Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Βάκουλας
Κείμενα του Μένη Κουμανταρέα, του Γιώργου Ιωάννου και άλλων συγγραφέων που αγάπησαν με την πένα τους την Αθήνα, όπως και έργα ποιητών, διαβάζουν αυτές τις μέρες στις πλατείες της πόλης ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου. Στο κέντρο της πλατείας τοποθετείται ένα κοντέινερ, ανά 20 λεπτά μπαίνει δωρεάν το κοινό και ακούει σε απόσταση αναπνοής από τους ηθοποιούς τα λογοτεχνικά κείμενα.
Η πρώτη πράξη της δράσης του Εθνικού Θεάτρου “έξω από τα τείχη του” παίχτηκε το περασμένο σαββατοκύριακο στην Ομόνοια. Θα ακολουθήσουν η Φωκίωνος Νέγρη (μπροστά από τη δημοτική αγορά), το Θησείο και ο δρόμος δίπλα στη Νομική.
Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι με αφορμή τα γενέθλια του Σαίξπηρ. Πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο οποίο 40 ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο διάβαζαν για 12 ώρες αποσπάσματα από έργα του Σαίξπηρ.
Και πέρυσι και φέτος η πρωτοβουλία υλοποιείται σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, που παραχωρεί το χώρο, το κοντέινερ και έχει αναλάβει την μεταφορά του.
Η επιλογή της πλατείας ως χώρος δράσης του θεάτρου δεν γίνεται τυχαία. Όπως μας λέει η σκηνοθέτης Έφη Θεοδώρου το θέατρο πάει εκεί “που το κοινό και οι κάτοικοι στις πόλεις συγκεντρώνονται”. Η περυσινή απήχηση που είχε το δρώμενο ιδίως σε κόσμο που δεν έχει σχέση με το θέατρο, οδήγησε στην απόφαση να επαναληφθεί και φέτος.
Και φέτος το θέατρο βγαίνει και συναντά το κοινό του. Ταυτόχρονα «συνδέει το κοινό της πόλης με την λογοτεχνία και την ποίηση. Είναι μια εκπολιτιστική και εκπαιδευτική δράση», λέει η Ε. Θεοδώρου. Τονίζει ότι το δρώμενο είναι μια άσκηση μνήμης. Είναι μια αναδρομή στην Αθήνα μέσα από τις περιγραφές των συγγραφέων που υφαίνουν με τις λέξεις τους τη μυθολογική υπόσταση της πόλης. Παράλληλα όμως θίγουν και τα διαχρονικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Αθήνα.
«Η Τέχνη τα συναντάει αυτά τα ζητήματα θέλοντας και μη. Τα κείμενα του Κουμανταρέα που γράφτηκαν ‘70 και ‘80 μοιραία συναντούν τα προβλήματα που έχει η πόλη σήμερα. Ο Κουμανταρέας ήταν ένας περιηγητής της πόλης αυτής, την αγαπάει και πολύ και την εξυμνεί κιόλας. Πάντα η Αθήνα είχε ζητήματα κυκλοφορίας, πάντα πεινούσε με έναν τρόπο. Παρόλα αυτά δίνεται μια εικόνα της πόλης που σε κάνει να την αγαπάς πολύ».
Την πόλη την αγαπάς όταν θυμάσαι «που μύριζαν όμορφα οι λεμονιές στην Πανεπιστημίου κοντά στο οφθαλμιατρείο, τον Μπακάκο που ήταν παλιά εδώ στη θέση του φούρνου (επί της Αγ. Κωνσταντίνου) και ήταν το σημείο ραντεβού χρόνων των ζευγαριών».
Ο κόσμος που πηγαίνει να παρακολουθήσει δεν είναι απαραίτητα λάτρης του θεάτρου. Μάλλον το αντίθετο. Βλέπει φως και μπαίνει, ή μάλλον καλύτερα βλέπει μέσα στη γκρίζα ρουτίνα να ξεπηδά μια ενδιαφέρουσα πολύχρωμη πρωτοβουλία. Το κοντέινερ μες τα χρώματα και τα όμορφα λόγια για τις πλατείες τραβά εύκολα την προσοχή από μακριά. «Πέρυσι μια κυρία ήρθε απανωτά 4 φορές και δεν είχε πάει ξανά θέατρο», λέει η Ε. Θεοδώρου.
Αποδεικνύεται έτσι, ότι η Τέχνη μπορεί να στηθεί οπουδήποτε με απλούς όρους και δεν χρειάζεται μεγάλα σκηνικά και μεγάλες πολυτέλειες. Αποδεικνύεται επίσης, ότι η πόλη μας μπορεί να γίνει εξίσου απλά πιο ανθρώπινη, χάρη σε μια Τέχνη που δεν φλυαρεί αλλά πράττει.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.