Παρασκευή βράδυ στον πολυχώρο ΤΡΙΑΝΟΝ, οι Empty Frame παρουσιάζουν τον δεύτερο τους δίσκο ονόματι “ The Blackbird Flies”. Καθόμαστε στο πάτωμα με μπύρα, αφού όλα τα καθίσματα είναι γεμάτα με κάθε ηλικίας παρευρισκόμενο. Μετά από λίγο, τα φώτα κλείνουν και η μουσική αρχίζει.
Ενώ είχα συνδυάσει τη μουσική τους με παραμυθικές μορφές που ξετρυπώνουν από τα παιδικά σου όνειρα, είδα στο background να προβάλλονται βιντεάκια άκρατου ρεαλισμού. Από το μαύρο μπλοκ , και πορείες στο κέντρο της Αθήνας, μέχρι πολέμους που κατέληγαν σε εκρήξεις και φωτιά. Και οι Empty frame να βάζουν με τη μουσική τους την ειρηνική γραμμή στους πολέμους αυτούς. Να κλείνουν τον διακόπτη της τηλεόρασης και να ανοίγουν στη φαντασία διαύλους προς αμφισβήτηση, προς το χτίσιμο μιας άλλης πραγματικότητας.
Τότε ακριβώς κατάλαβα , αυτό που θα εξηγούσαν οι ίδιοι στο 3point αργότερα : «Πολλές μελωδίες μπορεί να παραπέμπουν σε κάτι παραμυθικό. Όμως σα σύνολο τείνουμε στο κυνικό, το οποίο , δεν επηρεάζει ούτε τα όνειρα, ούτε τη φαντασία».
Κάπως έτσι, ανάμεσα στα κλειστά κλουβιά και το ψεύτικο δέντρο που κοσμούσε τη σκηνή τους, πήρα ελπίδα. Πως ακόμη κι’ αν συμβαίνει ο πιο σκληρός πόλεμος δίπλα ή μέσα σου, μπορείς να ανοίξεις το παραθυράκι της φαντασίας και να πάρεις μια ανάσα. Και η μουσική αν και «δε μπορεί να φέρει επανάσταση ,μπορεί να γίνει μέρος της επανάστασης». Είτε αυτή είναι κοινωνική, είτε διαπροσωπική είτε έστω και ενδοατομική.
Ενώ το βιολεντσέλο δυνάμωνε και τα μάτια έκλειναν, ο φίλος μου με σκουντάει να μου πει ότι βλέπει έναν λούτρινο παπαγάλο στο πιατίνι του drummer. Γελάμε για λίγο και μετά συνεχίζουμε να αφηνόμαστε στις εικόνες. Στην έμπνευσή τους που αντλείται « από πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας , όπως η πόλη , η κοινωνία , ο έρωτας και ο θάνατος».
Προς το τέλος, ανοίγει η οροφή και έρχεται ο ανοιξιάτικος αέρας στο πρόσωπό μας. Για μια στιγμή , συνειδητοποίηση ότι μπορούσα να δω μερικά αστέρια, μέσα από το καυσαέριο της πόλης, όπως μπορούσα να δω και την ελευθερία μέσα από τα κλειστά κλουβιά . Για τους Empty Frame, ελευθερία δεν είναι η ομορφιά υπό πίεση, αλλά «ένα δεδομένο όπως το νερό που πίνουμε ή ο αέρας που αναπνέουμε, το οποίο πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ως τέτοιο». Είναι κάτι το οποίο « δυστυχώς δε βιώνεται στο σήμερα, ωστόσο η μουσική μας έχει πολλές αναφορές σε αυτή και η ελευθερία ταιριάζει με τον τίτλο του νέου δίσκου».
Συνοψίζοντας το μουσικό μας ταξίδι, κατάλαβα πως αυτό το Live ήταν η καλύτερη γεύση όλου του νέου δίσκου, που άκουγα λίγες μέρες πριν, διαβάζοντας. Αν τα συνέδεες λίγο όλα μεταξύ τους, θα έβλεπες πως όλη τους η ουσία ήταν εκεί, τα κλειστά κλουβιά με το δέντρο ήταν εκεί, ακόμη και το blackbird που πετά, έφυγε λίγο από το εξώφυλλο του δίσκου και βρέθηκε στο πιατίνι. Όλα ήταν εκεί. Η φαντασία και ο ρεαλισμός έγιναν ένα με τον πιο απρόσμενο και ελκυστικό τρόπο.
Οι Empty Frame απαρτίζονται από τους : Βαβαγιάννης Αντώνης, Βασιλιάδης Μπάμπης, Φέτσης Παναγιώτης, Καλλιμάνης Χρήστος, Σολωμός Νίκος και Παντζάρη Καίτη
Μπορείτε να τους ακούσετε και να μαθαίνετε νέα τους εδώ : http://www.emptyframe.net/
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.