του Γιάννη Αλμπάνη- Newpost
Ας μη βαυκαλιζόμαστε. Παρά τις ωραίες ανθρωπιστικές διακηρύξεις, δεν έχουν όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία. Κάποιες αξίζουν πολύ, κάποιες λιγότερο και κάποιες καθόλου.
Η φρίκη εισέβαλε ξανά στις οθόνες μας χτες, μέρα του Καθολικού Πάσχα. Σε 8 «τυφλές» βομβιστικές επιθέσεις σε καθολικές εκκλησίες και πολυτελή ξενοδοχεία στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 290 άνθρωποι και τραυματίστηκαν τουλάχιστον 500. Ένα αποτρόπαιο μακελειό που όμως δεν μας εκπλήσσει. Γιατί τις τελευταίες δεκαετίας οι θεαματικές σφαγές αμάχων (είτε από βομβιστές καμικάζι είτε από υπερσύγχρονα βομβαρδιστικά) δεν προκαλούν έκπληξη. Η φρίκη έχει καταστεί αναπόσπαστο μέρος της ειδησεογραφικής κανονικότητας.
Η φρίκη παραμένει σταθερή. Αλλάζει όμως η αντίδρασή μας σε αυτήν. Αντίδραση του πολιτικού κόσμου, των ΜΜΕ, αλλά και των απλών πολιτών. Για το μακελειό στο Κολόμπο κανείς δεν δήλωσε «Είμαι Σρι Λάνκα». Αντιθέτως μετά τη δολοφονία των 12 εργαζομένων του Charlie Hebdo στις 7 Ιανουαρίου 2015, το «Είμαι Σαρλί» (Je suis Charlie) είχε λεχθεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της παγκόσμιας ελίτ.
Οι κοντινοί και οι μακρινοί θάνατοι
Η Σρι Λάνκα βρίσκεται βέβαια στην άλλη άκρη του πλανήτη. Είναι φυσικό οι καταστροφές που αφορούν οικείους μας ή συμβαίνουν κοντά μας να μάς κινητοποιούν πολύ περισσότερο από αυτές που πλήττουν άγνωστους σε μας ανθρώπους σε τόπους μακρινούς. Δεν θα μπορούσε να ζήσουμε αν μας έθλιβε ο θάνατος των αγνώστων εξίσου με αυτόν των συγγενών μας.
Όμως κανείς δεν είπε «Είμαι Σρι Λάνκα» όχι μόνο γιατί η ασιατική χώρα είναι πολύ μακριά. Ο αριθμός των θανάτων είναι τόσο μεγάλος που θα έπρεπε να μας συγκλονίσει, ανεξαρτήτως της απόστασης. Ας θυμηθούμε επίσης πόσο είχαμε συζητήσει την επίθεση με το δηλητηριώδες αέριο σαρίν στο μετρό του (εξίσου μακρινού) Τόκιο την 20η Μαρτίου 1995 που είχε στοιχίσει τη ζωή σε 13 άτομα. Πόσο αλήθεια μας απασχολούν τα σχεδόν καθημερινά μακελειά στη Συρία ή την Παλαιστίνη που δεν βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά δίπλα μας. Πέρα από την τρομοκρατία ή τον πόλεμο, πόσο μας κινητοποιούν οι χιλιάδες πνιγμοί προσφύγων και μεταναστών στη Μεσόγειο και το Αιγαίο;
Δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία
Ας μη βαυκαλιζόμαστε. Παρά τις ωραίες ανθρωπιστικές διακηρύξεις, δεν έχουν όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία. Κάποιες αξίζουν πολύ, κάποιες λιγότερο και κάποιες καθόλου Είναι χαρακτηριστικό ότι στην εκατόμβη του Κολόμπο τη μεγαλύτερη δημοσιότητα παίρνει η τραγωδία του Δανού δισεκατομμυριούχου Άντερς Χολς Πόβλσεν που έχασε τα τρία παιδιά του στις επιθέσεις. Για τους υπόλοιπους 287 μάλλον θα μάθουμε από ελάχιστα ως τίποτα.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής κυμαίνεται ανάλογα με τη θέση στην οικονομική ιεραρχία. Ο κανόνας είναι ότι ζωές των φτωχών και των πολιτών υπό ανάπτυξη χωρών αξίζουν λιγότερο από εκείνες των πλουσίων και των πολιτών του αναπτυγμένου κόσμου. Βεβαίως παίζουν ρόλο και οι πολιτικές σκοπιμότητες. Μια δημόσια εκτέλεση στο Ιράν προκαλεί στη Δύση πολύ μεγαλύτερο αποτροπιασμό από ό,τι μια δημόσια εκτέλεση στη Σαουδική Αραβία. Ποιος αλήθεια γνωρίζει ότι στο Αφγανιστάν (που θεωρείται «ασφαλής χώρα» από την ΕΕ) το 2018 σκοτώθηκαν 3.804 άμαχοι, ο μεγαλύτερος αριθμός από το 2009. Συνολικά στο Αφγανιστάν την τελευταία δεκαετία έχουν σκοτωθεί 32.000 άμαχοι.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν στην αξία της ανθρώπινης ζωής, όπως άλλωστε και σε οτιδήποτε άλλο στον κόσμο μας. Μόνο που οι διαφορές στην αξία των ανθρώπινων ζωών σημαίνουν και διαφορές στην ένταση της προστασίας τους. Αν δεν αξίζουν όλες οι ζωές το ίδιο, δεν προστατεύονται και με τον ίδιο τρόπο. Για έναν Αμερικανό όμηρο μπορεί να γίνει στρατιωτική επέμβαση. Ένας πρόσφυγας που πνίγεται στο Αιγαίο δεν θα έχει καν το όνομά του χαραγμένο στον τάφο του. Για να παραφράσουμε τον Όργουελ, στον κόσμο μας μερικοί άνθρωποι είναι πιο πολύ άνθρωποι από τους άλλους ανθρώπους. Γνώμη μου πάντα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.