς τους δύο ποδοσφαιριστές. Αυτό που μετράει περισσότερο από όλα είναι ένα. Αν και αμυντικοί και οι δυο τους και ο Πουγιόλ μάλιστα ιδιαίτερα δυναμικός, έχουν αποβληθεί συνολικά σε επίσημα ματς και οι δύο μαζί, μόλις 4 φορές! Τρεις ο Ισπανός της Μπάρτσα και μόλις ΜΙΑ ο Αργεντινός της Ίντερ. Αν δεν είναι αυτό κατόρθωμα άξιο σεβασμού ενός αμυντικού ποδοσφαιριστή με μακροχρόνια καριέρα, τότε δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα μπορούσε να είναι.
Είναι μεγάλη τιμή της Ίντερ, που προσέφερε ήδη θέση στον Χαβιέρ Ζανέτι, για να συνεχίσει να προσφέρει στους «νερατζούρι» και εκτός αγωνιστικού χώρου. Για τον Πουγιόλ δεν υπάρχει κάτι επίσημο ακόμα, αλλά είναι πολύ πιθανό να συμβεί κάτι ανάλογο.
Όταν ζητήθηκε από τον Πουγιόλ να ξεχωρίσει την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας του, τόνισε: «Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μια στιγμή ως την κορυφαία στην καριέρα μου, αλλά αν ήμουν αναγκασμένος, θα επέλεγα τη στιγμή που ο Ερίκ Αμπιντάλ σήκωσε το Champions League το 2011.
Ήταν ιδιαίτερη στιγμή, γιατί συμβόλιζε πολλά. Μας έδωσε το καλύτερο δυνατό παράδειγμα για όλους μας. Συνέχιζε να παλεύει και να είναι κοντά στην ομάδα, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Άξιζε περισσότερο από τον καθένα μας να ζήσει αυτή τη στιγμή και να σηκώσει το τρόπαιο».
Ο Αμπιντάλ είχε χάσει τον τελικό του 2009 λόγω καρτών και το 2011 ταλαιπωρήθηκε με σοβαρό πρόβλημα υγείας, καθώς αναγκάστηκε να κάνει επέμβαση για να αφαιρέσει έναν κακοήθη όγκο από το συκώτι του. Παρόλα αυτά, κατάφερε να αναρρώσει και να συνεχίσει να παίζει σε υψηλό επίπεδο, όντας βασικός στον τελικό εκείνης της χρονιάς, φορώντας μάλιστα και το περιβραχιόνιο του αρχηγού που του παρέδωσε ο Ισπανός. Στην απονομή, ο Κάρλες Πουγιόλ που θα έπρεπε κανονικά να σηκώσει το τρόπαιο, άφησε τον Γάλλο να το κάνει, δείχνοντας για ακόμα μια φορά το πόσο μεγάλος άνθρωπος είναι εκτός από αθλητής.
Είναι δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι δύο άνθρωποι που θυμάσαι από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου να βλέπει ποδόσφαιρο, σταματάνε την καριέρα τους την ίδια στιγμή. Είναι ακόμα πιο δύσκολο όμως, να ξέρεις ότι δύσκολα θα ξαναδείς παίχτες με το δικό τους ήθος, πέρα από τις ικανότητες, να παίζουν ποδόσφαιρο.
Κάρλες και Χαβιέρ. Σας ευχαριστούμε…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.