Μήνες πριν, τότε που στη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, είχαν καεί και είχαν λεηλατηθεί καταστήματα και μαγαζάκια, είχε γνωστοποιηθεί μεταξύ άλλων η επίθεση σε ένα μαγαζί, που εμπορευόταν σπαθιά. Τότε μεταξύ αστείου και σοβαρού στο μυαλό μου είχε σχηματιστεί η εικόνα ανθρώπων, σαν άλλοι σαμουράι, να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας με σπαθιά και όπλα.
Κάτι τέτοιο ποτέ δεν συνέβη μεν, αλλά μετά τη δολοφονία του 43χρονου μετανάστη-διαρρήκτη, ένα διαφορετικό περιστατικό “αυτοάμυνας” είδε το φως της δημοσιότητας.
Αυτή τη φορά στην μακρινή Αλεξανδρούπολη, ένας 60χρονος τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι με τσεκούρι αστυνομικό, και πιο συγκεκριμένα το διοικητή του τμήματος. Όλα ξεκίνησαν κάποια λεπτά νωρίτερα, όταν και υπάλληλοι της εταιρείας ύδρευσης επιχείρησαν να του “κόψουν” το νερό. Βία δεν αποτελέι μόνο η επίθεση με το τσεκούρι…Βία είναι να μην έχεις χρήματα να πληρώσεις το νερό, να είσαι άνεργος για μήνες και κανείς να μην ενδιαφέρεται ή ο μισθός σου ίσα-ίσα να φτάνει για ένα κομμάτι ψωμί. Στις περισσότερες περιπτώσεις η βία οδηγεί σε βία, και ο 60χρονος δεν κατάφερε να απεγκλωβιστεί από αυτό τον αρρωστημένο φαύλο κύκλο.
Η πράξη του σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται ή επιβραβεύεται. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση η σαθρή ελληνική κοινωνία δεν θα επιβραβεύσει τον 60χρονο, όπως έγινε με τον 25χρονο που λίγες μέρες πριν δολοφόνησε το διαρρήκτη του σπιτιού του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βλέπετε, ο αστυνομικός δεν πρόκειται για μετανάστη, που να κλέβει τις δουλειές, τα σπίτια, τα χρήματα και το οξυγόνο. Όλοι θα φανούν σοκαρισμένοι και θα σπεύσουν να αποδοκιμάσουν το αποτρόπαιο έγκλημα του συμπολίτη τους, δηλώνοντας απορημένοι στα κανάλια ότι ποτέ δεν είχε δώσει δικαίωμα. Πάντα ήταν ήρεμος και λιγομίλητος, ξεχνώντας επιτηδευμένα ή όχι, ότι ο άνθρωπος αυτός δεχόταν καθημερινά αλλεπάλληλα χτυπήματα βίας, κρατικής αλλά και ανθρώπινης.
Όσο πιο βαθιά προχωράει η κρίση, ριζώνει ο φόβος, η απόγνωση και η αγανάκτηση στις καρδιές και στα μυαλά των ανθρώπων. Όταν η βοήθεια που χρειάζεσαι δεν έρχεται από πουθενά, όταν κινδυνεύει η ελάχιστη περιουσία που σου έχει απομείνει, τότε είναι που παίρνεις τον νόμο στα δικά σου χέρια, και τα μεταμορφώνεις σε εργαλεία εγκλήματος. Όταν η Πολιτεία αδιαφορεί και σου γυρνάει επιδεικτικά το κεφάλι… Δολοφονείς και τραυματίζεις, ενώ πρώτιστα δεν θα μπορούσε καν να περάσει από το νου σου. Το ένστικτο επιβίωσης, δυστυχώς τείνει να επιβάλλεται και να υπερισχύει της λογικής.
Βασικοί θεσμοί της κοινωνίας, όπως αυτός της δικαιοσύνης θεωρούνται πλέον είδος… προς εξαφάνιση. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και ανθρώπινη. Τα αίτια αυτού του φαινόμενου, όμως δεν πρέπει να αναζητηθούν στους δύο προαναφερθέντες ανθρώπους, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία, που σε αναγκάζει με το δικό της τρόπο, να κλέψεις ή να σκοτώσεις για να καταφέρεις να επιβιώσεις. Ο 60χρονος, όπως και ο 43χρονος μετανάστης αποτέλεσαν δυστυχώς, θύματα του ίδιου του συστήματος!
Χριστιάνα Βουκελάτου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.