10-11 χλμ τρέξιμο κατά μέσο όρο σε κάθε αγώνα. Και ξανά μετά από 3 μέρες. Ξανά το Σαββατοκύριακο. Αεροπλάνο, πάλι σε αγώνα, για ένα σωρό διοργανώσεις, ένα σωρό υποχρεώσεις. Κι ένα σωρό τραυματισμοί…
Οι επιπτώσεις της αδιάκοπης συμμετοχής των ποδοσφαιριστών τα τελευταία χρόνια, ειδικά στη δεκαετία του ’00 κι έπειτα, η απουσία επαρκούς χρόνου για την ξεκούραση και την αποκατάσταση τους εν μέσω της αγωνιστικής σεζόν και η φαρμακευτική υποστήριξη που παίρνουν, η οποία πολλές φορές ακροβατεί μεταξύ παρανομίας και νομιμότητας δημιουργούν προβληματισμό σχετικά με τους όρους διεξαγωγής του παιγνιδιού και τα χαρακτηριστικά του.
Στη σημερινή εποχή, ένας αθλητής που αγωνίζεται σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ευρώπης, όπως το αγγλικό ή το ισπανικό, όντας παράλληλα διεθνής, όπερ συνεπάγεται αγωνιστικές υποχρεώσεις και τα καλοκαίρια αλλά και κατά τη διάρκεια της σεζόν για φιλικούς αγώνες ή για τα προκριματικά διεθνών διοργανώσεων, ενδέχεται να φτάσει μέχρι και 60 έως 70 επίσημους αγώνες, δηλαδή 1 αγώνα ανά 5 ημέρες, “απλωμένες” σε ένα ημερολογιακό έτος. Αν σε αυτά τα παιχνίδια προσθέσει κάποιος τις προπονήσεις, ή τη νέα -σχετικά- μόδα των συλλόγων, τις καλοκαιρινές περιοδείες σε Η.Π.Α, Ιαπωνία, Ντουμπάι και πλήθος ακόμα μακρινών προορισμών, κατανοεί τη σημαντική επιβάρυνση του οργανισμού των αθλητών.
Συχνότερος μυϊκός τραυματισμός που προκαλείται σε ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιούνται σε συνεχόμενους αγώνες είναι η θλάση. Σύμφωνα με τον ιατρικό ορισμό της, “Θλάση είναι η ρήξη των μυϊκών ινών είτε από υπερβολικά έντονη σύσπαση, υπερβολική διάταση ή από άμεση πλήξη του μυ από κάποιο εξωτερικό παράγοντα (π.χ λάκτισμα).”
Επιδημιολογική μελέτη του 2011, από τον επικεφαλής ιατρό της UEFA, Prof Jan Ekstrand, ανέδειξε ότι στο 92% του συνόλου των μυϊκών τραυματισμών στο ποδόσφαιρο, αφορούν θλάσεις στα κάτω άκρα, και συγκεκριμένα στους οπίσθιους μηριαίους, τους προσαγωγούς, τον τετρακέφαλο και τον γαστροκνήμιο σε σειρά συχνότητας. Συμβαίνουν 6 φορές πιο συχνά σε αγώνα σε σύγκριση με την προπόνηση, κυρίως στο τελευταίο 15λεπτο του ημιχρόνου, λόγω της μυϊκής κόπωσης. Για την επιστροφή του τραυματισμένου παίκτη στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, μετά το διάστημα αποθεραπείας, απαιτούνται συγκεκριμένα τεστ, ώστε να αποφευχθεί πιθανή υποτροπή. Στην εποχή όμως που διεξάγονται συνεχείς αγώνες τα μέτρα προστασίας των αθλητών χαλαρώνουν, εξ ου και η μακρόχρονη ταλαιπωρία πολλών αθλητών με, παρεμφερείς με τον πρώτο, τραυματισμούς.
Το ζήτημα είναι γνωστό εδώ και χρόνια και γεννά αντιδράσεις. “Σκοτώνουμε τους ποδοσφαιριστές” είπε ο Πεπ Γκουαρντιόλα της Μπάγερν Μονάχου στις αρχές της φετινής σεζόν, μετά την ισοπαλία με το Αμβούργο για τη Μπουντεσλίγκα, ενώ ο Ζοζέ Μουρίνιο της Τσέλσι προειδοποίησε ότι ο Ντιέγκο Κόστα θα πρέπει να προφυλαχτεί, αφού δεν θα αντέξει τέτοιο πρόγραμμα μέχρι το τέλος.
