Έχεις την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει εδώ κάτω;
Έχεις ποτέ περάσει το μήνα με 360 ευρώ; Πώς αποφασίζεις να ορίσεις αυτό το ποσό ως επίδομα ανεργίας;
Έχεις ποτέ αναγκαστεί να περιμένεις σαράντα λεπτά το λεωφορείο και όταν έρχεται να μην χωράς να μπεις; Έχεις μπει ποτέ στο μετρό όπου ασφυκτιάς λόγω της αφόρητης ζέστης που επικρατεί; Πώς αυξάνεις την τιμή του εισιτηρίου, χωρίς να βελτιώνεις την εξυπηρέτηση;
Έχεις ποτέ πάει σε δημόσιο νοσοκομείο; Ξέρεις πόσες ζωές απόρων και μη, έχουν σωθεί σε αυτά τα νοσοκομεία; Γιατί αποφάσισες να κλείσεις 80 σε όλη την Ελλάδα;
Έχεις προσπαθήσει να κάνεις μάθημα σε 8χρονα παιδιά για πέντε ώρες, για πέντε μέρες, για έναν χρόνο; Γιατί αναγκάζεις τους δασκάλους να ζουν με 650 ευρώ;
Έχεις αρμέξει, έχεις ξεγεννήσει, έχεις φροντίσει ένα ζώο; Γιατί αποφασίζεις να υποχρηματοδοτήσεις ή και να κλείσεις κτηνοτροφικές μονάδες, εισάγοντας βούτυρο Ολλανδίας και γάλα Γερμανίας;
Έχεις προσπαθήσει να εξυπηρετηθείς σε δημόσια υπηρεσία; Γιατί μειώνεις το προσωπικό και αναγκάζεις χιλιάδες εργαζομένους στην υποχρεωτική συνταξιοδότηση;
Έχεις επισκεφθεί ποτέ ψυχιατρείο ή εκπαιδευτικό ίδρυμα για άτομα με ειδικές ιδιαιτερότητες; Γιατί αποφασίζεις να κλείσεις ή να μην δώσεις λεφτά στα περισσότερα από αυτά;
Έχεις περπατήσει ποτέ (μόνος χωρίς την προσωπική σου ασφάλεια) στην Ομόνοια, τα Πατήσια, την Κυψέλη; Έχεις δει την εγκατάλειψη και τη μιζέρια στα πρόσωπα των ανθρώπων; Γιατί αποφασίζεις να μην τα βλέπεις;
Έχεις μιλήσει ποτέ με έναν από τους εκατοντάδες άστεγους που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του κέντρου της Αθήνας;
Έχεις βιώσει ποτέ αυτοκτονία οικείου σου λόγω βιοποριστικών προβλημάτων;
Έχεις αναγκαστεί να βλέπεις τους λογαριασμούς και τα χαράτσια να κάνουν στοίβα και εσύ να τρέχεις από αγγελία σε αγγελία και να παίρνεις τη μία αρνητική απάντηση μετά την άλλη;
Έχεις αναγκαστεί να δίνεις τον μισό σου μισθό για φάρμακα; Έχεις δει καρκινοπαθή να μην μπορεί να πάρει τα φάρμακα που το κράτος όφειλε να του παρέχει;
Έχεις την παραμικρή ιδέα για τα αποτελέσματα των αποφάσεών σου;
Κατέβα λίγο και αντίκρισέ μας και τότε ίσως νοιώσεις λίγο άνθρωπος…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.