Ξένα σίριαλ. Εν αρχή ήσαν τα βραζιλιάνικα. Στη συνέχεια ήρθαν τα αμερικάνικα και εσχάτως τα τούρκικα. Όπως και να ‘χει η ελληνική τηλεόραση και κατ’ επέκταση η ελληνική πραγματικότητα είχε ανέκαθεν το ξενόφερτο στοιχείο στην κουλτούρα της (με την κακή αλλά ενίοτε και με την καλή έννοια).
Ακόμη και στις εποχές της πρωτοκαθεδρίας των ελληνικών σειρών, όταν οι ιστορίες των… απλών και καθημερινών ηρώων του Φώσκολου απασχολούσαν τη μέση ελληνίδα νοικοκυρά, το ξένο δεν έλλειπε από την ελληνική τηλεόραση. Απλά τώρα φάνηκε η γύμνια της, η οποία τόσα χρόνια καλύπτονταν από κακόγουστες και κενές περιεχομένου σειρές, που “πουλούσανε” σεξ, ήρωες που ζούσανε σε πολυτελή σπίτια και δεν εργάζονταν ποτέ, ερωτικά τρίγωνα και ίντριγκα.
Ό,τι δηλαδή παρουσιάζουν πάνω κάτω και οι τούρκικες σειρές, οι οποίες σε σχέση με τις ιστορίες βραζιλιάνικων ή αμερικάνικων σειρών, είναι ό,τι πιο κοντινό σε μας. Σεβντάδες, σεκλέτια και νταλκάδες. Απλά στην Τουρκία το χρήμα ρέει άφθονο και έτσι οι παραγωγές είναι σαφώς πιο ακριβές και πιο φαντασμαγορικές (πέραν τούτου στην πλειοψηφία των τούρκικων σειρών μπορεί να δει κανείς και εξωτερικά πλάνα, σε αντίθεση με τις ελληνικές που είναι γυρισμένες σε ένα στούντιο).
Το πρόβλημα όμως της ελληνικής τηλεόρασης δεν είναι τα τούρκικα σίριαλ, όπως διατείνονται αγανακτισμένοι Ελληνάρες και θεματοφύλακες της ελληνικής κουλτούρας. Το πρόβλημα είναι ότι η ποιότητα της ελληνικής τηλεόρασης φθίνει όλο και περισσότερο, οι καλές παραγωγές όπως εκπομπές ή ντοκιμαντέρ “κόβονται” γιατί κοστίζουν πολλά στους καναλάρχες, τα πάντα είναι εισαγόμενα και με υπότιτλους και μέρα με τη μέρα ο Έλληνας βυθίζεται σε μία εικονική πραγματικότητα, την οποία ουσιαστικά ο ίδιος δημιούργησε.
Καθισμένος στον καναπέ του, με το μισθό και τη σύνταξη κομμένα, με τους λογαριασμούς και τα χαράτσια να σχηματίζουν πάκο, με γνωστούς και φίλους να μεταναστεύουν, ο Έλληνας συνεχίζει να τιμά τις επιλογές του παρελθόντος. Συνεχίζει στηρίζοντας τα ίδια πράγματα, συνεχίζει ζώντας για όσο διαρκεί ένα επεισόδιο, τη ζωή του πρωταγωνιστή, συνεχίζει ταυτιζόμενος με τα προβλήματα των ηρώων (τα οποία στο επόμενο επεισόδιο θα λυθούν), συνεχίζει την εικονική του πραγματικότητα.
Απλά αυτή τη φορά άλλαξε η ταμπέλα. Δεν λέει made in Greece ή made in USA, αλλά made in Turkey. Αυτό “πουλάει” τώρα, αυτό μας πλασάρουν και ως γνωστόν ο Έλληνας το θέλει το ξενόφερτο. Καθώς δεν μας φταίνε οι Τούρκοι για την κατάντια μας.
Εμείς οι ίδιοι έχουμε αποφασίσει (και μάλιστα με την ψήφο μας) ότι επιθυμούμε αμερικανό νταβατζή (ΔΝΤ), ευρωπαίο εκβιαστή και τούρκο διασκεδαστή…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.