Η μουσική και ο κινηματογράφος είναι δύο τέχνες που πολύ συχνά συνδυάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Στην προκειμένη περίπτωση, Έλληνες τραγουδιστές αποκαλύπτουν ένα ακόμα, καλά κρυμμένο ταλέντο τους, αυτό της υποκριτικής.
Τρεις ταινίες διαφορετικές μεταξύ τους με μοναδικό κοινό σημείο το ταλέντο των πρωταγωνιστών τους!
Ο χαμένος τα παίρνει όλα- Γιάννης Αγγελάκας
Έχοντας πρώτα αποδείξει προ πολλού την αξία τους ως μουσικός, ο Γιάννης Αγγελάκας αποφάσισε το 2002 να δοκιμάσει και τη τύχη του.. στην μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστεί στην ταινία “ο χαμένος τα παίρνει όλα”, σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαίδη.
Αυτή η ταινία αποτέλεσε μάλιστα την τρίτη και τελευταία της τριλογίας του σκηνοθέτη “για τα χρόνια της χολέρας. Οι ταινίες αντικατοπτρίζουν τη ματιά του στον ξεφτισμένο κόσμο του 20ού αιώνα.
Ο Αγγελάκας υποδύεται ένα ρόλο που μάλλον του ταιριάζει αρκετά. Ένας κυνικός σαραντάρης με βρώμικο παρελθόν αλλά και αμφίβολο μέλλον, περιφέρεται στα σοκάκια της πόλης αναζητώντας ποτά, τσιγάρα και εφήμερες σχέσεις. Αν και η ταινία δίχασε κριτικούς και κοινό, η ερμηνεία του απέσπασε πολύ θετικές κριτικές, όπως εξάλλου και το εξαιρετικό soundtrack , της ταινίας, το οποίο έχει επιμεληθεί ο ίδιος.
Η ταινία μάλιστα απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσία και φωτογραφίας, στα κρατικά βραβεία κινηματογράφου αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρείται μία μέτρια και μονομερής λήψη της παρακμής του 20ού αιώνα.
Ο Ασυμβίβαστος- Παύλος Σιδηρόπουλος
Ήταν αρχές του 1979 όταν ο σκηνοθέτης Ανδρέας Θωμόπουλος προτείνει στον νεαρό τότε Παύλο Σιδηρόπουλο να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του. Βλέπετε, εκτιμούσε πολύ το ταλέντο του.
Ο ρόλος του δεν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα από τον ίδιο τον τίτλο της ταινίας. Ένας 20χρονος φοιτητής, εγκλωβισμένος στο από τότε σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, εγκαταλείπει τη σχολή του και προτιμάει να παίζει μουσική στους δρόμους.
Ο Παύλος ενσαρκώνει καταπληκτικά ένα χαρακτήρα, που ίσως να είχε αρκετές ομοιότητες με τη ζωή του. Στην ταινία ερμηνεύει τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο το σκηνοθέτη της ταινίας, αλλά και από τον Μίκυ Θεοδωράκη. Τραγούδια που διέφεραν κάπως από το καθαρόαιμο ροκ στυλ του.
Η ταινία τότε δέχτηκε μέτριες κιτρικές αλλά και μέτρια αποδοχή από το κοινό, και έγινε ευρέως γνωστή μόνο όταν και η αξία του ίδιου του Παύλου αναγνωρίστηκε στο όλον της. Χαρακτηριστικό δεν αποτελεί το γεγονός ότι τα ραδιόφωνα ανακάλυψαν το” Να μ’ αγαπάς”, μετά το θάνατο του καλλιτέχνη!
Ο Φρέντυ Γερμανός έγραφε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία για τον Ασυμβίβαστο :
Η ώρα των εγγονών. Η εγγονή του Ernest Hemingway θριαμβεύει στον Αμερικάνικο Κινηματογράφο, στην Ελλάδα ο εγγονός του Αλέξη Ζορμπά ετοιμάζεται να κατακτήσει το δικό μας. Πρόκειται για τον Παύλο Σιδηρόπουλο, που παίζει στην ωραία ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου ο Ασυμβίβαστος.
Ο Σιδηρόπουλος, απευθείας απόγονος του Αλέξη Ζορμπά, ζωντανεύει ένα ξέγνοιαστο καβαλάρη της εποχής μας, που προσπαθεί να μιλήσει στο κόσμο με τη κιθάρα του, όπως ακριβώς μιλούσε στο κόσμο ο παππούς του με το σαντούρι του… Είδαμε απόψε το βράδυ την ταινία σε δοκιμαστική προβολή και χαρήκαμε για την έξοχη ποίησή της. Άραγε πως θα έβρισκε την ταινία του εγγονού του ο ήρωας του Καζαντζάκη; Θα καμάρωνε σίγουρα και ίσως (όταν άναβαν τα φώτα) να μας έλεγε τα ίδια λόγια που είχε χαράξει στη τελευταία του κάρτα από τη Γιουγκοσλαβία: “Έυρον πράσινη πέτρα ωραιοτάτη”.
Ο δράκουλας των Εξαρχείων-Τζίμης Πανούσης, Νικόλας Άσιμος, Δημήτρης Πουλικάκος
Κρίνοντας μοναχά από τα πρωταγωνιστικά ονόματα η ταινία αυτή σίγουρα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κανονική ή συνηθισμένη.
Σε σκηνοθεσία του Νίκου Ζέρβου και με μία πλειάδα από τότε underground καλλιτέχνες και ηθοποιούς, η ταινία αυτή μέχρι και σήμερα θεωρείται ως αριστούργημα τoυ cult ελληνικού κινηματογράφου.
Αποτελεί μία πολιτική σάτιρα με πολύ μεγάλες δόσεις καλού αλλά χοντροκομμένου και σε αρκετές περιπτώσεις μακάβριου χιούμορ. Στις κηνηματογραφικές αίθουσες έκανε το ντεμούτο της, το 1983 και αν μη τι άλλο ήταν κάτι πολύ πρωτοπόρο για την τότε συντηρητική κοινωνία.
Με επιρροές από τα τότε θρίλερ της εποχής σε συνδυασμό με δράκουλες, ζόμπι, τάφους, σεξ ,παρακμή και πολλά κιλά τρέλας.
Η ταινία κλείνει με μία ροκ διασκευή του Τζίμη Πανούση στο ” θα τον μεθύσουμε τον ήλιο”, ενώ οι κριτικές του κοινού είναι τόσο αντιφατικές όσο ιδιαίτεροι είναι και οι πρωταγωνιστές της. Από πολλούς αγαπιέται αλλά και μισιέται παράφορα!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.