(Κεντρική Φωτογραφία: Νίκος Κατσαρός)

Οι Empty Frame, ενεργοί ήδη από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας αναγνωρίζονται πλέον ως ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της Αθηναϊκής σκηνής. Παράλληλα με τους δίσκους τους, έχουν γράψει μουσική και για την παράσταση χορού Hands, από την ομάδα Still Pilgrim Paradox, καθώς και για την πολύ καλή τηλεοπτική σειρά «Ηρωίδες». Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τον εξαιρετικό τρίτο δίσκο τους “Who Wants To Ride The Horse”, τον οποίο και θα παρουσιάσουν την ερχόμενη Παρασκευή, 23/3, στο Ίλιον Plus, με δωρεάν είσοδο. Εν όψει της συναυλίας αυτής, απάντησαν στις ερωτήσεις του 3point:

 

Το “Who Wants To Ride The Horse” μου θυμίζει πολύ ‘70s, από τους Fleetwood Mac της εποχής Lindsey Buckingham/Stevie Nicks μέχρι prog κτλ. Συμφωνείτε με αυτό; Αν ναι, ήταν μια συνειδητή επιλογή; Ποιους καλλιτέχνες ακούγατε ενώ γράφατε και ηχογραφούσατε τα κομμάτια που απαρτίζουν το δίσκο;

Μας αρέσει ιδιαίτερα ότι όταν μας αναφέρουν τι ακούσματα φέρνει στο μυαλό του καθένα η μουσική μας, οι απαντήσεις είναι πάντα πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Πολλές φορές είναι αρκετά κοντά στα δικά μας ακούσματα και κάποιες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση. Η σύγκριση με Fleetwood Mac νομίζω πέφτει κάπου στη μέση. Δηλαδή σίγουρα δεν έγινε συνειδητά αλλά δεν αποκλείεται υποσυνείδητα να έχουν περάσει κάποια στοιχεία όπως γίνεται συνήθως όταν γράφεις μουσική. Τώρα για τις επιρροές του δίσκου, επειδή είμαστε και μπόλικοι κι έχουμε διαφορετικά γούστα, είναι λίγο δύσκολο να απαντήσουμε. Σίγουρα όλοι μας ακούσαμε λίγο (ή πάρα πολύ) Beatles,  Neil Young και Queens Of The Stone Age κατά τη διάρκεια της σύνθεσης των κομματιών.

 

Σε κάποια από τα τραγούδια υπάρχει έντονο το αφηγηματικό στοιχείο. Υπάρχει κάποιο νήμα ή κάποιο γενικό concept που συνδέει τα κομμάτια μεταξύ τους;

Όπως και η μουσική μας δεν περιορίζεται σε ένα είδος, έτσι και στιχουργικά δεν περιοριζόμαστε σε μία αφήγηση. Ακόμα και μέσα σε ένα κομμάτι μπορεί οι στίχοι να αναφέρονται σε διαφορετικά θέματα. Στα κομμάτια μας θα συναντήσεις πολιτικά σχόλια, προσωπικά μας βιώματα και μυθοπλασία, ρομαντικά και λυρικά σημεία που εναλλάσσονται με οργισμένα και κυνικά.

 

Σε συνάφεια με τις προηγούμενες ερωτήσεις, αλλά και την αμέσως επόμενη, ποιες ταινίες και σειρές βλέπατε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και της ηχογράφησης του δίσκου; Αντίστοιχα, ποια βιβλία διαβάζατε; Θεωρείτε πως όλα αυτά επηρέασαν με κάποιον τρόπο τα τραγούδια του “Who Wants To Ride The Horse”, είτε σε στιχουργικό είτε και σε μουσικό επίπεδο;

Κοίτα όλοι είμαστε λάτρεις του κινηματογράφου, επιλεγμένων τηλεοπτικών σειρών, αλλά και βιβλιοφάγοι, αλλά δεν θα λέγαμε ότι μας επηρεάζουν στη δική μας τέχνη κατά κάποιο τρόπο. Άλλωστε η πραγματικότητα από μόνη της έχει τόσο σουρεαλισμό, τόσο σκοτεινά και φωτεινά σημεία που μας δίνει μπόλικο υλικό να εξερευνήσουμε.