Οι αυξημένες αγωνιστικές υποχρεώσεις αναγκάζουν πολλούς ποδοσφαιριστές να καταφύγουν στη φαρμακευτική υποστήριξη, για να αντέξουν την πίεση. Οι μεγάλοι σύλλογοι επενδύουν πλέον αρκετά χρήματα στην ιατρική παρακολούθηση των ποδοσφαιριστών τους. “Σοκ” στην κοινή γνώμη του αθλητισμού είχε προκαλέσει η ομολογία των Ζινεντίν Ζιντάν, Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο καθώς και άλλων ποδοσφαιριστών σχετικά με τη χρήση ουσιών κατά την περίοδο που αγωνιζόταν στη Γιουβέντους. “Έκανα χρήση κρεατίνης όλα τα χρόνια που έπαιζα στην Γιουβέντους για να αυξήσω το βάρος μου. Την έπαιρνα ακόμα και στα ημίχρονα των αγώνων”, είχε πει ο Ζινεντίν Ζιντάν πριν μερικά χρόνια, ενώ ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο δήλωσε πως “τον προηγούμενο μήνα από τον τελικό του Champions League, το 1998, έπαιρνα δέκα χάπια με διαφορετικό χρώμα κάθε δύο μέρες. Μας είπαν πως πρόκειται για βιταμίνες”. Οι ομολογίες αυτές μάλιστα αφορούσαν μια περίοδο που οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για ντόπινγκ είχαν συνταράξει το ιταλικό ποδόσφαιρο. Στην Αγγλία, το σκάνδαλο για τη χρήση κρεατίνης από τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής Αγγλίας κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ ’98, εν γνώσει του προπονητή της ομάδας Γκλεν Χοντλ ήταν επί μέρες πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της χώρας και όχι μόνο.
Αρκετές φορές στο παρελθόν έχουμε ακούσει επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να διαμαρτύρονται για πόνους, ενοχλήσεις ή κούραση. Πριν από το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής το 2010, η Ιατρική Υπηρεσία της FIFA, μελετώντας τα δεδομένα από παιχνίδια πρωταθλημάτων και Παγκοσμίων Κυπέλλων, κατέληξε στο συμπέρασμα πως πολλές περιπτώσεις τραυματισμών έχουν προκληθεί χωρίς να υπάρξει η επαφή με αντίπαλο, γεγονός που αποτελεί απόδειξη των υπερβολικών υποχρεώσεων των ποδοσφαιριστών.
Σχετικό με την υπερκόπωση των αθλητών από τις πάμπολλες αγωνιστικές υποχρεώσεις τους δεν θα μπορούσαν να μην είναι, με μια πρώτη ματιά τουλάχιστον, οι τραγικοί θάνατοι νέων ποδοσφαιριστών κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Μαρκ Βιβιάν Φοέ, ο Ντάνιελ Χάρκε, ο Αντόνιο Πουέρτα, ο Μίκλος Φέχερ και άλλοι. Οι θάνατοι των αθλητών δεν συνδέονται απαραίτητα και απευθείας με το ντόπινγκ, θεωρείται βέβαιο πάντως πως είτε από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στον αέναο κύκλο αγώνων, προπονήσεων και ταξιδιών, είτε από τη χρήση ουσιών για να αυξήσουν την αντοχή τους, οι ποδοσφαιριστές “κληρονομούν” πλήθος προβλημάτων υγείας. Τα τελευταία τριάντα χρόνια από την ασθένεια “Λου Γκέρινγκ” και από λευχαιμία, έχουν πεθάνει 51 Ιταλοί ποδοσφαιριστές.
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση των αποστολών των εθνικών ομάδων στο Μουντιάλ, όπως δημοσιοποιήθηκαν στην ιστοσελίδα της FIFA, περισσότεροι από τους μισούς ποδοσφαιριστές του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας αγωνίζονται σε ομάδες από τις πέντε μεγάλες ποδοσφαιρικές αγορές (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία). Τους περισσότερους έχουν οι αγγλικοί σύλλογοι, έχουν 114 από τους ποδοσφαιριστές του Μουντιάλ, το 15% του συνόλου τους, ενώ ακολουθούν οι ιταλικοί με 81 ποδοσφαιριστές.
Ποδοσφαιριστές – άλογα κούρσας, καλά προπονημένοι αλλά τελείως “ξεζουμισμένοι” φέρνουν ολοένα και πιο κοντά ένα ποδόσφαιρο πρόβλεψης τραυματισμών, επαγγελματικής “φαρμακευτικής υποστήριξης” και εξουθένωσης των πρωταγωνιστών, που ελλοχεύει να στερήσει τη φαντασία από το ίδιο το παιγνίδι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.