Από μικρό παιδί, αυτό που θα εξασφάλιζε την επιβίωση μου δεν ήταν ούτε μία μπριζόλα, ούτε μία σοκολάτα, ούτε ένα ροδάκινο ούτε οτιδήποτε το οποίο μπορεί εν πάσει περιπτώσει να φαγωθεί, τουλάχιστον κυριολεκτικά. Διότι μεταφορικά, το δικό μου πρωινό εδώ και πολλά χρόνια, αποτελείται από μία ή και περισσότερες λαχταριστές εφημερίδες. Είναι μία καθημερινή μεν, αλλά ξεχωριστή ιεροτελεστία, η ανάγνωση όλων των πρωτοσέλιδων και στη συνέχεια η απόκτηση κάποιων εξ’ αυτών, που πριν μπω στη διαδικασία να τις διαβάσω, απολαμβάνω μία μέγιστη ικανοποίηση του να ξεφυλλίζεις ένα φρεσκοτυπωμένο, διόλου ζαρωμένο σύνολο σελίδων, με την ελπίδα παράλληλα ότι θα βρεις ένα ακόμα πολύτιμο διαμάντι, εφάμιλλης αξίας με αυτό που κάποτε ξέθαψες χάρη στον πατέρα σου το 1999, που σου χάρισε την μεγαλύτερης εμβέλειας τότε, αθλητική εφημερίδα (Sportime).
Aπό τότε βέβαια άλλαξαν πολλά. Η ιστορική εφημερίδα έπαψε να υφίσταται, αντικαταστάθηκε βέβαια από άλλες, ενώ παράλληλα ενισχύθηκαν άλλα μέσα ενημέρωσης, κυρίως ιντερνετικά. Όχι δεν άλλαξα συνήθειες, ούτε αγάπησα λιγότερο τις εφημερίδες. Ωστόσο επειδή ακριβώς κατέχουν μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, δεν μπορώ να παραδεχτώ πως σταδιακά περνούν στην αφάνεια, την υποβάθμιση, διανύοντας τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας τους, κινδυνεύοντας με ολοκληρωτικό αφανισμό!
Πρόχειρα τώρα μου έρχονται στο μυαλό ότι λουκέτο έβαλαν η Scorenews, o Φίλαθλος, η Απογευματινή, το Βήμα (βγαίνει ακόμα το κυριακάτικο), η Veto, παλαιότερα η Αθλητική Ηχώ, ενώ με το… θάνατο φλερτάρει έντονα τελευταία και η Ελευθεροτυπία. Παράλληλα ουκ ολίγοι δημοσιογράφοι έχουν μείνει άνεργοι, ουκ ολίγοι μένουν επί μήνες απλήρωτοι και ουκ ολίγοι έχουν πενιχρές απολαβές. Εκτός αυτών η ποιότητα της ενημέρωσης οδεύει από το κακό στο χειρότερο, το στοίχημα παίζεται πλέον στα dvd, τα ανάλαφρα έντυπα και τις ροζ ιστορίες διαφόρων αδιάφορων προσώπων της show biz.
Αυτός ίσως είναι και ο πιο βασικός λόγος που οι πωλήσεις έχουν πτωτικές τάσεις, που σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση των τιμών, αναγκάζουν τον κόσμο να παραμείνει αναγνώστης, προτιμώντας όμως αντί να αγοράσει μία εφημερίδα να προχωρήσει σε μερικά κλικ και να δει… ηλεκτρονικά ακόμα περισσότερα και ενδεχομένως πιο ενδιαφέροντα άρθρα, ρεπορτάζ και απόψεις. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.
Είμαι της άποψης ότι τα καινούρια μέσα ενημέρωσης μπορούν να συμβιώσουν με τα παλιά. Άλλωστε το καθένα έχει κάτι να δώσει. Το βασικό ζητούμενο είναι όμως οι παλιοί να αποδείξουν πως είναι… αλλιώς και να προσφέρουν στον αναγνώστη ένα άρθρο που δεν θα μπορούσε να βρει σε όποιο site και αν είχε ψάξει την προηγούμενη μέρα. Είναι εφικτό βέβαια αυτό; Θεωρητικά ναι, πρακτικά δύσκολο, από τη στιγμή που όπως πολύ σωστά έγραψε η Σοφιάννα κάποιοι δημοσιογράφοι έχουν επιλέξει αν εργάζονται σε 5-6 διαφορετικά μέσα και αναπόφευκτα δεν μπορούν παρά να δίνουν μία καλή είδηση, ένα καλό άρθρο και 50 προχειροδουλειές.
Συνολικά όμως η δημοσιογραφία, τουλάχιστον στην Ελλάδα λειτουργεί με λανθασμένο τρόπο. Και αυτό διότι πρόκειται για ένα παραποιημένο, χειραγωγούμενο προϊόν. Η είσοδος των επιχειρηματιών στον Τύπο δεν έφερε την πολυπόθητη άνοιξη, αλλά έναν ακόμα πιο βαρύ χειμώνα. Τώρα όμως όλα βγαίνουν στην επιφάνεια. Ο κόσμος ψάχνει εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, ενώ την ίδια σαβούρα που βρίσκει στα περίπτερα μπορεί να τη βρει και τζάμπα στα site.
Κάποιοι υποστηρίζουν ακόμα ότι η φθίνουσα πορεία του έντυπου Τύπου οφείλεται στην πλειάδα μέσων που υπάρχουν. Διαφωνώ έως έναν βαθμό. Διότι δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από την πολυφωνία. Υπάρχει όμως όντως πολυφωνία; Αμφιβάλλω. Όσο όμως δεν αλλάζουν μυαλά, τόσο τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Πλέον οι αθλητικές εφημερίδες πωλούν συνολικά 60 με 70.000 φύλλα. Πριν από λίγα χρόνια η Sportday πωλούσε σταθερά αυτό τον αριθμό μόνη της… Ενδεικτικό το παράδειγμα των κυκλοφοριών της Τρίτης (22/11). Πρώτο σε πωλήσεις ήταν το Φως των Σπορ με 11.120 φύλλα…
Τι να περιμένουμε; Λογικά τίποτα το διαφορετικό. Θα κλείσουν και άλλες εφημερίδες και αυτό λόγω του ότι σχεδόν κανείς στις μέρας μα δεν θα δώσει 1,5 ευρώ για να πάρει κάτι που πλέον αξίζει μόνο σε επίπεδο ανάμνησης και παλιάς αγαπημένης συνήθειας…
Κ.Π
(9/12/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.