Πώς ήταν για εσάς η εμπειρία της σύνθεσης μουσικής για την performance Hands των Still Pilgrim Paradox και για τη σειρά Ηρωίδες, σε σενάριο της Αλεξάνδρας Κ.; Ποιες ελευθερίες και ποιους περιορισμούς δίνει σε ένα μουσικό/σε μια μπάντα το να γράφει μουσική για μια παράσταση ή μια σειρά ή μια ταινία; Θα σας ενδιέφερε να ξαναγράψετε ένα soundtrack;

Οι δύο εμπειρίες ήταν πολύ διαφορετικές. Στις Ηρωίδες δεν είχαμε δει το υλικό το οποίο θα ντύναμε με τη μουσική και ήμασταν αρκετά πιο ελεύθεροι να δημιουργήσουμε πάνω σε γενικές κατευθύνσεις, ενώ στο Hands έπρεπε να παράγουμε μουσική ταυτόχρονα με τη χορογραφία που έπρεπε να βγει από την χορευτική ομάδα, οπότε τα περιθώρια ήταν πολύ πιο στενά και συγκεκριμένα. Ανυπομονούμε να γράψουμε κι άλλα soundtrack! Μάλλον σειρά έχει μια ταινία τώρα.

Σε όλες σχεδόν τις ηχογραφήσεις σας έχετε ως παραγωγό τον Στέφανο Δουβίτσα. Τι θεωρείτε πως έχει προσφέρει στον ήχο της μπάντας; 

Ο Στέφανος είναι ο πιο παλιός συνεργάτης της μπάντας, έχουμε κάνει παρέα και τους τρεις δίσκους, συν το “HANDS”. Τον θεωρούμε μέλος της μπάντας και εκτιμούμε τις ικανότητες του αλλά και την βοήθεια που μας παρέχει όλα αυτά τα χρόνια, για να βγουν οι δίσκοι όπως θέλουμε. Νιώθουμε ιδιαίτερα τυχεροί που συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με εμάς, αλληλεπιδράμε συντονισμένα και το αποτέλεσμα μας δικαιώνει και μας βρίσκει σύμφωνούς όλους. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να αναφερθούμε και στην Λουίζα Καραγεωργίου που συνεργάζεται μαζί μας επίσης πολλά χρόνια. Έχει κάνει το artwork στο “ The blackbird flies” αλλά και στο “ Who wants to ride the horse”. Δύο εξαιρετικά εξώφυλλα που αντικατοπτρίζουν πλήρως την μουσική μας αισθητική. Είναι, άλλωστε, πίσω από σχεδόν όλες τις αφίσες μας. Τέλος, θέλουμε να σταθούμε και στην πολύτιμη συνεργασία που έχουμε εδώ και χρόνια με τον Νίκο Κατσαρό στις φωτογραφίσεις και με την κολεκτίβα των Shoot the Band, οι οποίοι έχουν επωμιστεί τον ρόλο των video που αφορούν την μπάντα. Είναι μεγάλο προνόμιο να μπορείς να δημιουργήσεις μαζί με φίλους και όλοι οι άνθρωποι που αναφέραμε έχουν κατά κάποιον τρόπο συνδιαμορφώσει την αισθητική των Empty Frame.

 

Ποια είναι η συνθετική διαδικασία που ακολουθείτε; Π.χ. τα κομμάτια γράφονται κατά τη διάρκεια των προβών ή των ηχογραφήσεων ή κάπως αλλιώς;

Έχουμε την τύχη να έχουμε τρεις βασικούς συνθέτες/στιχουργούς, αλλά η δημιουργία δεν τελειώνει σε αυτούς. Συνήθως έρχεται μια βασική ιδέα είτε πιο ελεύθερη είτε πιο ολοκληρωμένη και την δουλεύουμε πάνω στις πρόβες. Όλα τα μέλη των Empty Frame παίρνουν μέρος στην ολοκλήρωση του κομματιού. Μετά, βέβαια, μπορεί να μην μας αρέσει και να το κάνουμε πάλι από την αρχή, αλλά εντάξει αυτά έχει η τέχνη!

