Λίγο μελοδραματικός ο τίτλος είναι η αλήθεια, αλλά στην υπερβολή του μπορεί να δείξει γιατί το Champions League είναι το όπιο του Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου, σε μια περίοδο κρίσης, ύφεσης και ανέχειας στην προσωπική του ζωή, που έχει άμεσο αντίκτυπο όμως και στο… αποκούμπι του, που είναι τα απογεύματα του Σαββάτου και της Κυριακής.
Ο λόγος για το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα, το οποίο μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με τις οικονομικές ατασθαλίες των ομάδων, έγινε ακόμα πιο μίζερο, τουλάχιστον σε επίπεδο μπάτζετ.
Κι αυτό γιατί μπορεί μεν το πρότζεκτ με ομάδες που στηρίζονται σε νέα παιδιά και κυρίως ελληνόπουλα, να έχει πολλά να προσφέρει στους λάτρεις του μοντέλου που λάνσαρε ο Άγιαξ πριν από τρεις 10ετίες και συνέχισε με μεγάλη επιτυχία η Άρσεναλ κατά κύριο λόγο, η Πόρτο και η Λυών, αλλά το πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει να κάνει με την έλλειψη οργάνωσης στη βάση του. Εξάλλου, ο λόγος που οι περισσότερες ομάδες μας στηρίχτηκαν στα “σπλάχνα” τους και την αναδόμηση εκ των έσω, είναι καθαρά οικονομικός.
“40 εμείς, 37 όλοι σας”
Ουσιαστικά λοιπόν εξαναγκάστηκαν, με αποτέλεσμα να διαμορφωθεί μια λίγκα που θυμίζει περισσότερο πρωτάθλημα Νέων και που ο Ολυμπιακός (κατά κύριο λόγο) θα κάνει άλλη μια χρονιά πάρτι παίζοντας μόνος του, βάζοντας το τέταρτο αστέρι στη φανέλα, συνεχίζοντας τη συνήθεια που έγινε… λατρεία. Αυτά εντός των συνόρων βέβαια, γιατί όπως αποδείχτηκε περίτρανα, η συγκεκριμένη κατάσταση μόνο κακό μπορεί να κάνει ακόμα και στους πρωταθλητές Ελλάδος. Γιατί μπορεί στο εγχώριο πρωτάθλημα να κάνουν περίπατο χωρίς να χρειαστεί να βάλει ο πρόεδρος βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά στα σαλόνια της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης, οι κανόνες είναι πιο σκληροί *.
Το απέδειξε η Σάλκε που πέρασε… αέρα από το “Καραϊσκάκης” την πρώτη αγωνιστική, με τους Πειραιώτες να αισθάνονται ανάμεικτα μετά το τέλος της αναμέτρησης, καθώς μπορεί να μην πήραν τίποτα από το συγκεκριμένο ματς, αλλά θα μπορούσαν ακόμα και να έχουν διασυρθεί, αν οι Γερμανοί ήταν περισσότερο εύστοχοι στις τελικές τους προσπάθειες, ή αν δεν άφηναν το γκάζι στα τελευταία 10 λεπτά της αναμέτρησης.
Επιτέλους άρχισε…
Όπως και να `χει όμως, το θέμα δεν είναι το φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά η ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που από το βράδυ της Τρίτης (18/9) μπήκε ξανά στα σπίτια μας, έστω κι αν φέτος για πρώτη φορά από το ξεκίνημα της διοργάνωσης, η μία από τις δύο ημέρες ανήκει αποκλειστικά στη συνδρομητική τηλεόραση και τους κατόχους της. Η αλήθεια είναι πάντως πως η διοργάνωση μπήκε με το… δεξί.