 

Αν δεν κάνω λάθος, κυκλοφορείτε μόνοι σας τους δίσκους σας. Αυτό είναι μια εξαρχής συνειδητή επιλογή ή κάτι που προέκυψε εκ των πραγμάτων; Πέρα από τα προφανή οφέλη και κόστη που προκύπτουν από αυτό, πώς βιώνετε την όλη διαδικασία του DIY και τι σημαίνει για εσάς;

Αν εξαιρέσουμε ένα κομμάτι της παραγωγής και του promoting που έγινε από την πρώτη μας εταιρία στο “ They think we are eskimos”, όλα τα άλλα έξοδα στις υπόλοιπες δουλειές μας τα έχουμε καλύψει όντως εμείς. Από την μία είναι δύσκολο να πρέπει να καλύπτεις όλα αυτά τα έξοδα που ένας δίσκος έχει( πρόβες, ηχογραφήσεις, μίξεις, κοπή, μερικά από αυτά) και να πρέπει να ασχοληθείς με την διανομή και την επικοινωνία του. Δεν έχουμε κάποιον άνθρωπο να ασχολείται με όλα τα παραπάνω, τα κάνουμε μόνοι μας επιβαρύνοντας τον ήδη πολύτιμο χρόνο που έχουμε. Βέβαια, αυτό κάνουν οι περισσότερες αγγλόφωνες μπάντες. Είναι κρίμα στην Ελλάδα του 2018 που όσες δισκογραφικές ασχολούνται πραγματικά με τον χώρο μας και κάνουν σοβαρή δουλειά, να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Από την άλλη, το γεγονός ότι τα πάντα περνούν από τα χέρια μας και ελέγχουμε κάθε σημείο της διαδικασίας, μας επιτρέπει να ξέρουμε ακριβώς τι κάνουμε και πως το κάνουμε. Στο τέλος, εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για την όποια επιτυχία ή αποτυχία…

Πέρα από την παρουσίαση του νέου δίσκου, τι άλλο θα περιλαμβάνει η συναυλία της Παρασκευής στο Ίλιον; Ποια άλλα βήματα θα ακολουθήσουν, με αφορμή την κυκλοφορία του Who Wants To Ride The Horse;

Την Παρασκευή θα παρουσιάσουμε όλο το νέο μας δίσκο και στη συνέχεια θα έχουμε ένα πρόσθετο πρόγραμμα με κομμάτια από όλη την πορεία και τις δουλειές μας. Είναι μία σημαντική ημέρα για εμάς και ανυπομονούμε να συναντηθούμε ξανά με φίλους, αλλά και να χτίσουμε νέες φιλίες. Το μενού στη συνέχεια έχει, φυσικά, live. Θα παίξουμε ακόμη μια συναυλία στην Αθήνα παρέα με μία αγαπημένη μπάντα και μετά καλοκαιρινά φεστιβάλ. Κι ακολούθως εξορμήσεις εκτός πρωτεύουσας. Έχουμε μπόλικη όρεξη και πίστη σε αυτό που κάνουμε.

Empty Frame – Παρουσίαση δίσκου LIVE στο Ίλιον Plus

Κοδριγκτώνος 17, Παρασκευή, 23/3. Είσοδος δωρεάν.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στο Χολαργό το 1980 και σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσικολογία, στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τον Απρίλιο του 2013 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Ελληνική Ασφυξία» (Εκδόσεις των Συναδέλφων), υπό το ψευδώνυμο Ηλίας Νίσαρης. Κείμενά του, είτε με το πραγματικό του όνομα είτε με το ψευδώνυμο, έχουν δημοσιευτεί επίσης σε διάφορα περιοδικά του ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου (3pointmagazine.gr, να ένα μήλο, Metropolis Free Press, Fractal Press, thecricket.gr, mixtape.gr, bibliotheque.gr, To Παράθυρο, Ποιητική, HUMBA! κ.ά.) Διατηρεί το blog www.eliasnisaris.blogspot.gr , ενώ κάθε Δευτέρα, από τις 12 έως τις δύο το μεσημέρι, παρουσιάζει την εκπομπή Wax Trash στον ιντερνετικό σταθμό www.indiegroundradio.com. Το βιβλίο του με τίτλο “Το Ορφανό Αριστούργημα”, υπό το πραγματικό του όνομα, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εύμαρος.

Related Posts

//