Ματσάρα το βράδυ της Τρίτης στο “Μπερναμπέου” με δύο ανατροπές από τους γηπεδούχους της Ρεάλ, πολλά γκολ στα υπόλοιπα παιχνίδια με την Άρσεναλ να αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη δείχνοντας χαρακτήρα, αλλά και τη Μονπελιέ να κερδίζει τις εντυπώσεις, τον Άγιαξ να θυμίζει κάτι από τα παλιά έστω κι αν λύγισε στο τέλος στο “Βεστφάλεν” και τη Μίλαν να αποτελεί το μοναδικό μελανό σημείο του γκρουπ των ισχυρών, δείχνοντας πως φέτος μάλλον έχει “ταβάνι”.
Η επιστροφή της Μεγάλης Κυρίας
Όσο για την Τετάρτη, ξεχώρισε το παιχνίδι του Λονδίνου. Εκεί όπου η επιστροφή της Γιουβέντους στα μεγάλα σαλόνια συνοδεύτηκε και από ένα πολύ όμορφο ματς στον αγωνιστικό χώρο του “Στάμφορντ Μπριτζ”. Οι Ιταλοί μάλιστα είχαν τον έλεγχο του αγώνα σε ολόκληρη σχεδόν τη διάρκεια και παρότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 2-0 χάρη στα δύο γκολ (το ένα σπάνιας ομορφιάς και εξαιρετικής έμπνευσης και εκτέλεσης) από το “next big thing” του ποδοσφαιρικού πλανήτη, Όσκαρ, κατάφεραν όχι μόνο να ισοφαρίσουν με σχετική ευκολία, αλλά λίγο έλλειψε να πάρουν και τη νίκη, με το δοκάρι να σώζει τον Τσεχ στις καθυστερήσεις στο σουτ του Κουαλιαρέλα.
Σε κάθε περίπτωση, η εν λόγω εμφάνιση της “Μεγάλης Κυρίας”, αλλά και η παρουσία των σοβιετικών δυνάμεων (Σπαρτάκ, ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ), δείχνουν με το καλημέρα πως η φετινή διοργάνωση επιφυλάσσει πολλές συγκινήσεις, με τα φαβορί να αυξάνονται και τα αουτσάιντερ να κλείνουν την ψαλίδα. Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως (και) φέτος δεν θα πλήξουμε. Άλλωστε, μόλις ξεκίνησε. Και έχει πολύ δρόμο ακόμα.
Υ.Γ. Υπάρχουν και οι απουσίες βέβαια. Η Ρόζενμποργκ, η Ρέιντζερς, η Ίντερ, η Λίβερπουλ, η Μαρσέιγ, ο Παναθηναϊκός ακόμα, είναι ομάδες που μας είχαν συνηθίσει σε μόνιμη παρουσία στο μεγάλο ευρωπαϊκό πάρτι. Στη θέση τους, η πρωτάρα Μάλαγα, η Κλουζ, η ΜΠΑΤΕ, η Λιλ, η επιστροφή της Παρί Σεν Ζερμέν, η Μάντσεστερ Σίτι, αλλά και η άνοδος των γερμανικών ομάδων (3/4) έναντι της πτώσης των ιταλικών (2/3).
* Υ.Γ.2 Οι πιο ηχηρές απουσίες του Ολυμπιακού το βράδυ της Τρίτης απέναντι στη Σάλκε, ήταν οι Αβραάμ Παπαδόπουλος, Μέλμπεργκ, Μαρκάνο, Ορμπάιθ και Μιραλάς. Παίκτες που έφυγαν (ο πρώτος τραυματίστηκε και θα λείψει ως τον Φεβρουάριο) αλλά ουδέποτε αντικαταστάθηκαν επαρκώς, αφήνοντας “γυμνούς” τους νταμπλούχους Ελλάδος, από τη μέση και πίσω. Πόσοι αλήθεια “σιχτίρισαν” τη συμπεριφορά του Κυριάκου Παπαδόπουλου και πόσοι τα έβαλαν με τις επιλογές της (τότε) διοίκησης να τον στείλει “πακέτο” στην αγκαλιά της ξενιτιάς;
Παναγιώτης Κατηφόρης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.